ΜΙΝΙ- ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΗ: ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ & Η ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

'Nουάρ' διαδρομές: Aνακαλύπτοντας 

τους 'θησαυρούς' της Παγκόσμιας 

Αστυνομικής Λογοτεχνίας 

από τον Tim Orfanos.

Μίνι-αφιέρωμα: Γιάννης Μαρής.

7 χαρακτηριστικά μυθιστορήματά του με τη σύντομη κριτική του Tim Orfanos.

Μέρος 2!

3. 'Τα χέρια της Αφροδίτης' (1963)

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Yπόθεση: Εβραίοι, λοιπόν. Οι άνθρωποι πού πλήρωσαν με έξι εκατομμύρια θύματα τον εγκληματικό όσο και ηλίθιο φανατισμό ήταν οι εφιάλτες πού τον τρόμαξαν. Το επεισόδιο των Τεμπών να ήταν μια παραλλαγή της Ιστορίας του Άιχμαν στην Αργεντινή; Το άγνωστο ιστιοφόρο, πού έκανε την εμφάνισή του στις θεσσαλικές ακτές, είχε προορισμό το Ισραήλ;

Τώρα το πίστευε. Τί ζητούσε στην Ελλάδα ο Γκονζάλες, αφού ήξερε πώς οι διώκτες του τον τριγύριζαν; Τί είχε φέρει αυτόν τον Χαμάρατο και ίσως τους άλλους στην κοιλάδα των Τεμπών; Γιατί είχε εξαφανιστεί ο μικρός και γιατί σκότωσαν τη Μαρία Γληνού; Πολλά ερωτήματα πού ζητούσαν απάντηση. [...]

Ήταν γραφτό αυτή η υπόθεση να μην είναι για τον αστυνόμο Μπέκα μόνο μία υπόθεση αποτυχιών, αλλά και μία υπόθεση εκπλήξεων..
.
ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ καταφθάνει από τη Θεσσαλονίκη με το τρένο στην Αθήνα για να βρει τον δίδυμο αδερφό της. Είναι η αρχή μιας περιπέτειας όπου δωσίλογοι τυχοδιώκτες και αξιωματικοί των Ές Ές στην Κατοχή περιπλανώνται στην Ελλάδα της δεκαετίας του '60 στην αναζήτηση ενός χαμένου θησαυρού: τόπος συνάντησης η Αθήνα -με τα ξενοδοχεία της και τα αξιοθέατα-, ο Βόλος, τα Τέμπη, το Ναύπλιο και το Μπούρτζι, πού λειτουργεί ως ξενοδοχείο, η περιοχή της Στυλίδας. Απέναντί τους έχουν αρχικά τον δημοσιογράφο Μακρή, και ακολούθως τον αστυνόμο Μπέκα πού συνεργάζεται με πράκτορες των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι προσπαθούν να εντοπίσουν, να συλλάβουν και να δικάσουν στη χώρα τους τούς διαφεύγοντες εγκληματίες πολέμου (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Σύντομη κριτική:

Ουσιαστικό, το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που έχει ως κεντρικό άξονα τα τραγικά γεγονότα των Ελλήνων Εβραίων στη Κατοχή - εδώ, ο Μαρής συναρπάζει, κυρίως, με το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι που παίζουν οι ήρωες του βιβλίου του από την Αθήνα, τη Στυλίδα και το Ναύπλιο μέχρι τα Τέμπη και το Βόλο, σπέρνοντας στο διάβα τους.... πτώματα.

Ο Μαρής με το δημοσιογραφικό δαιμόνιο που διέθετε δεν παραλείπει να πληροφορήσει τον αναγνώστη ότι, στις αρχές της δεκαετίας του '60, είχε ξυπνήσει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ για δωσίλογους τυχοδιώκτες και φυγάδες πρώην αξιωματικούς των Ες-Ες, οι οποίοι θα μπορούσαν να βρίακονται στην Ελλάδα προς αναζήτηση κάποιων... θαμμένων θησαυρών.

Το 1ο μέρος του μυθιστορήματος διαθέτει μεγαλύτερη ισορροπία και συνοχή, ενώ, προς το τέλος, υπάρχουν αρκετά προβλέψιμα στοιχεία που, ευτυχώς, δεν 'διαβρώνουν' την σοβαρότητα ή την ουσία της πλοκής.

4. 'Η κυρία της νύχτας' (1955-1956/1962)

Βαθμολογία: 3,2/5 ή 6,4/10.

Yπόθεση και παρουσίαση: Η Λιάνα Περέζ ντύθηκε με ιδιαίτερη προσοχή. Περιποιήθηκε την ομορφιά της με μια ψυχρή επιμελημένη φροντίδα, σχεδόν επιστημονική. Μπροστά στον καθρέφτη της, επιθεώρησε τον εαυτό της και χαμογέλασε ευχαριστημένη. Όχι με το χαμόγελο μιας φιλάρεσκης γυναίκας που την ικανοποιεί η ομορφιά της, αλλά με την ευχαρίστηση ενός ανθρώπου που εξετάζει τα όπλα του. Η καμαριέρα της την κοίταζε με θαυμασμό. Ήταν όμορφη, πάρα πολύ όμορφη η κυρία της, ό,τι πιο ωραίο μπορεί να συνθέσει η πολυτέλεια, το καλό γούστο, οι πανάκριβες μοδίστρες και η φυσική ομορφιά.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. Με αυτά τα λόγια το περιοδικό "Πρώτο" παρουσίασε το μυθιστόρημα το 1962. Είχε πρωτοδημοσιευτεί σε 82 συνέχειες στην εφημερίδα "Ακρόπολις" το 1955-56, με το χαρακτηρισμό "Πρωτότυπο αθηναϊκό μυθιστόρημα".

Σύντομη κριτική:

Aν και το συγκεκριμένο 'χαμένο' μυθιστόρημα του Μαρή αναφέρεται ως ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματά του, οφείλω να τονίσω ότι θα συμφωνούσα μόνο ως προς το κεντρικό θέμα του, το οποίο αφορά ένα παιχνίδι εκδίκησης απο μια μοιραία γυναίκα στα πρότυπα της 'Νύφης με τα μαύρα' και του 'Φονικού καλοκαιριού'. Πέρα από αυτό, το βιβλίο είναι αρκετά άνισο, κυρίως, γιατί το 1ο μέρος παρουσιάζει μεγαλύτερη ευελιξία και ενδιαφέρον, ενώ το 2ο είναι στατικό και σε κάποια σημεία επαναλαμβανόμενο. Η δε τελική κορύφωση είναι απότομη και άνευρη, δίνοντας στους αναγνώστες την αίσθηση ότι ο Μαρής βιαζόταν να το ολοκληρώσει.

Σύμφωνα με την εισαγωγή του Αποστολίδη, ο Μαρής χρειάστηκε να κάνει πολλές αλλαγές και προσθαφαιρέσεις στο κείμενο - φαίνεται σε αρκετά σημεία του μυθιστορήματος. Διαβάζεται εύκολα, ωστόσο η μαγική 'συνταγή' άλλων μυθιστορήμάτων του 'πατέρα' Μαρή, εδώ, δεν χρησιμοποιείται αποτελεσματικά.