"Στην πΈνα": "ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΗΛΙΑΚΟΙ ΘΕΟΙ".. Γράφει η Μαργαρίτα Αρβανίτη

"Στην πΈνα"  ✒️✒️

"ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΗΛΙΑΚΟΙ ΘΕΟΙ"
Γράφει η Μαργαρίτα Αρβανίτη

Χριστούγεννα Ηλιούγεννα και Ηλιακοί θεοί.

Αγαπημένος μήνας ο Δεκέμβρης μήνας πολλών εορτών, Χριστουγεννάς και Χριστουγεννιάτης το όνομά του επίσης, από τον γιορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 του μήνα. Κοινή γενέθλια μέρα, γιορτή «συνωστισμού» όλων των ηλιακών θεών και ημιθέων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα , του Μίθρα του Όσιρη και Ώρο του Άδωνη, του Δία,του Ρα,του Sol, του Jupiter, Tammuz του Ηρακλή καθώς και του Βούδα . Καθόλου τυχαία δεν είναι η ημερομηνία αυτή καθώς πολύ κοντά στο Χειμερινό ηλιοστάσιο με την 21η Δεκεμβρίου στο βόρειο ημισφαίριο και την 21 Ιουνίου στο νότιο ημισφαίριο να βρίσκει τη γη στο πιο μακρινό της σημείο από τον ήλιο, έχουμε την μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου και την αρχή του χειμώνα. Από την κομβική αυτή στιγμή και έπειτα αρχίζει και πάλι η γη να πλησιάζει σιγά - σιγά , λεπτό το λεπτό προς τον ήλιο και το φως δειλά - δειλά από τις 25 του μήνα αρχίζει να κερδίσει τη «μάχη» με το σκοτάδι. Μέρα γιορτής και χαράς σε όλα τα μέρη του κόσμου καθώς σηματοδοτεί την ενδυνάμωση του φωτός έναντι του σκοταδιού. Οι άνθρωποι παντού στον πλανήτη γιόρταζαν κάθε φορά τον Ζωοδότη Ήλιο όταν πέρναγε από το Χειμερινό Ηλιοστάσιο και ενδυνάμωνε με το πέρασμά του το φως της μέρας, τόσο σημαντικό γεγονός για τον άνθρωπο και την επιβίωσή του-

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει με την τεχνολογία και τις γνώσεις που διαθέτει σήμερα τον φόβο που αντιμετώπιζε ο πρωτόγονος άνθρωπος όταν έβλεπε τις μέρες διαρκώς να μικραίνουν και τη νύχτα να μεγαλώνει σε εποχές δύσκολης επιβίωσης. Η ανησυχία του μέσα στο σκοτάδι, όπου δεν έβλεπε τους κινδύνους που τον απειλούσαν, καθώς και η δυσκολία της αντιμετώπισής τους, λόγω των πενιχρών αμυντικών όπλων που διέθετε, του γέμιζαν την ψυχή με αγωνία και φόβο.
Επίσης οι περιορισμένες δυνατότητες εύρεσης της τροφής δυσκόλευαν ακόμα πιο πολύ τις μέρες που λιγόστευε το φως και μεγάλωναν οι νύχτες.

Η ανησυχία μήπως και δεν ξαναγυρίσει ο ήλιος, τον οδηγούσε σε παρακάλια «προσευχές» και θυσίες να τον εξευμενίσουν να μην χαθεί! Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα εναγώνιας αναμονής όταν ο ήλιος "πισογύριζε" και άρχισε να ανεβαίνει ξανά στον ουρανό καθώς μεγάλωνε η ημέρα μετά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, μεγάλη ήταν η ανακούφιση και η χαρά του! Η ανάγκη των Αρχαίων Ελλήνων να γιορτάσουν την Νίκη του Φωτός έναντι του Σκοταδιού ενσαρκώνεται στην πρώιμη ελληνική μυθολογία, με τον Ήλιο προσωποποιημένο ως θεότητα, τον οποίο ο Όμηρος τον ανάγει στον ηλιακό Τιτάνα Υπερίωνα όταν άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Ήλιος είναι γιος του Υπερίωνα από την αδελφή του Θεία.

Ο Ήλιος οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό. Είχε δύο αδελφές, την Θεά του φεγγαριού Σελήνη και την Θεά της αυγής Ηώ. Επίσης στην αρχαία ιστορία ο ΄ήλιος ενσαρκώνεται και με την γέννηση του θεού Διονύσου, γιου του Δία και της παρθένου Σεμέλης. Είναι το δικό τους «θείο βρέφος» , ο δικός τους «σωτήρας», ο δικός τους «καλός ποιμένας» . Οι ιερείς του κρατούσαν την ποιμενική ράβδο που θυμίζει την αντίστοιχη του Όσιρι. Τον χειμώνα που λιγοστεύει το φως θρηνούσαν τον σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου γιόρταζαν την αναγέννηση του κρατώντας οι ιέρειές του ένα βρέφος στην κορυφή του ιερού βουνού και φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε".

Επίσης για τους προγόνους μας μέρα χαράς και γιορτής για το πέρασμα του ήλιου από το χειμερινό ηλιοστάσιο ήταν και το Τριέσπαιρο - Ηλιούγεννα που κορυφώνονταν με το μεγάλωμα της μέρας την 24η προς την 25η Δεκεμβρίου.

Η 25η Δεκεμβρίου σαν ημερομηνία γέννησης του Ιησού όπως την καθιέρωσε η χριστιανική παράδοση, δεν είναι τυχαία ημερομηνία. Ήταν η γενέθλια μέρα του θεού Μίθρα ο οποίος ήταν επίσης γεννημένος σε σπηλιά από παρθένα μάνα. Ήταν ο κεντρικός Θεός του μιθραϊσμού, μιας συγκριτικής ελληνιστικής και ρωμαϊκής μυστηριακής λατρείας, ο οποίος στη συνέχεια ταυτίστηκε με τον θεό του Ήλιου. Εντυπωσιάζει και η ταύτιση της γέννησης του Χριστού με την γέννηση του Μίθρα έχει όμως την ερμηνεία της. Σε εποχές που υπήρχαν μεγάλες συγκρούσεις ανάμεσα σε χριστιανούς και εθνικούς ήταν αναγκαία και επιθυμητή η ταύτιση αυτή για να μπορέσει να περάσει πιο εύκολα η νέα χριστιανική θρησκεία. Έπρεπε να δανειστεί στοιχεία της παλιάς για να δώσει την αίσθηση ότι δεν ήρθε να την καταλύσει αλλά να συνεχίσει τις παλιές δοξασίες μέσα από τον Χριστιανισμό. Έτσι, κάποια από τα στοιχεία αυτά τα δανείστηκε η γέννηση του Χριστού. Οι Χριστιανοί επίσης επιθυμούν τον Ιησού σαν θεό-ήλιο αλλά «Ήλιο της Δικαιοσύνης» όπως αναφέρεται στον ύμνο των Χριστουγέννων….
" Σε προσκυνείν τον ήλιον της δικαιοσύνης»...
Καλά Χριστούγεννα με υγεία και ότι επιθυμούμε!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ