"ΠΕΡΙΜΕΝΩ", ΓΡΑΦΕΙ Η ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΒΕΛΟΝΙΑ

Στην πΈνα"  ✒️✒️  

"ΠΕΡΙΜΕΝΩ"

Γράφει η Καλλιόπη Βελόνια

Περιμένω.

Κάθε ώρα και στιγμή περιμένω ένα νεύμα, μια κίνηση, μια λέξη σου.

Όμως, κάθε φορά, σκουντουφλάω στη σιωπή.

Είμαι μεγάλος οπαδός της ξέρεις, κι’ όμως, μερικές φορές, δεν την αντέχω.

Γιατί είναι τόσο βαριά, που η υπόσταση μου, δεν μπορεί να την σηκώσει.

Μερικές φορές, η φασαρία της σιωπής είναι τόσο εκκωφαντική, που με τρελαίνει.

Θέλω να σπάσω, να ουρλιάξω, να φωνάξω τόσο δυνατά, ώσπου η φωνή μου να χαθεί στο κενό της λήθης. 

Θέλω να κλάψω, ώσπου τα δάκρυα μου να στερέψουν και άλλο αλμυρό υγρό να μην μπορεί να ποτίσει τα μάτια μου.

Όμως, παραμένω σιωπηλή και περιμένω…

δεν αντιδρώ…

δεν κάνω τίποτα…

απλά περιμένω ακίνητη, ανέκφραστη, νεκρή.

Ξέρω, ό,τι κάποια στιγμή, η σιωπή θα σπάσει και τότε τα όλα αυτά που κοιμούνται μέσα μου θα ξεχυθούν σαν ορμητικός χείμαρρος και θα παρασύρουν ότι υπάρχει στο διάβα τους.

Και τότε, θα έρθει η λύτρωση, η απελευθέρωση.

Και η σιωπή δεν θα με βασανίζει πια, γιατί θα την έχω πιάσει από τα μαλλιά και φωνή δεν θα μπορεί να βγάλει πια.

Πάλι περιμένω,

και πάλι τίποτα.

Κανένα νεύμα, καμία κίνηση, καμία λέξη σου.

Και τα ερωτήματα είναι ακόμα εδώ, με βασανίζουν, με κατατρώνε.

Παλεύω, παλεύω σκληρά με τον εαυτό μου, τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου.

θέλω να σκίσω την σάρκα μου, να βγω από το σώμα μου, ν’ απελευθερωθώ από τα δεσμά της επίγειας ύπαρξης μου.

Νοιώθω κλειδωμένη, φυλακισμένη σ’ ένα όμορφο κλουβί.

Όμως, μέσα στην απελπισία, έχω μια μικρή σανίδα σωτηρίας.

Το μυαλό.

Αυτό τίποτα δεν μπορεί να το περιορίσει.

Τίποτα δεν μπορεί να το δεσμεύσει.

Η σκέψη και η φαντασία δεν έχουν όρια. Δεν έχουν ουρανό.

Τώρα, μπορεί να είσαι εδώ, αλλά σ' ένα λεπτό να βρεθείς σε μέρη μυστικά, ανυπέρβλητα, παραμυθένια……

Γι’ αυτό και εγώ πάλι θα φύγω μακριά. θα περιπλανηθώ σ’ αυτά τα μυστικά τα μέρη. Εκεί που ο χρόνος δεν μετρά.

Θα ταξιδέψω νοερά σε κόσμους ξωτικούς που η ομορφιά τους είναι απαράμιλλη και θα γυρίσω, όταν ΕΓΩ το επιλέξω, όταν θα έχω χορτάσει από εικόνες όμορφες, όταν η όραση μου θα έχει κορεστεί και οι αισθήσεις μου θα έχουν τρελαθεί.

Μόνο τότε θα γυρίσω.

Μόνο τότε θα πω: έζησα και εγώ! Είδα! Γεύτηκα! Αισθάνθηκα!

Γιατί μόνο σε τέτοιους τόπους φανταστικούς, όλα είναι πραγματικά αγνά και αληθινά, όπως θα έπρεπε να είναι.

Είμαι έτοιμη λοιπόν τώρα.

Φεύγω. Μη με αναζητήσεις εδώ κάτω. Δεν θα με βρεις.

Αν πραγματικά με θες, θα έρθεις να με βρεις εκεί ψηλά.

Εσύ, μπορείς να με ακολουθήσεις. Έχεις βρεθεί σε τέτοια μέρη….

Ξέρεις το δρόμο.

Η διαδρομή είναι μια.

Θα περιμένω…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΔΩ:

 ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΒΕΛΟΝΙΑ