ΦΑΚΕΛΟΣ: ΦΛΩΡΑ ΜΑΤΤΕ(
Flora Matte) " Δάκρυα που δεν κύλησαν "
της Μάρως Γεώργα.
Εκδόσεις Πνοή
Ένα βιβλίο ,ένα ταξίδι, για χρόνια δύσκολα στην προπολεμική Ελλάδα,σε ένα χωριό της Λακωνίας ,αλλά και κατά την διάρκεια του πολέμου του ΄40 και του εμφυλίου.Πρωταγωνίστρια η Κοντήλω που από πολύ νωρίς κατάλαβε πως έπρεπε ν΄αναλάβει βαριές ευθύνες.Γράφει στο οπισθόφυλλο: << Η Κοντήλω ζει κάτω από αντίξοες συνθήκες σ ένα ορεινό χωριό της Λακωνίας μαζί με την μητέρα και τ αδέφια της.Προκειμένου να βοηθήσει την οικογένειά της να ορθοποδήσει δέχεται να παντρευτεί ένα πλούσιο Αμερικανό.Τι συμβαίνει όμως όταν εμφανίζεται ο άντρας με τον οποίο είναι πραγματικά ερωτευμένη;Ο πόλεμος έρχεται να συμπληρώσει το ήδη δύσκολο σκηνικό.Εθνική Αντίσταση,μάχες,εκτελέσεις.Ακολουθούν οι μαύρες σελίδες στην Ιστορία της Ελλάδας,με τον εμφύλιο και τον αλληλοσπαραγμό.Πώς αντιμετοπίζονται η πείνα και ο έρωτας,οι κοινωνικές επιταγές μιας κλειστής κοινωνίας και οι απαιτήσεις μιας οικογένειας;Ένα ηθογραφικό μυθιστόρημα που καταφέρνει να συγκινήσει και να προβληματίσει.>>
3333Η Κοντήλω είναι το δεύτερο παιδί της οικογένειας της Μαριγώς και του Γιώργη που σε ηλικία μόλις 16 χρονών αναλαμβάνει την φροντίδα όλης της οικογένειάς της.Όλοι την ακούνε και την σέβονται και εκτελούν τις αποφάσεις της διότι από πολύ νωρίς έδειξε πως άξιζε να την εμπιστεύονται.Αποφασίζει να δεχτεί το προξενιό που της γίνεται για τον γιο της γειτόνισσας,τον Παντελή που και μεγάλος είναι και μένει μόνιμα στην Αμερική.Όμως η ζωή έχει άλλα σχέδια γιαυτήν και όταν γνωρίζει τον Κωνσταντή που είναι από άλλο χωριό καταλαβαίνει ότι είναι ο άντρας της ζωής της.Αποφασίζει να τον ακολουθήσει αφού αναγκάζουν τον παπά να τους παντρέψει.Έτσι ξεκινά μια ζωή γεμάτη αγάπη για το ζευγάρι,αν και οι οικογένειές τους είναι εναντίον τους.Στην διάρκεια της ζωής της η Κοντήλω θα αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες αφου στον πόλεμο του 1940 ο Κωνσταντής εκτελείται από τους Γερμανούς γιατί ήταν στην Αντίσταση.Αναγκάζεται λοιιπόν να μεγαλώσει μόνη της τα 4 αγόρια της και το μωρό που έχει στην κοιλιά της. Με αφορμή της γέννας της τα βρίσκει με ττην πατρική της οικογένεια οι οποίοι την βοηθούν.Το πρώτο της παιδί ο Γιώργης ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του και βοηθά στην Αντίσταση,γιατί ονειρεύεραι να ελευθερωθεί η πατρίδα του από τους Γερμανούς που φεύγοντας οι Ιταλοί έδειξαν το πολύ σκληρό τους πρόσωπο με βασανισμούς και εκτελέσεις.
Συγκλονιστική η συζήτηση του Γιώργη και του θείου του Ζαχαριά με τον καπετάνιο στην σελίδα 286:<< Καλώς τους>> ακούστηκε μια φωνή απ το βάθος.
<<Καλώς σε βρήκαμε καπετάνιε >>είπε ο Ζαχαριάς.
<<Τι κάνεις Γιώργη; Πως πήγε το σχολείο,το τελείωσες το Γυμνάσιο;>>
<<Ναι ,καπετάνιε.Τώρα είμαι ελεύθερος.Θέλω να μαι κοντά σου,να βοηθήσω κι εγώ την πατρίδα>>.
<<Ο πατέρας κι η μάνα σου είναι περήφανοι για σένα,λεβέντη μου.Καλώς μας ήρθες.Καθίστε να τα πούμε.Γιώργη,καθώς θα σου είπε ο θείος σου,ο αγώνας συνεχίζεται όλο και πιο σκληρός.Και ξέρουμε ότι όποιος από μας,και όχι μόνο,πέσει στα χέρια των Γερμανών δεν γλιτώνει.Γι αυτό πρέπει να προσέχουμε.Μα πιοπολύ πρέπει να προσέχουμε τους ίδιους τους πατριώτες μας.Ξέρεις,η κυβέρνηση συνεργάζεται φανερά με τους Γερμανούς εναντίνον της Αντίστασης.Είναι υπεύθυνη για τα τάγματα ασγαλείας.Πιστεύουν ότι ο μεγάλος εχθρός της Ελλάδας είναι οι αντιστασιακοί και όχι οι καταχτητές.Αυτά είναι θλιβερά πράγματα.Έσπειραν τον διχασμό ανάμεσα στον λαό και ο Θεός να βάλει το χέρι του.Γι αυτό να προσέχεις πολύ.Ν α μην εμπιστευτείς κανέναν.Θα προσπαθήσουν να σε πλησιάσουν.Εσύ είσαι έξυπνο παιδί.Το στόμα σου κλειστό,οι κινήσεις σου προσεκτικές.Βλέπεις,οι Γερμανοί και οι ΄΄Ελληνες συνεργάτες τους ανησυχούν πολύ γιατί το αντάρτικο φούντωσε σ όλη την Ελλάδα.Η σπίθα έγινε φωτιά κι εξαπλώνεται παντού και τα αντίποινα των Γερμανών είναι τρομερά.Καίνε ολόκληρα χωριά και σκοτώνουν όποιον βρουν μπροστά τους.Έχουν λυσσάξει.Όμως ο καιρός τους είναι μετρημένος,αρκεί να είμαστε ενωμένοι>>.
Όμως και η συζήτηση του Γιώργη με τον θείο του τον Ζαχαριά,έχει πολύ ενδιαφέρον,στη σελίδα 295:<<Αφού τελείωσε το φαγητό του,έφυγε για το σπίτι του θείου του.Τον βρήκε να σκίζει δαδί για προσάναμμα.Χαιρετήθηκαν,ο Ζαχαριάς κάρφωσε το τσεκούρι πάνω στο κούτσουρο.
<<Έλα,πάμε στο κατώι να κουβεντιάσουμε>>.Κάθισαν στο πεζούλι.<<Τι νέα φέρνεις απ τον καπετάνιο;>>
<<Όπως ξέρεις,η μέρα που θα ελευθερωθούμε δεν είναι μακριά.Μήνες θα είμαστε κάτω απ αυτούς.Η θηριωδία στην υποχώρησή τους είναι τρομερή.Κι εμείς όμως τους πετσοκόβουμε όσο μπορούμε.Γι αυτό κι ο άμαχος κόσμος,που την πληρώνει πολλές φορές,τα βάζει μ εμάς που τους χτυπάμε.Έχουν δίκιο,έτσι είναι ο πόλεμος.Δεν θα τους αφήσουμε σε ησυχία!>>
Τα μάτια του άστραφταν.Λες κι είχε μπροστά του τους Γεμανούς κι ήθελε εκδίκηση.
<<Τι άλλο ξέρεις; Μεταξύ μας,πώς είναι τα πράγματα; Δεν μαθαίνουμε καλές ειδήσεις.Άρχισαν και μεγαλώνουν οι διαφωνίες.Κι αυτό είναι πιο φοβερό απ τους κατακτητές>>.
<<Έτσι είναι,θείε,δυστυχώς.Τα πράγματα γίνονται όλοκαι χειρότερα.Πρώτα το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΔΕΣ ήταν ένα.Είχαν τον ίδιο σκοπό.Τώρα που φαίνεται ότι τον πετυχαίνουμε,άρχισαν το "εμείς" και το "εσείς".Σκέφτονται ποιος θα κυβερνήσει μετά την απελευθέρωση.Τώρα λέμε "δεξιοί" και "κομμουνιστές".Ο καπετάνιος λέει ότι φταίνε οι ξένες δυνάμεις.Βλέπεις,έχουμεκαι τους ταγματασφαλίτες που η κυβέρνηση τους αγκάλιασε και τους δίνει δικαιώματα,αντί να τους βάλει όλους στην φυλακή,τους προδότες.Κι οι Γερμανοί τρίβουν τα χέρια τους.Φοβάμαι ότι θα χουμε μεγάλες διαφορές.Δεν θα μας βγει σε καλό>>.
Πόση συγκίνηση προκαλούν τα λόγια του καπετάνιου στον Γιώργη στην σελίδα 301:<<Η μάνα σου,η αρχόντισσα.Η καπετάνισσα! Πόσες τέτοιες έχουμε! Είναι αυτές που βοηθούσαν τα παλικάρια μας όταν πολεμούσαν στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου κουβαλώντας στις πλάτες τους τα πολεμοφόδια,αυτές που έθαβαν τα άψυχα κορμιά των στρατιωτών μας,που έστελναν τα παιδιά τους στον πόλεμο με χαρά,δίνοντάς τους την ευχή τους.Πόσες μάνες χάρισαν στην πατρίδα τ αγόρια τους,πόσες γυναίκες τους άντρες τους.Και συνεχίζουν να τους στέλνουν στον αγώνα για τη λευτεριά με μια λεβεντιά που μόνο η Ελληνίδα ξέρει να δίνει>>.
<<Πήγαν χαλάλι,καπετάνιε.Τώρα δικαιώνονται κι αυτές για τις θυσίες τους.Τώρα θα γίνει ένα κράτος ελεύθερο,ένα κράτος που θα διοικούν οθι Έλληνες χωρίς δικτάτορες στο κεφάλι τους>>.
Ομως φεύγοντας οι Γερμανοί αρχίζει μια νέα συμφορά,
ο Εμφύλιος.Πολύ παραστατικά περιγράφεται η ατοσφαιρα που επικρατούσε κατατά την διάρκεια του Εμφυλίου στην σελίδα 308:<<Όσο ο ελληνικός λαός ζούσε στη φτώχεια και στην ανασφάλεια ενός εμφυλίου πολέμου,στη Μόσχα τις ίδιες μέρες γινόταν η διάσκεψη Στάλιν-Τσόρτσιλ.Η Σοβιετική Ένωση άφησε το Κ.Κ.Ε. στην Ελλάδα στο σκοτάδι.Η κυβέρνηση αποφάσισε να αποστρατεύσει τις αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ καθώς και του ΕΔΕΣ. Ο ι αξιωματικοί επανήλθαν στον τακτικό στρατό,οι υπουργοί διαφωνούσαν με τον πρωθυπουργό.Η Αθήνα ζούσε μέσα στον τρόμο.Πυροβολισμοί ακούγονταν από δω κι από κει,φοιτητές γίνονταν μπουλούκια,τραγουδούσαν και φώναζαν συνθήματα.Βρετανικά άρματα κυλούσαν αργά,βροντερά στους δρόμους της πόλης.Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ,που ως τότε παρέμεναν έξω απ την Αθήνα,άρχισαν να κατηφορίζουν προς την πρωτεύουσα.Σκληρές μάχες μέσα στην πόλη,φόβος ανάμεσα στους αθώους πολίτες.
Τα αγγλικά άρματα τους αντιμετώπισαν και τους ανάγκασαν να παραδώσουν τον οπλισμό τους.Κάθε αντίσταση ήταν μάταιη.Παρέδωσαν τα όπλα και πήραν τον δρόμο του γυρισμού.Οι αξιωματικοί και οι καπετάνιοι συλλαμβάνονταν.Ο εμφύλιος φούντωσε.Πικραμένες οι αριστερές δυνάμεις από τη σιωπή της Ρωσίας προσπαθούσαν ν αντιδράσουν χωρίς καλά αποτελέσματα.Τον Δεκέμβριο η Αθήνα ζούσε τρομακτικές μέρες.Επιθέσεις απ τα αριστερά κόμματα από γειτονιά σε γειτονιά,τρόμος για το ποιος θα επικρατούσε.Έφτασαν κι άλλες βρετανικές ενισχύσεις.Οι μάχες συνεχίστηκαν ώσπου οι αριστερές δυνάμεις διαλύθηκαν,υποχώρησαν ή παραδόθηκαν.
Και στην επαρχία Έλληνες μάχονταν εναντίον Ελλήνων με αγριότητα.Οι απλοί άνθρωποι δεν ήξεραν από ποιον να κρυφτούν.Χωρίς πολλές κουβέντες,μπορούσαν να βρεθούνσφαγμένοι,αιχμάλωτοι,ή φυλακισμένοι.Η βαρβαρότητα κι από τις δύο πλευρές ήταν αδικαιολόγητη.>>
Πόσο πόνο προκαλούν τα λόγια του καπετάνιου στον Γιώργη στην σελίδα 310:<<Γιώργη μου,η πατρίδα ελευθερώθηκε απ τους Γερμανούς.Τ'ωρα θ αρχίσει το μεγάλομακελειό.Δεν ακους τι γίνεται στην Αθήνα;>>
<<Τ ακούω.Τώρα τρωγόμαστε μεταξύ μας.Όλοι τα μαθαίνουμε,κυρίως εμείς που είμαστε στην οργάνωση.Μάθαμε πως χτυπιούνται οι δικοί μας με τους δεξιούς.Πρώτα διαφωνούσαν με τα λόγια,τώρα χτυπιούνται με τα όπλα>>.
<<Έτσι είναι.Η διάσπαση έχει εκδηλωθεί απ το 43.Θεωρούσαν από τότε τον κομμουνισμό μεγάλο κίνδυνο του έθνους.Στον κόσμο επικρατεί συγχυση,δεν ξέρει τι ν ακολουθήσει.Η σύγχυση απλώθηκε σ όλη την Ελλάδα.Το ΕΑΜ εναντίον του ΕΔΕΣ και το ανάποδο.Εμφύλιος.Ασ τα Γιώργη, ασ τα>>.
<<Μα πώς γίνεται;>>
<<Να,το Κ.Κ.Ε.παίρνει εντολές απ τη Ρωσία,το ΕΔΕΣ απ την Αγγλία.Έτσι άρχισαν οι συγκρούσεις μεταξύ των δύπ κομμάτων.Οι προστάτες μας επέβαλαν τη διχόνοια για τα δικά τους συμφέροντα.Δες τα τάγματα ασφαλείας.Αυτά τα φασιστόμουτρα,οι συνεργάτες των Γερμανών,ανέρχονται επικίνδυνα.Έχουν φοβερό μίσος προς τους αριστερούς.Βλέπεις,Γιώργη,ο Τσώρτσιλ και ο αστικός κόσμος επιθυμούν να μην επικρατήσει η Αριστερά στην Ελλάδα.Ήταν ισχυρότερη,μπορούσε να διεκδικήσει την εξουσία,όμως μέσα σε λίγους μήνες καταστρέφεται.Αντιλαμβάνεται ότι οι Άγγλοι έχουν ασκήσει βέτο στον ελληνικό χώρο.Και η Ρωσία καθυστερεί.Έτσι,το Κ.Κ.Ε. παραμένει ακαθοδήγητο,μόνο με τη λογική και τις εικασίες της ηγεσίας του.Και μήπως συμφωνούν μεταξύ τους;Τρώγονται για την αρχηγία ενώ οι δεξιοί είναι ενωμένοι>>.
Άκουγε ο Γιώργης το πικρό παράπονο του καπετάνιου,χωρίς να τον διακόπτει.Εκείνος έλεγε,έλεγε,λες κι ήθελε ν ακούσει τις σκέψεις του.Έφτιαχνε μπάλες από χιόνι,τις πετούσε στα δέντρα,κι εκείνα άφηναν το χιόνι ελεύθερο να πέφτει ξανά στη γη.
<<Να,έτσι πέφτουμε,χωρίς ν αντιστεκόμαστε.Βλέπεις,η μπαλα που είναι ένα σφιχτό σώμα,είναι ισχυρή και γκρεμίζει το απαλό χιόνι που στέκεται αδύναμο στις κλάρες του δέντρου.Έτσι θα γκρεμιστούμε κι εμείς.Τι να πω,αγόρι μου;Όλοι σκεφτόμαστε τον ελληνικό λαό και θέλουμε να ζήσει σε μια δίκαιη κοινωνία,να μην εκμεταλεύεται ο άνθρωπος τον άνθρωπο,να μη ζει μέσα στην ανασφάλεια και στον τρόμο,αλλά όλα γκρεμίζονται.Αυτοί μοίρασαν τα Βαλκάνια κι εμάς μας έριξαν στον εμφύλιο.Εμάς τους κομμουνιστ΄ρες μας άφησαν στην τύχη μας.Άλλα μαε είχαν υποσχεθεί και τώρα σχεδόν μας εγκατέλειψαν.Ε,για τα μάτια μπορεί να βοηθήσουν λίγο,μα εμείς ξέρουμε ότι άλλη είναι η συμφωνία.Το κακό είναι ότι ακόμη περιμένουμε,ελπίζουμε.Σε στεναχώρησα,Γιώργη.Εσύ κοίταξε τα μαθήματά σου τώρα και ξέχνα τον αγώνα.Συνέχισε να χεις μέσα σου ιδανικά για την πατρίδα.Να είσαι δίκαιος,να φτιάξεις σωστούς Έλληνες.Δώσε την ψυχή σου>>.
Η συγγραφέας καταφέρνει με αντικειμενικό τρόπο,να μας μεταφέρει τις συνθήκες που επικρατιύσαν τότε στην ελληνική επαρχία,αλλά και σε όλη την Ελλάδα.
Το βιβλίο διαβάζεται χωρίς να κουράζει γιατί η γραφή της ειναι απλή κατανοητή και γεμάτες εικόνες ομορφες αλλά και άσχημες που σε μεταφέρουν στα μέρη που εξελίσεται η ιστορία.Επειδή έχει κάνει πολλή έρευνα,μας μεταφέρει τις πραγματικές συνθήκες,που δυστυχώς δεν μαθαίνονται στα σχολεία.
Πιστεύω πως αξίζει να διαβαστεί απ όλους διότι ο αναγωώστης έχει να μάθει πολλά για τις συνέπειες της διχόνοιας.Ο λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του κάνει τα ίδια λάθη και στο μέλλον.
Συγχαρητήρια στην Μάρω Γεώργα για το πολύ αξιόλογο βιβλίο της,που ομολογώ με συγκίνησε και με κράτησε με αμείωτο το ενδιαφέρον μου,από την πρώτη σελίδα,μέχρι και την τελευταία που ήλθαν και οι απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα και τις απορίες μου.
Κλείνοντας το βιβλίο συνέχισα να σκέπτομαι πόσο περήφανη και πόσο δυναμική ήταν αυτή η ελληνίδα,η Κοντύλω,που στο πρόσωπό της η συγγραφέας μνημονεύει όλες αυτές τις γενναίες ελληνίδες που βοήθησαν ενεργά τους αγώνες για την ελευθερία της πατρίδας μας.
Πάντα επιτυχίες!!!!!!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου