 |
| «Oφηλία» Sir John Everett Millais, |
"Οι σκόρπιες σκέψεις είναι στοχασμοί και προβληματισμοί της εσωτερικής μας φωνής, από μια πιστή θαυμάστρια της σημαντικότητας της ζωής".
Η Βικτώρια ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα πόδια ελαφρώς ανασηκωμένα, στηριζόμενη στις πατούσες της. Κοίταζε διαρκώς την πόρτα που βρισκόταν απέναντι και λίγο πιο δεξιά από το κρεβάτι, χωρίς ωστόσο να περιμένει κανέναν.
Άναψε τσιγάρο, το πικ απ τρεμόπαιζε μελωδίες νοσταλγικές κι ερωτικές, άκρως επικίνδυνες. Το ποτήρι στο αριστερό της χέρι άδειαζε από ουίσκι και οι ώρες λιγόστευαν από εκείνον.
Ένα κουτί χάπια υπνωτικά ξεχείλισαν το στόμιο του ποτηριού και τώρα το ουίσκι πλημμύρισε το στομάχι της. Κατέβασε τα πόδια της και τα άφησε να πέσουν στα λευκά σεντόνια.
Από τον δρόμο ακούγονταν οι ρόδες μιας συρόμενης βαλίτσας, η μελιστάλλαχτη φωνή της ιδιοκτήτριας της πανσιόν, ενώ από μακριά οι γλάροι έκραζαν πάνω από τον Βόσπορο σε βοήθεια για το πεπρωμένο, την άβυσσο του θανάτου.
Έκλεισε τα μάτια κι αποκοιμήθηκε, το πικ απ έπαψε κι αυτό.
Ένας γλάρος έκρουσε από μακριά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου