"Στην πΈνα" ✒️✒️
"Τα θέλω των αναγνωστών και τα πρέπει των συγγραφέων"
Γράφει ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος
"Τα θέλω των αναγνωστών και τα πρέπει των συγγραφέων"
Η συχνότερη ερώτηση που δέχονται οι συγγραφείς από τους κοντινούς τους φίλους συνοψίζεται στην εξής:
«Οκ, καλό το βιβλίο σου αλλά βγάζεις κάνα φράγκο απ’ αυτό;»
Και ναι, είναι φυσικά από τις ερωτήσεις που μισούμε να ακούμε ως δημιουργοί και την οποία την έχουμε βάλει στη μαύρη λίστα. Ο λόγος; Το κίνητρο δεν είναι τα ,-όποια-, χρήματα αποκομίσουμε μα να προσφέρουμε στην κοινωνία το καλύτερο κομμάτι της ψυχής μας.
Και άλλωστε, πως αποτιμάται η αξία της συγγραφής και πόσο χρήσιμη είναι η κριτική του αναγνώστη;
Μήπως αυτά τα δύο αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο από τους μεν και από τους δε;
Όλα τα παραπάνω είναι θέματα που μου κεντρίζουν συνεχώς το ενδιαφέρον σχετικά με την προσωπική οπτική του καθενός. Κι αυτό συμβαίνει επειδή από τα 12 μου χρόνια δραστηριοποιούμαι και ο ίδιος ως μανιώδης αναγνώστης αλλά και ως συγγραφέας.
Η συχνή μου επικοινωνία και με τις δύο πλευρές, είναι μια καλή ευκαιρία για χρήσιμα γενικά συμπεράσματα τόσο σχετικά με τα ‘θέλω’ των αναγνωστών, όσο και με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ομότεχνοι δημιουργοί.
Προτείνω να κάνουμε την αρχή με τα θέματα που αφορούν τους συγγραφείς και το κύριο αντικείμενο που τους φέρνει κοντά με τους αναγνώστες: Το βιβλίο.
Γνωρίζετε άραγε πόσο χρόνο από τη ζωή του συγγραφέα απαιτείται για να δημιουργηθεί ένα βιβλίο;
Πόσες φορές έχει σβήσει και έχει γράψει ξανά μια παράγραφο, μια σελίδα, ένα κεφάλαιο, ολόκληρο το έργο του;
Προσθέστε σε κάποιες περιπτώσεις, -τις περισσότερες θαρρώ-,και την οικονομική του επιβάρυνση.
Και μιλώ αρχικά για τα βιβλία στα οποία για να δημιουργηθούν απαιτούνται επιτόπιες έρευνες ή η αγορά εξειδικευμένων επιστημονικών μελετών. Κάποιες από τις καταστάσεις δηλαδή που έζησα και ο ίδιος κατά την συγγραφή του μυθιστορήματός μου «Το Αγκάθινο Στέμμα», μιας και ως τελειομανής ήθελα να διασταυρώσω κάθε στοιχείο που χρησιμοποίησα στην ιστορία μου.
Κατόπιν ο συγγραφέας στην Ελλάδα της κρίσης πρέπει να βρει τον οικονομικότερο τρόπο για να εκδώσει το βιβλίο του. Έτσι οδηγείται σε κάποια από τις παρακάτω, βασικές επιλογές:
-Να κάνει αυτοέκδοση, με όλα τα έξοδα δηλαδή να επιβαρύνουν τον ίδιο. Το ίδιο συμβαίνει όμως αναλογικά και με τα έσοδα.
-Να εκδώσει με ποσοστό συμμετοχής των εξόδων από την τσέπη του και να κρατήσει ποσοστό επί των πωλήσεων.
-Τα έξοδα να επιβαρύνουν αποκλειστικά τον εκδοτικό οίκο και ο ίδιος να υπογράψει συμβόλαιο όπου να του παραχωρείται ένα ποσοστό επί των πωλήσεων. Αυτό συμβαίνει κατά κύριο λόγο στους αναγνωρισμένους εκδοτικούς του χώρου.
Η τελευταία επιλογή είναι και η πιο επιθυμητή, μα στέκει δύσκολο σε αυτές τις εποχές να βρεις ένα τέτοιο συμβόλαιο ως πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας.
Γεγονός πρώτο λοιπόν, είναι πως ο συγγραφέας γίνεται και χρηματοδότης τις πιο πολλές φορές ώστε να φτάσει το πνευματικό του παιδί στα χέρια σου.
Και η επιμέλεια, η διαφήμιση, η αποστολή αντιτύπων στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας;
Η προωθητική διαφήμιση από τον εκδοτικό;
Δυστυχώς, δεν έχουν όλοι οι λογοτεχνικοί οίκοι το δίκτυο συνεργαζόμενων βιβλιοπωλείων ώστε να φτάνει το βιβλίο σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδος. Κάτι που σημαίνει πως σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις θα συναντήσετε να πουλά ο ίδιος ο συγγραφέας το έργο του πηγαίνοντας από πόρτα σε πόρτα, σε φίλους, γνωστούς και αγνώστους.
Αυτό είναι το ένα σκέλος σχετικά με το άγχος της ζωής του δημιουργού. Κι αν είναι μια φορά δύσκολα τα πράγματα για τον συγγραφέα μυθιστορημάτων,- που είναι και το πιο εμπορικό είδος-, φανταστείτε τι συμβαίνει με τους ποιητές και τα έργα τους…
Λίγο πριν το τέλος, νιώθω πως θα σας έχει δημιουργηθεί ήδη το εξής ερώτημα:
Εκδίδουν μονάχα αυτοί που αξίζουν ή το κάνουν περισσότερο εκείνοι που έχουν την οικονομική δυνατότητα;
Επειδή γνωρίζω τον αγώνα πολλών αξιόλογων λογοτεχνών, προσωπικά κλίνω στο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εκδιδόμενων έργων σχετίζεται καθαρά με την ποιότητα της προσωπικότητας του συγγραφέα.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν θα υπάρχουν πάντα γύρω μας και μία – δύο περιπτώσεις εκείνων που προκειμένου να αποκτήσουν τον τίτλο του συγγραφέα ή ποιητή, πληρώνουν αδρά γι’ αυτό.
Κλείνοντας προσωρινά σχετικά με τα ‘πρέπει’ των συγγραφέων, στο επόμενο άρθρο μας θα είναι η σειρά των αναγνωστών ώστε να καταδυθούμε στα ‘θέλω’ τους.
Καλώς ανταμώσαμε λοιπόν και μας εύχομαι να έχουμε πάντα όμορφα λογοτεχνικά ταξίδια!
Με όλη τη θετική μου ενέργεια,
Θεόφιλος Γιαννόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου