Στην πΈνα" ✒️✒️
"ΣΟΥΖΥ, ΤΡΩΣ.."
Γράφει η Αγάπη Ντόκα
Σούζυ, τρως...!!
Σούζυ, τρως! Και
ψεύδεσαι και τρως! Κι επειδή ψεύδεσαι, σημαίνει ότι θες
να ξεχνάς, είτε από ντροπή, είτε από ενοχές. Κι επειδή τρως είτε από απωθημένα,
είτε από ενοχές, γι’ αυτό θα σου πω το μυστικό για να μην ψεύδεσαι κι ούτε να
τρως: Πάρε στενά ρούχα! Κι όταν λέω στενά, εννοώ θεόστενα! Να διαγράφεται κάθε
καμπύλη και εξόγκωμα, κάθε λακκούβα με όψη πορτοκαλιού, να πετιούνται οι
κοιλιές, τα μπούτια και τα μπράτσα από το ύφασμα, τα στήθια -που σίγουρα δεν
είναι μάρμαρο- ν’ ασφυκτιούν και να ’ρχονται να σε πνίγουν στο λαιμό σαν να
φοράς στηθόδεσμο Βικτόρια Σίκρετ, που μόνο σίκρετ δεν αφήνει τα κάλλη σου και
τα οπίσθια να μην μπορούν να κάνουν καμία κίνηση στο περπάτημα, να βαδίζεις ως
‘το παπάκι πάει στην ποταμιά, κανένα φλάτσα-φλούτσα ως δροσερός καλοκαιρινός
ζελές με γεύση φράουλα, όλα στριμωγμένα στο νούμερο το πρέπον, όχι ζαβολιές!
Τώρα, φόρεσε αυτό
το ρούχο και στάσου μπροστά στον καθρέφτη, τον ολόσωμο παρακαλώ. Κάνε το
μοντέλο, πάρε πόζες -όσες αντέχεις σε κάθε ανάσα που σίγουρα θα ’χει κοπεί- από
εκείνες που παίρνεις και κοιτάς από ποια γωνία φαίνεσαι λεπτότερη.
Α, δε στο πα! Το
ύφασμα πρέπει να είναι σταθερό, όχι λύκρες και βλακείες. Εκεί! Να ιδρώσεις για
να μπεις μέσα! Το ’δες το θέαμα; Μήπως δεν το κατάλαβες; Πάρε το κινητό σου και
τράβα τώρα φωτογραφίες! Τι; Μόνο σέλφι το μουτράκι θα μοστράρεις στο φουμπου
και στο ίνστα; Ολόσωμη σου λέω! Με κάθε βρώμικη λεπτομέρεια πάνω σου, που ξέρω
δεν σε κάνει περήφανη. Είδες πόσο τόφαλος είσαι; Και για να μη σου μείνει καμία
αμφιβολία, ρίξε μια ματιά και στη φάτσα σου, αυτά τα υπέροχα αφράτα μαγουλάκια
που προκαλούν τον άλλον να τα τσιμπήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι εκεί πάνω
ανέβηκε το παχάκι, αφού όλα τα άλλα μέρη κατελήφθησαν. Και μη μου πεις ότι
είσαι μαγουλού από γεννησιμιού σου -που μπορεί να είσαι, δεν το αμφισβητώ- αλλά
έχεις κι ένα παραπάνω παπλωματάκι από τότε.
Βγες τώρα έξω και
δεν εννοώ στο μπαλκόνι. Κουτό μου πλάσμα. Τι νόμισες; Ότι θα σ’ αφήσω έτσι στο
απυρόβλητο; Έξω, στον κόσμο, στην
κίνηση, στους δρόμους, στους ανθρώπους. Τι; Δε θες; Και ποιος σε ρώτησε αν θες;
Ποιος σε ρώτησε τι θες, εκτός από τον ταβερνιάρη, που αμέσως εσύ, να
παραγγείλεις τον μισό κατάλογο, γιατί ολόκληρο δεν τόλμησες, μη σε πούνε και
φαγανό! Και δεν φτάνει που τα παρήγγειλες, τα περιδρόμιασες κιόλας! Τσίμπα από
δω-τσίμπα από κει, να και μια γουλιά ουζάκι για την όρεξη -που κατά τα άλλα δεν
είχες, αλλά ας μην το κάνουμε αυτό τώρα θέμα- και εβίβα και άσπρο πάτο κι άσπρο
πιάτο επίσης, που το σκούπισες με τις φετάρες του ψωμιού του πασπαλισμένου λαδορίγανη
και ψημένου στη σχάρα με τα λίπη, μη ταλαιπωρείται και η γυναίκα στη λάντζα.
Και μετά «Ουφ, φούσκωσα. Και σάμπως έφαγα; Τσίμπησα».
Αχ,
Σούζυ, και ψεύδεσαι και τρως…
Βάλτο τώρα αυτό
ποστ-ιτ στο ψυγείο σου και μέμο στο κινητό σου, να χτυπάει ανά μία ώρα μέσα στη
μέρα σου και να σου υπενθυμίζει πως τα
μεγαλύτερα ψέματα τα λες στον εαυτό σου και μετά τρως για να τα χωνέψεις…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου