ΑΜΑΡΑΝΤΟΙ ΛΕΜΟΝΑΝΘΟΙ
Συγγραφέας: Χαρά Παπαελευθερίου Μπαρδώση
Εκδόσεις Ωκεανός
1922 Η Μικρά Ασία φλέγεται.
Η πατρίδα του Βασίλη, η Φώκαια, έχει καταστραφεί συθέμελα. Η πλούσια αριστοκρατική οικογένειά του χάνει τα πάντα, ξεριζώνεται... Φθάνουν στον Πόρο ταλαιπωρημένοι κι απελπισμένοι. Η ζωή τους θα ξεκινήσει απ' το μηδέν...
Η Αγγελική, ένα ανέμελο κοριτσόπουλο του νησιού, δένει τα παιδικά της χρόνια με το μικρό προσφυγόπουλο. Η αγάπη φωλιάζει στις καρδιές τους από την πρώτη ματιά. Δένονται με φιλία και αγνό έρωτα. Ακόμη και όταν γίνονται έφηβοι δεν σταματούν να σεργιανούν τα όνειρά τους πάνω στους ολόλευκους λεμονανθούς, κάτω από τις ανθισμένες λεμονιές του ξακουστού λεμονοδάσους. Όμως μια ημέρα εκείνος απροειδοποίητα φεύγει για τη Μασσαλία...
Τα συναισθήματα τη θλίψης και της προδοσίας ορθώνονται ανάμεσά τους σαν πανύψηλα βουνά…
Κι ύστερα φεύγει κι η Αγγελική για τον Πειραιά… Μα δεν φεύγει μόνη… Μια στιγμή, ένα λεπτό, στάθηκαν ικανά να αλλάξουν τα πάντα... Μια δυνατή αγάπη στη λαίλαπα του πόνου και της μοναξιάς...
Πνοή χαράς και ελπίδας οι Αμάραντοι Λεμονανθοί…
Πόσες ωραίες ή οδυνηρές στιγμές κρύβονται στις πτυχές μιας ζωής!
Ένα ρομαντικό γλυκόπικρο μυθιστόρημα με ανατροπές και εκπλήξεις τόσες όσες κανείς δεν μπορεί να φανταστεί…
Χαρά Παπαελευθερίου Μπαρδώση
Πρωτοείδα τη ζωή στην καρδιά του Πειραιά, ανήμερα του `Αι-Δημήτρη του πολεμιστή. Με είπαν Χαρά και ταυτίστηκα με τ’ όνομα. Φόρεσα ένα χαμόγελο και προχώρησα να βρω τη ζωή. Μα ήταν πολλά τα δύσκολα και εγώ, παιδάκι ακόμη, βρήκα κρυψώνα σε αυτοσχέδια παιδικά ποιήματα. Σαν έμαθα το διάβασμα, κρύφθηκα πίσω από τις αράδες μεγάλων συγγραφέων. `Αρχισα μυστικά και σκάρωνα τις δικές μου ιστορίες. Τους ρόλους όλους τους έπαιζε βεβαίως η αφεντιά μου. Και σαν ταλέντο κέρδισα μια θέση στο Εθνικό. Ρητή η απαγόρευση ν’ ανέβω στο σανίδι. Φόρεσα, σαν αντίβαρο, την όμορφη στολή της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Τη λάτρεψα την ΟΑ και με αντάμειψε.Ταξίδευα και γέμιζε η φαντασία μου εικόνες και ιστορίες του κόσμου και εγώ τις έφτιαχνα λέξεις στο χαρτί. Παράλληλα γέννησα μια προικισμένη κόρη. Μαζί της πορεύτηκα εθελοντικά για χρόνια στα σχολειά της Γλυφάδας, στον τόπο που παντρεύτηκα και συνεχίζω να ζω. Μαζί με μια φούχτα συνοδοιπόρους, στήριξα την εκπαίδευση, τις τέχνες και τα γράμματα, μέσα από πάμπολλες δραστηριότητες. Θαρρώ πως έβαλα το λιθαράκι μου και στον πολιτισμό στα χρόνια της ενασχόλησής μου με το Πνευματικό και Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Γλυφάδας. Δεν μου χαρίστηκε τίποτε στη ζωή. Τηρώντας πάντα το παράγγελμα ΓΝΟΥΣ ΠΡΑΤΤΕ, κερδίζω τις μάχες μου με πείσμα, δουλειά, υπομονή, χαμόγελο, αγάπη και χαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου