"Ψάχνοντας τη θέση της παιδικής λογοτεχνίας που της αξίζει"
Γράφει η Σωτηρία Κυρμανίδου
Ψάχνοντας
τη θέση της παιδικής λογοτεχνίας που της αξίζει
Όταν λέω «βαριά» δεν εννοώ απαραίτητα και το άριστο του αποτελέσματός τους.
Έχουν μπει πολλές φορές ερωτήματα του ποιοτικού βιβλίου και του εμπορικού. Έχουν
ανακαλυφθεί συγγραφείς νεοέλληνες διαμαντάκια, από ανερχόμενους εκδοτικούς
οίκους, που καλείσαι να ανακαλύψεις και να γνωρίσεις τη μαγεία της πένας τους.
Έχουν συσταθεί πάρα πολλές
φιλο- συγγραφικές ομάδες. Διακρίνουμε με λύπη μας όμως ότι και εκεί λειτουργεί
το υποκειμενικό στοιχείο, ο φίλος, ο γνωστός κλπ.
Σπάνια θα συναντήσεις
ανθρώπους που θα σταθούν αλληλέγγυοι στο
έργο σου, ανυστερόβουλα, καθαρά, ανθρώπινα. Και στις περισσότερες από αυτές
ανακοινώνονται ΜΟΝΟΝ μυθιστορήματα.
Και ερωτώ .Πού χώρος για την
ποίηση, που χώρος για το παραμύθι;
Οι σκέψεις είναι διαπιστώσεις
που προκαλούν λύπη, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να μας προβληματίσουν.
Ποια είναι λοιπόν η θέση του
παιδικού βιβλίου σήμερα; Όταν δεν είναι προτεραιότητα από τους
γονείς, οι εκπαιδευτικοί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων δεν υποδέχονται συγγραφείς
για βιωματικές εμπειρίες, όταν σαν λαός έχουμε αρνητικό πρόσημο, όταν ο καθείς
και η βόλεψή του;
Μήπως πρέπει να σκεφθούμε
σοβαρά για την κατάσταση της παιδικής λογοτεχνίας;
Επειδή το παιδικό βιβλίο γράφεται από μεγάλους και απευθύνεται σε
παιδιά, πρέπει να είναι ως προς την εμφάνιση καλαίσθητο με ζωηρά χρώματα ώστε
να προκαλεί το ενδιαφέρον του παιδιού αλλά και να συντελεί στην αισθητική
καλλιέργεια του. Ως προς το περιεχόμενο πρέπει, είτε αναφέρεται σε πραγματικές
ή φανταστικές ιστορίες, με θέματα που ενδιαφέρουν άμεσα το παιδί ή σε
γενικότερα θέματα, ιστορικού περιεχομένου ή προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας
μας, να έχει ως απώτερο σκοπό την αγωγή του παιδιού.
Η ιλιγγιώδης τεχνολογική ανάπτυξη της κοινωνίας μας τα τελευταία χρόνια έχει συμβάλει στην βελτίωση της ζωής
από υλική άποψη, χωρίς να συνοδεύεται και από την ψυχική και πνευματική
καλλιέργεια του ανθρώπου. Έτσι βλέπουμε σήμερα να υπάρχει ένας αδυσώπητος
ανταγωνισμός, υπέρμετρη αύξηση του εγώ και τα πάντα να θυσιάζονται στο βαθμό
του κέρδους , της προσωπικής προβολής. Όλα αυτά όμως έχουν δημιουργήσει στον
σύγχρονο άνθρωπο άγχος, δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις και σοβαρά
κοινωνικά προβλήματα, όπως έξαρση της χρήσης ναρκωτικών, αύξηση της
εγκληματικότητας, κρίση στο θεσμούς. Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα της
σύγχρονης κοινωνίας είναι η ασυνέπεια
ανάμεσα στη θεωρία και στη πράξη, μεταξύ λόγων και έργων. Ο άνθρωπος, ενώ επιθυμεί
την ειρήνη, προετοιμάζεται για πόλεμο, δαπανώντας τεράστια ποσά, τα οποία
αποδεσμευμένα θα μπορούσαν να λύσουν πάρα πολλά προβλήματα ιδιαίτερα στις
υποανάπτυκτες χώρες. Ομιλεί για την επικράτηση της δικαιοσύνης ενώ ακολουθεί
στην πολιτική του την αρχή του συμφέροντος. Διακηρύττει την προσήλωση του στα
ανθρώπινα δικαιώματα και στην πράξη τα υποτάσσει στην σκοπιμότητα της στιγμής.
Ευτυχώς όμως που ανάμεσα στους κόλπους της περιλαμβάνει και ανθρώπους
οραματιστές και ιδεολόγους που ονειρεύονται έναν κόσμο απαλλαγμένο από την
μάστιγα του πολέμου, από την αδικία και την ηθική ασχήμια, την απάτη, την
καταπίεση και την ανελευθερία. Είναι εκείνοι που αναζητούν ένα νέο τρόπο ζωής,
ώστε να καλύπτονται οι βασικές υλικές ανάγκες όλων των ανθρώπων και στα τέσσερα
σημεία του ορίζοντα. Ανεξάρτητα φυλής, χρώματος ή θρησκείας, ενώ ταυτόχρονα θα
εξασφαλίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ειρήνη, η ατομική ελευθερία και η
κοινωνική δικαιοσύνη.
Το καλό παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο μπορεί να βοηθήσει στην προσπάθεια
αυτή και να παίξει κάποιο ρόλο στην βελτίωση της κοινωνίας μας.
''Τα παραµύθια λένε, είναι για λίγους, µόνο για όσους έχουν πίστη στην
καρδιά.
Για όσους δε φοβούνται να αντικρύσουν
την αλήθεια, για όσους μπορούν και αγαπούν πραγματικά.
Και αν σου µιλώ µε παραµύθια και
παραβολές είναι γιατί τ’ ακούς γλυκύτερα,
και η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί
είναι ζωντανή γιατί είναι αµίλητη και προχωράει
Γ.Σεφέρης
ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΥΡΜΑΝΙΔΟΥ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου