Στην πΈνα" ✒️✒️
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΌΝΕΙΡΟ & ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΤΟΥ ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟΥ “ΗΔΟΝΙΚΟ”
Γράφει ο Πέτρος Ζήκος
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΌΝΕΙΡΟ & ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΤΟΥ ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟΥ “ΗΔΟΝΙΚΟ”
Πάει καιρός που ο Γεράσιμος ο ψιλός, είχε κάνει κουβέντα στην παρέα των τσιπουροποσιοκαταναλωτών του “ΗΔΟΝΙΚΟΥ” για το φιλαράκι του τον Σαμαρά. Η αλήθεια είναι, πως άμα τη αναφορά του ονόματος, υπήρξαν ποικίλες αντιδράσεις. Κάποιοι έφτυσαν τον κόρφο τους. Ο Νόντας που έμενε στην παλιά μονοκατοικία, από τις τελευταίες που είχαν ξεχαστεί στη γειτονιά να ρημάζει από μόνη της, και δεν ξεπαστρεύτηκε για να γίνει πολυκατοικία, ακούγοντας το όνομα Σαμαράς, θυμήθηκε μια νεραντζούλα φουντωτή που είχε στην πίσω αυλή του απότιστη από μέρες. Όχι δηλαδή πως δεν υπήρξαν και εκείνοι που τους συνεπήρε μια εθνική έπαρση στο άκουσμα του εν λόγο ονόματος, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Βέβαια, ο εν λόγο Σαμαράς, κολλητός του ψηλού Γεράσιμου, καταγόμενος εκ Κυπαρισσίας και περιχώρων, ουδέποτε έπιασε τσατσάρα και ψαλίδι, ούτε ασχολήθηκε με τρίχες κατσαρές. Πολύ δε περισσότερο, δεν είχε σχέση με το γκουβέρνο. Αν είχαν βάση τα λεγόμενα του Γεράσιμου, που πρέπει να είχαν, αφού είχε τσίπουρο-μεταλάβει προηγουμένως, και ως εκ τούτου «Απεταξάτο το ψεύδος,» το παλικάρι ήταν αντράκι φίνο. Μάλιστα, λίαν συντόμως επρόκειτο να πάρει και το εξιτήριο από τη Δ.Φ.Λ με διαγωγή λίαν καλή. Τούτα ειπώθηκαν δια στόματος Γεράσιμου του ψηλού, Μεγάλη Τρίτη θε να ‘τανε, Μεγάλη Τετάρτη, μικρή η σημασία. Μια φορά ήτανε ένα μεγαλοβδομαδιάτικο σούρουπο, ένεκα που τα εδέσματα πάνω στο τραπέζι, ήτανε όλα νηστίσιμα και υπήρχε μια θρησκευτική κατάνυξη στα πέριξ της πλατείας του Αϊ Νικόλα. Συνδαιτυμόνας, πέραν των τακτικών, που συγκέντρωναν πλύστες όσες παρουσίες. Όπως, ο Αριθμολάγνος Αντρέας, ο κατά φαντασία συγγραφέας Πέτρος, καθώς και ο ‘καραβόσκυλος’ κατά δήλωση του, θαλασσοδαρμένος Βρασίδας, εκείνο το απόγευμα ήτο και ο Ερμόλαος, το μικρόν, Ξενέρωτος, το μεγάλο. Σαράντα χρόνια κρατικοδίαιτος στον επαγγελματικό του βίο, και ως εκ τούτου ανυποψίαστος περί τα παραβατικά. Τώρα, αν οι κακές γλώσσες κάνανε λόγο για τα ρουφιανηλήκια του κατά συναδέρφων, την εφταετία της ‘εθνοσωτήριου’ «Περί μη συμμορφώσεως προς τας υποδείξεις». Ακόμα, τι και αν του είχαν κολλήσει το προσωνύμιο «ο λαδιάρης», και ότι τα παραπανίσια περιουσιακά του τα απόκτησε λόγο γρηγορόσημου. Αυτός μια φορά, κατάφερε να αναρριχηθεί στην υπηρεσιακή επετηρίδα και να τυγχάνει υψηλής κοινωνικής αποδοχής στη γειτονιά του. Κλητήρας εισήλθε εις την υπηρεσία, γλείφοντας και φιλώντας ποδιές κατουρημένες σε κομματικά γραφεία, ευδοκίμησε να τερματίσει την λαμπρή του καριέρα συνταξιοδοτούμενος πλουσιοπάροχα ως τμηματάρχης «γάμα…» χωρίς «…τα». Άκουσε τα περί «εξιτηρίου» ο Ερμόλαος, και εξέφρασε το ενδιαφέρον του ερωτών «εάν οι γενικέ εξετάσεις αίματος και ούρων ήτο καθαρές.» Ενίοτε ο Ερμόλαος ευρίσκετω εκτός θέματος. Τούτο οφείλετω στην επί σαράντα συναπτά έτη παραμονή του στο δημόσιο. Ένα μυαλό είναι αυτό, τι να σου κάνει, φύρανε και πάλι καλά ακόμα όσο λειτουργούσε. Αγνοώντας τον ο αριθμολάγνος Αντρέας, ρώτησε το Γεράσιμο, τον λόγο που το παλικάρι με το λαμπρό επίθετο ‘Σαμαράς’, εισήχθη εις το ευαγές ίδρυμα με τα αρχικά Δ.Φ.Λ. «Ήτο καλλιεργητής ο νέος» Εδόθη σαφεστάτη απάντησης από το Γεράσιμο. «Και πως συνέβη το ατυχές συμβάν και εκτέθηκε το παλικάρι;» Ρώτησε ο κατά φαντασία συγγραφέας, αντιλαμβανόμενος τα περαιτέρω, μιας και την ολόκληρη κουβέντα, ή χαζός πρέπει να ‘σε για να στην πούνε, ή να σε λένε Ερμόλαο. «Αεροφωτογραφία, και έπεσε καρφωτή. Τον κάνανε τσακωτό την ώρα που πότιζε.» «Και γιατί τον κάνανε ‘τσακωτό’ καθώς λέτε κύριοι; Το πότισμα από μόνο του δεν συνιστά παραβατηκή συμπεριφορά.» Επανήρθε δριμύτερος ο Ερμόλαος που είχε μια εμμονή σχετικά με την ενημέρωση. Κουσούρι που του είχε μείνει από τα παλιά, τότε που ελλόχευε ο κομουνιστικός κίνδυνος και αυτός με τους ομοίους του έπρεπε να αγρυπνούν. «Ανάλογα το τι ποτίζει κανείς.» Συνέχισε παρακάτω ο Γεράσιμος εξακολουθώντας να παραμένει ασαφής και να μην υπεισέρχεται σε θέματα βοτανολογίας, αφήνοντας τον Ερμόλαο να υποφέρει στην άγνοια του.
Ακούγοντας τα περί φυλακής ο Ερμόλαος, και αντιλαμβανόμενος πως ο εν λόγο Σαμαράς, ούτε λίγο ούτε πολύ, ήτο μια βόμβα στα θεμέλια μια υγιούς κοινωνίας που λάμπρυναν με την παρουσία τους αυτός και οι όμοιοι του, εξεμάνει. Αφ’ ενός, επικαλέστηκε οικονομική δυσπραγία. Αφ’ εταίρου, δήλωσε πως λόγο της κοινωνικής του θέσης, δεν θα ήταν σώφρον από μέρους του να εκτεθεί ηθικά ερχόμενος σε επαφή με παραβατικά άτομα. Αποχωρώντας δε, λόγο της συγχύσεως που έλαβε, λησμόνησε να αφήσει τον όβολο του για τον ρεφενέ. Οι λοιποί της παρέας, αν και τα έφερναν δύσκολα, υποσχεθήκαν το κατά δύναμη. Ένεκα της Μεγάλης Εβδομάδας, λόγος περί μουσικής δεν γινόταν. A cappella όμως, να έτσι στο ψιθυριστό, κάτι σαν παράκληση, θεέ μου συχωράμε, κάποιος έκανε την αρχή. «Το μαυράκι το μαυράκι / μου το βγάζει το μεράκι. Βάρκα μου μπογιατισμένη / με χασίσι φορτωμένη» Το πήγαν και λίγο παρακάτω. «Δεν μου λέτε, δεν μου λέτε / το χασίσι πού πουλιέται για να πάρω πέντε δράμια / να το πιούνε τα χαρμάνια.» Στις τόσες αμαρτίες άντε και μια παραπάνω. «Μπάρμπα Γιάννη σαν πεθάνεις / το λουλά τι θα τον κάνης; Το λουλά και το καλάμι / θα τα βάλω προσκεφάλι» Σήκωσαν τα ποτήρια. Άντε να πεθάνει ο χάρος. «θα τα πάρω ως τον Άδη / να φουμάρω κάθε βράδυ. Θα σε πίνω βρε μαυράκι / να περνάει το μεράκι.»
Μα και εκείνο το καλόπαιδο, ήταν ανάγκη να το λένε Σαμαρά ρε γαμώτο!
«Ο λουλάς και τ’ άλλο φέσι / μ’ έφεραν σ’ αυτή τη θέση. Ο λουλάς και το χασίσι / έφεραν αυτή την κρίση.» Σώπααα! Να πεθάνει η τρόικα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου