"Στην πΈνα": Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ, ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΓΙΩΡΗ

Στην πΈνα"  ✒️✒️



"Η συμβουλή της μάνας" του Βαγγέλη Μαργιωρή






"Η συμβουλή της μάνας"

Εγώ, τα λόγια και τις συμβουλές της μάνας μου, φιλαράκι, τις έχω κρατήσει στο μυαλό μου. Όλες! Τι να προσέχω, που να κοιτάζω, που να… υπογράφω. Τα πάντα σου λέω. Και πιο πολύ εκείνη τη κουβέντα που μου έλεγε, όταν είχα μεγαλώσει λίγο και έφευγα μόνος μου από το σπίτι.
« Να προσέχεις κι από το πεζοδρόμιο». Έτσι μου έλεγε, με σταύρωνε κι έκλεινε τη πόρτα. Αυτή τη συμβουλή τη τηρώ μέχρι και σήμερα. Ειδικά με το μηχανάκι μου. Πάντα από το πεζοδρόμιο!
Τι θες να πεις ότι, δεν εννοούσε αυτό ακριβώς η μάνα μου; Εσύ θα μου πεις ρε φιλαράκι τι ήθελε να πει η μάνα μου! Ποιος από τους δυο μας την ήξερε καλύτερα, εσύ ή εγώ;
Από το πεζοδρόμιο μου έλεγε, για να φυλάγομαι από τους κινδύνους. Ε και με τη μηχανή μου, όταν είμαι στο πεζοδρόμιο, δεν κινδυνεύω. Έτσι όπως το βλέπω εγώ, μη σου πω ότι, ειδικά για τώρα που οδηγώ μηχανάκι, ισχύει αυτή η συμβουλή. Το έχω φιλοσοφήσει, φιλαράκι δε σου μιλάω, έτσι στον αέρα. Βλέπεις στο πεζοδρόμιο, δεν κινδυνεύω να με κλείσει κανένα αυτοκίνητο και να με πετάξει κάτω. Ούτε να πεταχτεί κανένας ατζαμής, κανένας άσχετος από το στενό και να με πάρει παραμάζωμα. Στο πεζοδρόμιο είμαι βασιλιάς!

Πάω όπου θέλω, όπως θέλω, σταματάω όπου θέλω, σταθμεύω εύκολα, δεν έχω να δώσω λόγο σε κανέναν. Στη γειτονιά μάλιστα, το έχουν καταλάβει κι αυτοί με τα αυτοκίνητα και τα βάζουν όλοι στο πεζοδρόμιο! Όχι στην άκρη, να πατάνε με τη μία ρόδα. Ολόκληρο το αμάξι, πάνω στο πεζοδρόμιο, κάθετα! Αυτό βέβαια με δυσκολεύει λίγο, αλλά και πάλι τους καταλαβαίνω και δε λέω τίποτα. Εξάλλου, αν θες να μάθεις, ακόμη και η πολιτεία μας καταλαβαίνει εμάς του πεζοδρομίου.
Έχει καταλάβει το πόσο σωστό είναι να οδηγάμε, εμείς με τα μηχανάκια στο πεζοδρόμιο. Όχι δε σε κοροϊδεύω αδελφέ! Αφού έκανε και ράμπες για να ανεβαίνουμε και να κατεβαίνουμε, δίχως να σπάμε τις ζάντες!
Τι πράμα; Δεν είναι για τα μηχανάκια οι ράμπες; Και για ποιόν είναι ρε φιλαράκι; Μη μου πεις κι εσύ, για τις γριές, τα καροτσάκια με τα μωρά, τους τυφλούς και τους λοιπούς αναξιοπαθούντες! Αυτοί φιλαράκι, να κάτσουν σπίτι τους. Αυτό ακριβώς που σου λέω. Αφού δε περπατάνε ,τι θέλουν να κυκλοφορούν; Αφού δε βλέπουν, που πάνε συνέχεια πέρα δώθε; Κι αν πρέπει ντε και καλά να βγουν από το σπίτι τους, να πάνε από το δρόμο. Τόσο χώρο έχει ο δρόμος!

Όσο για τις γριές με τα πι, να κάνουν στην άκρη. Πού πάνε τα ραμολιμέντα; Εγώ βιάζομαι, έχω δουλειά και βγαίνω στο δρόμο. Τρέχω και δε προλαβαίνω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Η γριά που πάει; Ευτυχώς με το που πατάω τη κόρνα έχουν μάθει και τραβιούνται στην άκρη γιατί στο λέω. Εγώ ταχύτητα δε κόβω! Βιάζομαι σου λέω.
Και τώρα φεύγω. Πολύ έκατσα εδώ χάμω. Πρέπει να πάω να δω τη μάνα μου. Την έχουμε από χθες στο νοσοκομείο. Περπατούσε στην άκρη του δρόμου κι ένας ατζαμής τη χτύπησε με το αυτοκίνητο.
Τι να πεις…
Γέμισε η πόλη με άσχετους που οδηγάνε…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΓΙΩΡΗΣ