Στην πΈνα" ✒️✒️
"Η ΒΟΥΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ"
Γράφει η Έλενα Σαλιγκαρά
"Η ΒΟΥΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ"
Βράδυ στον υπαίθριο χώρο της σχολή μας. Προβολείς αναμμένοι
και μια υπερυψωμένη σκηνή, που στήθηκε ειδικά για τη συναυλία. Κι από κάτω ο
κόσμος, οι περισσότεροι φοιτητές. Έχουν δημιουργήσει ένα ημικύκλιο μπροστά από
τους μουσικούς. Όλοι κοιτούν ψηλά προς το μέρος της μπάντας.
Εμείς λίγο
παραπέρα από το πλήθος. Απολαμβάνω τη μουσική ενώ σε κρατώ από τη μέση κι εσύ
έχεις απλώσει το χέρι σου στους ώμους μου. Σιγομουρμουρίζω τους στίχους όταν
δεν φέρνω στα χείλη μου το τσιγάρο που καίει στο άλλο χέρι.
Λίγο
παραδίπλα, πάνω στο γρασίδι, έχουμε ξεχάσει τα κουτάκια από τις μπίρες μας.
Ποιος νοιάζεται άλλωστε για το αλκοόλ; Σ' έχω και μ' έχεις αγκαλιά κι αυτό
είναι αρκετό για να με ζαλίσει.
Πότε πότε
ρίχνω ματιές στον ουρανό. Έχει ξαστεριά απόψε. Παίρνω βαθιά ανάσα. Στα
ρουθούνια μου, εκτός από τις μυρωδιές της άνοιξης, έρχεται και το άρωμά σου.
Νιώθω κάτι να σπαρταρά μέσα μου, σαν να ακούω την ίδια την καρδιά μου να
ψιθυρίζει λόγια χαράς. Ίσως είναι κι αυτό το υπέροχο τραγούδι που συνοδεύει
αυτή τη στιγμή. Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω...
Ένας κρότος
χαλάει τη μαγική ατμόσφαιρα. Ένα τρίξιμο από τα λάστιχα του αυτοκινήτου και μια
παρατεταμένα κόρνα με επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Το μόνο που συνεχίζει να
υπάρχει είναι το τραγούδι, που όμως παίζει στο ραδιόφωνο του αμαξιού μου. Πόση
δύναμη έχει η μουσική... λίγοι στίχοι και είσαι ικανός να γυρίσεις πολλά χρόνια
πίσω. Σχεδόν ένιωσα την ίδια ανατριχίλα να διαπερνά την πλάτη μου. Άνοιξα τη
φωνή στη διαπασών και τραγούδησα με όλη μου τη δύναμη:
«Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο
σε κρατώ στον νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα»
όσα δε θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα»
(στίχοι του Δημήτρη Παπανικολάου από το τραγούδι «Μέσα στη
βουή του δρόμου», Domenica,
2002)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου