Στην πΈνα" ✒️✒️ "ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ" Γράφει ο Ανδρέας Ασημακόπουλος "ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ"

  Στην πΈνα"  ✒️✒️  

"ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ"

Γράφει  ο Ανδρέας Ασημακόπουλος 

"ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ"

Το μόνο πράγμα για το οποίο θέλω να σε πείσω, είναι ότι δεν θέλω να σε πείσω για τίποτα κι αυτό είναι το παράδοξο.

Όμως δεν με απασχολεί.

Σε περίπτωση που έχεις διαβάσει κάτι από αυτό το blog, ή ακόμα καλύτερα τιςαπίστευτες περιπέτειές μου, πιθανόν να παρατήρησες πολλές «αιρετικές» απόψεις, που όμως αναρωτιέσαι πως τις αποσιωπούσες σιωπηλά τόσο καιρό και πόσο πλέον δεν μπορείς να τις αγνοήσεις. Τόσα δεδομένα μέσα σου και γύρω σου, που τελικά ίσως δεν είναι και τόσο δεδομένα.

Για φαντάσου… Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν ξέρουμε. Δεν ξέρουμε καν ότι δεν ξέρουμε, κι αυτό είναι το χειρότερο.

Εδώ μας έφερε το απαύγασμα της σκέψης πολλών λαμπρών μυαλών στη διάρκεια της ιστορίας, και από διαφορετικούς χώρους. Μία απόσταξη σοφίας αιώνων που βρίσκεται τόσο κοντά στα μάτια μας, που μας είναι αδύνατο να την δούμε. Είναι ο συνδυασμός που ταρακουνάει ότι είναι φτιαγμένο για να είναι ακλόνητο. Τα κάγκελα της φυλακής μας.

Οι απόψεις είναι αυθύπαρκτες. Όσον αφορά εμένα, δεν με ενδιαφέρει και τόσο με ποιο τρόπο δημιουργήθηκαν. Με ενδιαφέρει που είναι παρούσες, γιατί αυτές απαρτίζουν αυτό που ονομάζεις «προσωπικότητα».

Όμως υπάρχει και κάτι άλλο, που δεν μπορείς να αγνοήσεις. 

Πιθανόν είναι δύσκολο να το παρατηρήσεις στην αρχή. Όσο ο εγωϊκός εαυτός με τα χίλια του πρόσωπα κρατάει το τιμόνι, όσο τα μνημίδια υπαγορεύουν τη συμπεριφορά σου και ποδηγετούν την σκέψη σου, είσαι αυτός που νομίζεις ότι είσαι, συνειδητά ή ασυνείδητα, και οι πράξεις σου είναι έρμαιο του χάους και της στασιμότητάς σου.

Κάποτε ο Carl Jung είπε: “Μέχρι να κάνεις το ασυνείδητο συνειδητό, θα κατευθύνει τη ζωή σου και θα το λες πεπρωμένο». Όμως το συνειδητό είναι το ίδιο μυστηριώδες με το ασυνείδητο, και το ίδιο ατίθασο. Ποιος βρίσκεται πίσω και από τα δύο; Είσαι μόνο ένα σύνολο απόψεων και συναισθημάτων που σε «πάνε» σχεδόν στον αυτόματο ή μήπως είσαι και κάτι παραπάνω;

Ο χτυποκάρδιος περιμένει υπομονετικά να του κάνεις χώρο.

Δεν θέλω να σε πείσω για τίποτα, γιατί δεν  χρειάζεται να σε πείσω για τίποτα. Είναι απλώς ένα απαλό σκούντημα, ένα κάλεσμα σε ένα κόσμο χωρίς τόσα όρια.

Ας κάνουμε μερικά βήματα πίσω για να δούμε την συνολική εικόνα. Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, ούτε σταματάει το παιχνίδι για να φτιάξουμε τον «χαρακτήρα» μας. Τα πάντα γίνονται καθ’ οδών, αλλά και τα πάντα είναι ρευστά, που έλεγε κι ο Ηράκλειτος.  

Μέσα σε αυτό τον χαοτικό ιστό που είμαστε παγιδευμένοι, είμαστε όλοι συνδεδεμένοι και οι δονήσεις μας γίνονται αντιληπτές από τους άλλους. Ηυπερπραγματικότητα που συνεχώς μεταλλάσσεται και μεγαλώνει.

Υπάρχουμε στο πλαίσιο της κοινωνικής, συναισθηματικής και λογικής μας αλληλεπίδρασης. Σε επηρεάζω και με επηρεάζεις, είτε σε πείσω για οτιδήποτε, είτε όχι.

Έτσι λοιπόν, το μόνο πράγμα για το οποίο θέλω να σε πείσω, είναι ότι δεν θέλω να σε πείσω για τίποτα. Σε σέβομαι σαν ολοκληρωμένη οντότητα, σαν ένα μικρό γειτονικό σύμπαν. Μου αρκεί που είσαι εκεί για να επηρεάζεσαι και να επηρεάζεις. Που πηγαίνεις το συλλογικό υποσυνείδητο ένα νανόμετρο πιο πέρα. Αυτό μου αρκεί και μου αρέσει.

Δεν θέλω να σε πείσω για τίποτε άλλο.