Στην πΈνα" ✒️✒️
"ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ - ΕΝΑΣ ΤΟΞΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ"
Γράφει η Μαρία Πρινάρη-Καρκαβατσάκη
ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ - ΕΝΑΣ ΤΟΞΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
Αχαριστία - όταν τσακίζεις το χέρι που σ'
αγκάλιασε και σου πρόσφερε βοήθεια.
Η Ειρήνη, άνοιξε ένα μίνι-μάρκετ, μπακάλικο
δηλαδή, για να τα λέμε σωστά. Ήταν χαρούμενη γιατί ήταν ένα όνειρο που κατάφερε
να ζωντανέψει. Αγαπούσε όλους τους ανθρώπους και πίστευε στα συναισθήματα χαράς
και αγάπης που της εξέφραζαν και ήταν περήφανη που μοιραζόταν την χαρά της μαζί
τους. Το ίδιο ένιωθε και με τον Θανάση. Λίγες μέρες αφού άνοιξε το μικρό μπακάλικο της, εκείνος την επισκέφτηκε εκεί και της είπε πόσο χαιρόταν για
εκείνη και πως κι αυτός ονειρευόταν να ανοίξει ένα μίνι μάρκετ αλλά τα οικονομικά
του δεν του το επέτρεπαν. Το ήθελε όμως, πολύ.
Σε λίγες μέρες πάλι την
επισκέφτηκε και της είπε πως όχι μόνο τα οικονομικά του δεν ήταν τέτοια ώστε να
πραγματοποιήσει το όνειρό του, αλλά ούτε να ψωνίσει από το δικό της μπακάλικο
δεν μπορούσε.
¨Δεν έχω να δώσω ούτε γάλα στα παιδιά¨της εξομολογήθηκε.
Η
Ειρήνη, με όλη της την καρδιά του είπε: ¨Πάρε ό,τι θέλεις, μην ντρέπεσαι!
Κερνάω εγώ, έτσι για τα καλορίζικα!¨
Ο Θανάσης έφυγε από εκεί με πέντε σακούλες γεμάτες. Όχι μόνο με τρόφιμα, αλλά και με πράγματα που δεν τα λες
πρώτης ανάγκης.
¨Δεν πειράζει, ας είναι καλά¨σκέφτηκε η Ειρήνη αφού ο Θανάσης
είχε πει ένα χλιαρό ευχαριστώ. Σε δέκα ημέρες, η ίδια ιστορία, σε επανάληψη, με
τη διαφορά ότι ο Θανάσης ξέχασε κι εκείνο το χλιαρό ευχαριστώ. Και σε μια
εβδομάδα τα ίδια. Η Ειρήνη όμως, αν και άρχισε να υποψιάζεται πως ο Θανάσης την
κορόιδευε και την εκμεταλλευόταν, δεν αρνήθηκε να του ξαναδώσει κάποια τρόφιμα
κι ένα κομμάτι της ψυχής της. Εκείνος είχε πια αρχίσει σχεδόν να απαιτεί και να
θεωρεί δεδομένο ότι θα τα πάρει.
Λίγες μόνο ημέρες αργότερα, όταν ένας
περαστικός στο δρόμο τον ρώτησε πού θα βρει ένα μπακάλικο για να αγοράσει ένα
γάλα, εκείνος του είπε:
¨Μην πας σ' αυτό εδώ,-δείχνοντας το μπακάλικο της
Ειρήνης- πάντα ληγμένα έχει. Προχώρα λίγο παρακάτω , υπάρχει άλλο"
Ο περαστικός όμως, από περιέργεια, για να διαπιστώσει αν πράγματι θα έβρισκε ληγμένα γάλατα στο μπακάλικο, πήγε στης Ειρήνης. Δεν βρήκε ούτε ένα ληγμένο γάλα ούτε κάποιο άλλο ληγμένο προϊόν και τότε την ρώτησε: "Βλέπεις εκείνον που στέκεται απέναντι και κοιτάζει προς τα εδώ; Μου είπε ότι μόνο ληγμένα γάλατα έχεις. Γιατί;"
Η Ειρήνη για μια στιγμή τα έχασε, δεν το πίστευε αλλά όταν βρήκε τη φωνή της
απάντησε: "Γιατί είναι αχάριστος..."
Μόλις ο πελάτης έφυγε, ο Θανάσης
μπήκε στο μπακάλικο και παρακάλεσε την Ειρήνη να του δώσει έστω ένα κιλό
φασόλια, γιατί τα παιδιά του θα έμεναν νηστικά εκείνη την ημέρα.
"Πάρτα,
αλλά να ξέρεις ότι είσαι αχάριστος!" 'Εγώ;" αναφώνησε εκείνος
εμβρόντητος, θιγμένος, αλλά ανερυθρίαστος.
Η Ειρήνη, πραγματικά στενοχωρημένη,
του είπε: "Αχάριστος είναι όποιος δεν ικανοποιείται ό,τι κι αν κάνεις γι
αυτόν. Η αχαριστία και η αγνωμοσύνη δεν είναι απλά κακές συμπεριφορές ή σημεία
των καιρών μας, αλλά ψυχική αναπηρία και φτώχεια."
Με θεατρινίστικη
συγκίνηση, ο Θανάσης απάντησε: "Αν ήξερες πόσο δύσκολα έχω ζήσει και τι έχω ζήσει εγώ..."
Αρκετά αυστηρή πια η Ειρήνη τον διέκοψε.
"Η
αχαριστία μπορεί να είναι θέμα γονιδίων, βιωμάτων μπορεί και έλλειψη παιδείας.
Είναι όμως, προσωπική ευθύνη του καθενός, η μεταστροφή με ενδοσκόπηση, αυτογνωσία
και πνευματικότητα. Μόνο τότε θα φωτιστούν οι σκοτεινές γωνιές της ύπαρξής
του."
Ο Θανάσης, συνεχίζοντας το θέατρο είπε: "Αν και δεν έχω κάνει κάτι
κακό, σου ζητώ συγγνώμη."
Γιατί άραγε ζήτησε μια συγγνώμη που δεν την
πίστευε;
Γιατί μάλλον έτσι τον βόλευε.
Η Ειρήνη όμως, τον συγχώρεσε για να
κοιμάται ήσυχη τις νύχτες. Γιατί πρέπει κανείς να συμπληρώνει το ευεργέτημα που
έκανε συγχωρώντας την αχαριστία του ευεργετηθέντος.
Σταμάτησε όμως να δίνει
σ΄εκείνον που δεν το εκτίμησε, που προσπάθησε να καλύψει το λάθος του με λόγια
και όχι να το διορθώσει ελέγχοντας τον εαυτό του.
Έμαθε να λέει 'όχι" και
τότε εκείνος αφού σταμάτησε να παίρνει, απομακρύνθηκε, χάθηκε.
Υποθέτω πως τώρα
ψάχνει το επόμενο διαθέσιμο άτομο που θα του δώσει.
Μαρία Πρινάρη-Καρκαβατσάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου