"Στην πΈνα": ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΦΩΝΗ ΣΤΑ ΘΕΛΩ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ...ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

"Στην πΈνα"  ✒️✒️

«Δίνοντας φωνή στα θέλω των αναγνωστών!»

Γράφει ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος

 Δίνοντας φωνή στα θέλω των αναγνωστών!

Έπειτα από αρκετό καιρό είμαι ξανά κοντά σας, με το νέο μου άρθρο να επικεντρώνεται στα θέλω των αναγνωστών.

(Στο προηγούμενο είχαμε ασχοληθεί με τα όσα βιώνουν οι συγγραφείς από τη πλευρά τους. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: http://www.vivlionorizontes.gr/2018/03/blog-post_829.html)

Είσαι λοιπόν μανιώδης βιβλιοφάγος και κάνεις τη συνηθισμένη σου βόλτα στα βιβλιοπωλεία για τις επόμενες αγορές σου.

Ποιο είναι άραγε το κριτήριο του τι θα αποκτήσεις;

Τις περισσότερες φορές αμφιταλαντεύεσαι μεταξύ του τι θα ήθελες απεγνωσμένα και του τι αντέχει η τσέπη σου. Κι εδώ μπαίνει στο προσκήνιο η τιμή του βιβλίου.  

Γιατί άραγε έχει τη συγκεκριμένη τιμή το λατρευτό βιβλίο που έχω βάλει στο μάτι;

Για σκέψου πρώτα όμως, τι είναι αυτό που πληρώνεις: Πόσα χρήματα είναι άραγε εκείνα που λαμβάνει ο δημιουργός, πόσα εισπράττει ο εκδοτικός οίκος και τι μένει για το βιβλιοπωλείο;

Και έπειτα, γιατί ακούμε κάθε τρείς και λίγο ότι έκλεισε εκείνο το βιβλιοπωλείο ή πως ο τάδε εκδοτικός οίκος φαίνεται πως δυσκολεύεται στην αγορά;

(Στον αντίποδα, όσο χάλια κι αν είναι τα πράγματα, οι συγγραφείς είμαστε οι μονοί που δε ‘κλείνουμε’ ποτέ το…μαγαζί της ψυχής μας. Συνεχίζουμε την εξομολόγηση μας στο χαρτί, ανεξαρτήτως αν τελικώς όλ’ αυτά δεν εκδοθούν ποτέ, είτε από επιλογή είτε από τις δυσκολίες της αγοράς).

Έτσι, με ένα μικρό συλλογισμό στα παραπάνω ερωτήματα, γίνεται κατανοητό πως ο αναγνώστης είναι η κινητήριος δύναμη. Τα 5-10-20-50 ή περισσότερα ευρώ που θα δώσει για αγορά βιβλίων, κρατούν σε λειτουργία όλα τα παραπάνω γρανάζια της λογοτεχνίας.

Βασιζόμενος λοιπόν εκεί, ο αναγνώστη θα πρέπει πάντοτε να απαιτεί την λογοτεχνική ποιότητα για το βιβλίο που αγόρασε.

Για αναλογιστείτε: Πόσες ήταν εκείνες οι φορές που πρόδωσε τις προσδοκίες σας ένα βιβλίο που περιμένατε σα τρελοί να κυκλοφορήσει και τώρα το κοιτάτε θυμωμένα γιατί ήταν μια τελείως «νερόβραστη πατάτα»;

-Για να είμαστε δίκαιοι όμως, βάλτε στην ίδια ζυγαριά και κάτι άλλο: Ένας δημιουργός δε γράφει αποκλειστικά για εσένα. Γράφει για όλους και προπάντων για τον εαυτό του.

Άλλωστε, ότι καταθέτει στο χαρτί είναι απόσταγμα της δικής του έμπνευσης. Και σ’ αυτό το ταξίδι ο κάθε αναγνώστης είναι ένας έμπιστος συνοδοιπόρος με τον οποίο μοιράζεται αυθόρμητα τις πιο βαθιές σκέψεις της ψυχής του…-

Μα σχετικά με το σεβασμό στο έργο του δημιουργού, τα αναλύσαμε στο προηγούμενο άρθρο.

Ας συνεχίσουμε λοιπόν επικεντρώνοντας στους λόγους της επιλογής αγοράς  ενός βιβλίου.  

Χμ, τι έχετε να πείτε για τις φορές που πήρατε το «Χ» έργο που είδατε προτεινόμενο σε μία  «Ψ» εφημερίδα ή διαβάσατε μια διθυραμβική κριτική σε μια «Ω» ιστοσελίδα; 

Και στον αντίποδα, αναλογιστείτε πόσα αξιόλογα βιβλία να έχετε απορρίψει, επειδή κάποιος έγραψε τα χειρότερα σχόλια γι’ αυτό;

(Άλλωστε ψάξατε καλά να μάθετε ποιοι είναι αυτοί από τους οποίους διαβάζετε τις θετικές ή αρνητικές απόψεις; Γνωρίζετε τις λογοτεχνικές γνώσεις τους; Τα λογικά επιχειρήματά τους; Και τελικά, με τι κριτήριο και για ποιόν λόγο αφορίζουν ή ευλογούν ένα έργο;)

Και για να μην παρεξηγηθώ, κύριο θεμέλιο της Δημοκρατίας μας είναι η ελευθερία της άποψης. Αλλά να μην παραλείπουμε πως πρέπει να γίνεται με σεβασμό στον συνομιλητή μας (ή στη προκειμένη περίπτωση, στο έργο ενός συγγραφέα) και η κριτική να είναι δίκαιη, ηθική και με σκοπό να πάρει το μήνυμα ο δημιουργός το πού χωλαίνει η γραφή του.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, αποφεύγω να δίνω βαρύτητα σε ανώνυμες ή με ψευδώνυμο κριτικές (θετικές και αρνητικές) που γίνονται στο έργο μου ή σε βιβλία που θέλησα να διαβάσω.

Γιατί σέβομαι και εκτιμώ την άποψη του άλλου, ιδιαίτερα όταν την καταθέτει δημοσία και υπεύθυνα με το αληθινό ονοματεπώνυμό του.

(Το ίδιο δε πράττω άλλωστε κι εγώ σε τούτο το άρθρο; Σας περιγράφω  την δική μου αλήθεια μες από τα δικά μου βιώματα.)

Πιστεύω πως ο πιο σίγουρος τρόπος για να σχηματίσω την καλύτερη εκτίμηση για ένα βιβλίο, είναι να αποκτήσω τη δική μου άποψη με οποιοδήποτε τρόπο εμπιστεύομαι καλύτερα. Είτε διαβάζοντάς ένα σχετικό αφιέρωμα που ο αρθρογράφος να μ’ έχει πείσει με επιχειρήματα για την ειλικρίνειά του, είτε ,-κι αυτό είναι το συνηθισμένο-, σπεύδοντας στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο για να το ξεφυλλίσω από κοντά.

(Όχι, όχι, όχι, δε διαβάζουμε ποτέ το τέλος, δε θέλουμε να χαθεί η μαγεία! Οπισθόφυλλο, μια ιδέα από την αρχή και φύγαμε για το ταμείο!)

Βέβαια, υπάρχουν περιπτώσεις και περιπτώσεις: Όπως μια συγγενής μου που έχει το κακό συνήθειο 9 στα 10 βιβλία που ξεκινά να θέλει να ξέρει πρώτα τι γίνεται στη στερνή σελίδα και μετά να το διαβάζει απ’ την αρχή. Έτσι έκανε και με Το Αγκάθινο Στέμμα, γιατί λέει είχε αγωνία από τα πρώτα κεφάλαια και πήγε αμέσως στο τέλος!

Φτάνοντας στον τελικό μας απολογισμό, θεωρώ πως ο σύγχρονος αναγνώστης αποτελεί έναν δυναμικό ρυθμιστή στα θέματα της λογοτεχνίας. Άλλωστε αυτός είναι και ο «αιμοδότης» του κύκλου Λογοτέχνες -  Εκδοτικοί οίκοι – Βιβλιοπωλεία –Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.  Και για να κυλούν όλα τους ομαλά, χρειάζεται να εισπράττει πάντοτε και από όλους τους παραπάνω τον σεβασμό που του αξίζει.

Σας εύχομαι να έχετε πάντοτε όμορφα λογοτεχνικά ταξίδια!

Με όλη μου τη θετική ενέργεια,

Θεόφιλος Γιαννόπουλος

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ