Στην πΈνα" ✒️✒️
"ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ"
Γράφει η Ραφαέλλα Άννα Μπούχλα
Μετράς τις στιγμές και τις βαφτίζεις νοσταλγία, ξεκινώντας από το μηδέν.
Πόσες φορές κοντοστάθηκες στα γέλια της παιδικής σου ηλικίας;
Στις ρωγμές των χτυπημάτων σου που
έσταζαν ξεγνοιασιά;
Στην χαρά εκείνη που το πρώτο δάκρυ
σε γέμισε με ζωή;
Βάφτισες τις αναμνήσεις με αρώματα ανεξίτηλα στις κίτρινες σελίδες της
πορείας σου, όταν η νοσταλγία και πάλι
σαν γλυκόπικρο κρασί γευόταν από καρδιάς, νου και πνεύματος το πως τα χρόνια
πέρασαν από δίπλα σου, υπαρκτά.
Πάντα εκεί.
Στα πρώτα σου βήματα, στις καινοτόμες εκκωφαντικές όλο ουσία αναλλοίωτες
στον χρόνο χαρές, στις παρθένες σκέψεις σου και
αδύναμες, δυνατές αποφάσεις σου.
Νοσταλγία όλη η ζωή σου και εσύ μεσολαβητής της μέχρι το τέλος, από την
αρχή έως και το φινάλε.
Και τώρα έφτασες κάπου στα μισά, κάνοντας ένα βαθύ απολογισμό, νοσταλγώντας
τα χέρια που σε μεγάλωσαν και σε έκαναν άνθρωπο, τα γεγονότα που σε στιγμάτισαν
και σε διαμόρφωσαν σε αυτό που τώρα
είσαι, στις επιλογές που σε κουμαντάρισαν στα δύσκολα δικαιώνοντας σε.
Νοσταλγία μυρίζει το κάθε σου βήμα, που ξυπνά το παρελθόν και το υμνεί στο
παρόν, σφραγίζοντας το στο μέλλον.
Νοσταλγία ανατέλλει και κάθε πρωινό της καθημερινής σου μάχης.
Νοσταλγία που αποπνέει επίγνωση, ωριμότητα, και σου χαρίζει σε εκείνο το
ερμητικά κλειστό μπαούλο των κρυφών σου σκέψεων συνειρμούς, πως ο πόλεμος σου
να σταθείς επάξια στην αρένα της ζωής, σου χαρίζει τα λάφυρα επιτέλους.
Νοσταλγία καλείτε το βαθύ νόημα της,
για τις στιγμές που έφυγαν και χάθηκαν μα αντιγράφηκαν στην αίσθηση της.
Η εν συναίσθηση πως πέρασες καλά, άσχημα, σοφά, ίσως και απερίσκεπτα.
Μα αυτή η γνώση είναι το ελιξίριο που δεν είσαι μέσα σου κενός.
Πως χάραξες δρόμους, κυριαρχώντας ο δικός σου με στίγμα στην λεωφόρο της ύπαρξης σου....
Ίσως η νοσταλγία να είναι το επτασφράγιστο μυστικό της νεότητας της
ψυχής......
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου