ΦΑΚΕΛΟΣ: ΤΑΣΟΥΛΑ ΓΕΡΟΣΤΑΘΗΗ άποψη της φίλης μας Τασούλας Γεροστάθη για το βιβλίο
"Ο ΠΙΤΕΡ ΠΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ"
Συγγραφέας John Verdon
Εκδόσεις Διόπτρα
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω αστυνομικά αναγνώσματα παρά μόνο δύο και αυτά από τον Verdon.
Ξεκίνησα τον Πίτερ Παν λοιπόν και έχω να πω τα εξής. ..
Σαν ιστορία καθόλη τη διάρκεια είχε πολύ μπλα μπλα και το δέχομαι γιατί αστυνομικό είναι, εξηγεί τη διαδικασία έρευνας κτλ κλτ,μας δίνει τα γεγονότα και προσπαθεί να μας βάλει στον τρόπο σκέψης για την ανεύρεση του δολοφόνου ή των δολοφόνων. Καλά έως εδώ . Όμως κατά την ταπεινή μου άποψη η φλυαρία θα έπρεπε να είναι πιο ελεγχόμενη,γιατί σε αρκετά σημεία αναμασούσε τα ίδια και τα ίδια. Ίσως το έκανε για να αποπροσανατολίσει τον αναγνώστη από την τελική λύση του γρίφου και να τον κάνει να σκεφτεί ως αστυνομικό μυαλό την υπόθεση.
Δεν κατάλαβα βέβαια κάποια πράγματα,όπως. ..
Γιατί τελικά δεν φτιάξανε το κοτετσι πού ήθελε η Μάντλιν η γυναίκα του επιθεωρητή Γκάρνει για να μπουν οι κοτούλες της.
Γιατί ο δολοφόνος επέλεξε να σκοτώσει τον κόκορα Χόρα για εκφοβιστική.
Γιατί η τελική λύση του γρίφου ήρθε στις τελευταίες παραγράφους του βιβλίου και πως λύθηκε με τον συσχετισμό άλλων παλαιότερων υποθέσεων του επιθεωρητή και των άλλων αστυνομικών που βοηθούσαν ως ομάδα.
Πιστεύω πως ουσιαστικά η υπόθεση θα μπορούσε να κλείσει με λιγότερες παράπλευρες απώλειες ως προς τα θύματα τουλάχιστον γιατί δεν αφορούσαν άμεσα την αρχική ιστορία της γυναίκας που πλήρωσε για να σκοτώσει τον άντρα της και να εκμεταλευτεί την περιουσία του,που δεν στάθηκε δυνατόν γιατί την έπιασαν και τελικά την έκλεισαν άδικα στην φυλακή.
Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι αυτό το βιβλίο που θα με έκανε να ξεκινήσω να διαβάζω τέτοιου είδους λογοτεχνία. Το σκέψου έναν αριθμό του ιδίου θεωρώ πως ήταν σαφώς καλύτερο.
Σαν ροή ήταν καλό δεν κούρασε ιδιαίτερα,αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενα να διαβάσω.
Ξεκίνησα τον Πίτερ Παν λοιπόν και έχω να πω τα εξής. ..
Σαν ιστορία καθόλη τη διάρκεια είχε πολύ μπλα μπλα και το δέχομαι γιατί αστυνομικό είναι, εξηγεί τη διαδικασία έρευνας κτλ κλτ,μας δίνει τα γεγονότα και προσπαθεί να μας βάλει στον τρόπο σκέψης για την ανεύρεση του δολοφόνου ή των δολοφόνων. Καλά έως εδώ . Όμως κατά την ταπεινή μου άποψη η φλυαρία θα έπρεπε να είναι πιο ελεγχόμενη,γιατί σε αρκετά σημεία αναμασούσε τα ίδια και τα ίδια. Ίσως το έκανε για να αποπροσανατολίσει τον αναγνώστη από την τελική λύση του γρίφου και να τον κάνει να σκεφτεί ως αστυνομικό μυαλό την υπόθεση.
Δεν κατάλαβα βέβαια κάποια πράγματα,όπως. ..
Γιατί τελικά δεν φτιάξανε το κοτετσι πού ήθελε η Μάντλιν η γυναίκα του επιθεωρητή Γκάρνει για να μπουν οι κοτούλες της.
Γιατί ο δολοφόνος επέλεξε να σκοτώσει τον κόκορα Χόρα για εκφοβιστική.
Γιατί η τελική λύση του γρίφου ήρθε στις τελευταίες παραγράφους του βιβλίου και πως λύθηκε με τον συσχετισμό άλλων παλαιότερων υποθέσεων του επιθεωρητή και των άλλων αστυνομικών που βοηθούσαν ως ομάδα.
Πιστεύω πως ουσιαστικά η υπόθεση θα μπορούσε να κλείσει με λιγότερες παράπλευρες απώλειες ως προς τα θύματα τουλάχιστον γιατί δεν αφορούσαν άμεσα την αρχική ιστορία της γυναίκας που πλήρωσε για να σκοτώσει τον άντρα της και να εκμεταλευτεί την περιουσία του,που δεν στάθηκε δυνατόν γιατί την έπιασαν και τελικά την έκλεισαν άδικα στην φυλακή.
Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι αυτό το βιβλίο που θα με έκανε να ξεκινήσω να διαβάζω τέτοιου είδους λογοτεχνία. Το σκέψου έναν αριθμό του ιδίου θεωρώ πως ήταν σαφώς καλύτερο.
Σαν ροή ήταν καλό δεν κούρασε ιδιαίτερα,αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενα να διαβάσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου