"ΠΝΕΥΜΑ ΘΕΟΥ ΦΥΣΟΥΣΕ ΚΑΙ ΓΕΝΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕ" Για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη: Γράφει ο Γιώργος Λ. Παπαθανασίου.

  Στην πΈνα"  ✒️✒️  

"ΠΝΕΥΜΑ ΘΕΟΥ ΦΥΣΟΥΣΕ ΚΑΙ ΓΕΝΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕ"

Για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη:

 Γράφει ο Γιώργος Λ. Παπαθανασίου.  

«Πνεύμα Θεού φυσούσε και γεννούσε και ανάσταινε» 

Για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη:

(Του Γιώργου Λ. Παπαθανασίου) 

Οι λέξεις στον Παπαδιαμάντη είναι η φωτεινή αντανάκλαση του Ελληνικού τοπίου. Είναι όλη η ακρίβεια και η έκφραση μιας θρησκευτικής λατρείας που δίνει στη γλώσσα φτερά για να τολμήσει να πετάξει σε μια ζωή αθάνατη. Το απαύγασμα των ιδεών του είναι αναστάσιμη δοξολογία που δεν συντελείται μόνο μες στις εκκλησιές ή μέσα σ' ένα ταπεινό εξωκκλήσι ενός νησιού. Αλλά μέσα στις καρδιές που κυριεύονται από κατάνυξη και δίψα για την τελική νίκη κατά της φθοράς. Είναι το Χριστός Ανέστη ζωντανών και κεκοιμημένων. Αυτή είναι, όχι η ιδεολογία του Παπαδιαμάντη, αλλά η νοηματική προσέγγιση προς το άκτιστο, το ανερμήνευτο, ο προορισμός των ενσαρκωμένων όντων προς την κατάκτηση της γαλήνης και την θέωση.

Ο Παπαδιαμάντης δεν μετράει τι ιλαρό φως του Ελληνικού ήλιου με το νου του, αλλά με την καρδιά. Το περνάει μέσα σ' ένα χωνευτήρι για να το φιλτράρει, να δώσει το απόσταγμά του, αφού πρώτα το έχει καταλάβει και με τις αισθήσεις του κι έχει γίνει κτήμα της ψυχής του. Και μας το στέλνει αρωματισμένο απ' την ήπια ποικιλία όλων των στοιχείων της Ελληνικής φύσης. Δροσίζει την πέτρα με λέξεις ιαματικές, σπέρνει το οργωμένο χώμα με ιδρώτα, αλλά και αγιασμό, με κατάνυξη και λέξεις που ψάλλουν ύμνους στο δημιουργό. Για να φυτρώσουν άνθη γιορτινά για να προσφέρει κι αυτός μαζί με τις γυναίκες λουλούδια για τον Επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής. Λουλούδια που φτιάξανε ρίζες γερές στα κατσάβραχα , κι ένα κερί αγνό από μέλισσα. Κι αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από την πίστη του. 

Μας κάνει ν' ακούμε το κύμα της θάλασσας σαν μελωδία. Να θαυμάζουμε το βασίλεμα του ήλιου , σα να το βλέπουμε για πρώτη ή και τελευταία φορά.

Περιγράφει τα ήθη και τα έθιμα με κομψότητα και έξοχη λεπτότητα. 

Οι ήρωες λυτρώνονται όχι τόσο από την απόδοση της θείας δικαιοσύνης , αλλά γιατί μόνο έτσι απαλλάσσονται απ' το βάρος που έχουν στην ψυχή τους. Μόνο έτσι σβήνει το κακό. Όλα τα σκεπάζει όχι η λησμονιά, αλλά η κατανόηση των παθών της ανθρώπινης ψυχής και η θεϊκή συγγνώμη. Κι όλα αυτά , κι άλλα χιλιάδες μικρά και μεγάλα, μ' όλα αυτά μαγεύει τη γλώσσα, μαγεύει τον κόσμο της καρδιάς μας.

                     

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ