"Στην πΈνα": BULLYING: Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ... ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Στην πΈνα"  ✒️✒️

BULLYING:  Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ 

Γράφει η Ασημίνα Στασινοπούλου

Bullying: Η μάστιγα του αιώνα..!

Σαν μάνα έχω αρχίσει και αγανακτώ και τρέμω στην ιδέα πως σε λίγο καιρό θα πρέπει να στείλω το παιδί μου σχολείο για πρώτη φορά. Να προσεύχομαι στον θεό να τον έχει καλά και δυνατό για να μπορεί να τα βάζει με του νταήδες, τους ψευτοπαλληκαράδες που δεν διστάζουν να τα βάζουν με τους «αδύναμους» όπως τους αποκαλούν. Τι συμβαίνει στην κοινωνία μας όταν φτάνουμε πια σε σημείο τα παιδία του κοσμάκη να  αυτοκτονούν επειδή δεν άντεξαν στην πίεση των νταήδων; Που έχουμε αποτύχει σαν νοήμων λαός και οδηγούμαστε προς την αυτοκαταστροφή μας;

Και μην γελιόμαστε, το bullying δεν είναι ένα φαινόμενο που ως δια μαγείας παρουσιάστηκε ξαφνικά στην ζωής μας και μας σοκάρει, αντίθετα προϋπήρχε αιώνες πριν σε διάφορα στάδια. Άλλωστε όλοι μας έχουμε περάσει από το στάδιο αυτό ή σαν απλοί θεατές ή σαν θύματα και έχουμε παιδικές αναμνήσεις σε παρόμοιες καταστάσεις είτε στο σχολείο, είτε στο φροντιστήριο ή ακόμα και στο πάρκο της γειτονίας όπου οι ψευτόνταήδες κυνηγάνε τον «διαφορετικό» για να του κάνουν την ζωή μαύρη και να επιβάλλουν τον τραμπουκισμό τους. Φυσικά την άλλη μέρα ερχόταν η μητέρα του θύματος στο σχολειό για να επιβάλει την τάξη και να σταματήσει το πείραγμα στο παιδί της.  Και το νταηλίκι σταμάταγε εκεί. Η φάρσα και το πείραγμα έδινε το τέλος της και το παιδί μπορούσε να συνεχίσει την ζωή του κανονικά και να γίνει ακόμα και φίλος με τους νταήδες.

Όμως  σήμερα  το φαινόμενο αυτό παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Τα παιδία καταφεύγουν στην αυτοκτονία για να απαλλαγούν από το πείραγμα. Αν είναι δυνατόν ένα δεκάχρονο παιδί να γίνετε αυτόχειρας για να ξεπεράσει τον τραμπουκισμό.  Και το μερίδιο ευθύνης ποιος το έχει για την χαμένη ζωή; Οι ψευτόνταήδες; Οι γονείς; Οι εκπαιδευτικοί; Ποιος είναι υπαίτιος για τον θάνατο μιας ανθρώπινης ζωής;

Η  Ελληνική Αστυνομία πρόσφατα με αφορμή την Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού ανέφερε στην ιστοσελίδα της ότι η σχολική βία και ο εκφοβισμός που εκδηλώνεται μεταξύ των μαθητών θεωρείται κοινωνικό πρόβλημα το οποίο αποτελεί φαινόμενο που ενισχύεται από τη λάθος αντιμετώπισή του, καθόσον τα περισσότερα περιστατικά αποσιωπούνται, διότι θεωρείται ότι στιγματίζουν τους θύτες, τα θύματα και το κύρος του σχολείου. Ωστόσο, το φαινόμενο αυτό έχει πολλές και σοβαρές επιπτώσεις, τόσο στη σωματική και ψυχική υγεία, όσο και στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, ενίοτε με επικίνδυνες συνέπειες και τραγικά αποτελέσματα.

Οι πιο συνηθισμένες εκδηλώσεις ενδοσχολικής βίας είναι:

• Χειρονομίες, σπρωξιές, ξυλοδαρμοί.
• Φραστικές επιθέσεις, βρισιές, απειλές, προσβολές.
• Εκβιασμοί, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων.
• Κλοπές.
• Σεξουαλική παρενόχληση, κακοποίηση.
• Αποκλεισμός από παρέες, παιχνίδια, δραστηριότητες.

Ενδείξεις που πιθανόν να υποδηλώνουν ότι ένα παιδί έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού είναι:

• Μειωμένη διάθεση ή άρνηση να πάει στο σχολείο με πρόσχημα αδιαθεσία.
• Αδικαιολόγητες απουσίες.
• Απροσδόκητη μαθησιακή πτώση που αποτυπώνεται με βαθμούς που πέφτουν.
• Στα διαλείμματα περνά το χρόνο του γύρω από τους εκπαιδευτικούς και τα γραφεία.
• Αλλάζει τις διαδρομές από και προς το σχολείο.
• Τα ρούχα του είναι συχνά κατεστραμμένα.
• Έχει σημάδια και μελανιές στο σώμα ή άλλες ενδείξεις επίθεσης και αποφεύγει να εξηγήσει πώς συνέβησαν.
• Χάνει συχνά τα πράγματά του.
• Ζητάει συχνά λεφτά.
• Αρνείται να συμμετέχει σε σχολικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες.
• Υπάρχουν επίμονες ξαφνικές αλλαγές στη διάθεσή του.
• Παραπονιέται για ψυχοσωματικά προβλήματα.

Ο γονιός οφείλει:

• Να συζητά με το παιδί του για τα δικαιώματά του, τους κανόνες συμπεριφοράς στο σχολείο και τους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου.
• Να ενισχύει τη φιλία και να αναδεικνύει την αλληλεγγύη της παρέας.
• Να ενημερώνεται από του εκπαιδευτικούς για τη συμπεριφορά του παιδιού του εντός του σχολείου.
• Να διαβεβαιώσει το παιδί – θύμα ότι δεν ευθύνεται το ίδιο για ό,τι έχει συμβεί.
• Να του υπενθυμίζει ότι το νοιάζεται και ότι ο ρόλος του είναι να το προστατεύει.
• Να το παροτρύνει σε συζήτηση για σχετικά θέματα και να του εξηγεί ότι η κοινοποίηση περιστατικών δεν αποτελεί «κάρφωμα».
• Να απευθύνεται έγκαιρα στους εκπαιδευτικούς και στη διεύθυνση του σχολείου.
• Να ζητήσει τη βοήθεια ειδικού ψυχικής υγείας, εφόσον το κρίνει αναγκαίο.

Η προστασία των μαθητών και των σχολείων βρίσκεται μεταξύ των βασικών προτεραιοτήτων του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας  και εντάσσεται στον κεντρικό πυρήνα του ενδιαφέροντός της. Για την προστασία των ανηλίκων έχουν συσταθεί και λειτουργούν εξειδικευμένες Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας στις οποίες μπορούν να απευθυνθούν οι ενδιαφερόμενοι προκειμένου να δώσου ένα τέλος στο φαινόμενο αυτό. Γιατί κακά τα ψέματα όσο δεν μιλάς το φαινόμενο παίρνει τεράστιες διαστάσεις και αρνητικές συνέπειες για την ανθρώπινη ζωή. 

Φτάνοντας στο τέλος του κειμένου μου αναρωτιέμαι πόσο πιο αγνή θα ήταν η ζωή όλων μας αν το διαδίκτυο δεν είχε κυριεύσει την καθημερινότητα μας γιατί στην ουσία αυτό εκμεταλλεύονται οι τραμπούκοι  και το χρησιμοποιούν σαν εργαλείο εκφοβισμού. Και προτρέπω τους γονείς για το καλό των παιδιών μας και των παιδιών όλου του κόσμου να ελέγχουν κάποιες εφαρμογές ή ακόμα και να τις κλειδώνουν όταν βλέπουν ανησυχητικά σημάδια και να μιλούν στα παιδία τους το κυριότερο. Να τους μάθουν πως η διαφορετικότητα δεν είναι κακό σε αυτή την ζωή. Πως μερικοί επειδή δεν γεννήθηκαν προνομιούχοι δεν σημαίνει πως αξίζουν αυτή την αντιμετώπιση. Μπορεί να γινόμαστε κακοί στα μάτια τους παραβιάζοντας την προσωπική τους ζωή  και  ελευθερία τους όμως μερικά πράγματα είναι αναγκαία προκειμένου να σωθεί μια ζωή!   

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:

ΑΣΗΜΙΝΑ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ