Επιμέλεια συνέντευξης: Καλλιόπη Γιακουμή
Κοντά μας σήμερα η συγγραφέας του βιβλίου
"Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ"
Το βιβλίο της κ. Κλαίρης Θεοδώρου
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
--Βασικά, Καλλιόπη μου, «η δική μου φάλαινα», η σκέψη δηλαδή που γέννησε μέσα μου την έμπνευση για την ιστορία του “Η αγάπη που δεν άκουσες”, ήταν ότι όλοι μας κουβαλάμε μέσα μας μια “μοναχική φάλαινα” που παλεύει μάταια να γίνει αγαπητή και αποδεκτή. Πολλές φορές στη ζωή μου έχω πασχίσει να “ακουστώ” και δεν τα έχω καταφέρει και νομίζω ότι όλοι μας έχουμε κάνει απίστευτες θυσίες για άτομα και καταστάσεις που, αν μη τι άλλο, δεν ήταν έτοιμα να τις κατανοήσουν και να τις αποδεχτούν. Έτσι λοιπόν, η αληθινή ιστορία της πιο μοναχικής φάλαινας στον κόσμο άγγιξε ευαίσθητες χορδές μου και έφερε στον κόσμο - το συγγραφικό κόσμο - την Ειρήνη, την πρωταγωνίστρια του βιβλίου.
2) Υπαρχει κάτι που θα ήθελες να περάσεις στον αναγνώστη μέσα από την ιστορια σου; Κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα ή μια δικιά σου αλήθεια ή απλά η έμπνευση σου, ήταν η αφορμή για ένα όμορφο λογοτεχνικό ταξίδι.
--Κάτι που πραγματικά με έβαλε σε σκέψεις, όταν ολοκλήρωσα το συγκεκριμένο βιβλίο, ήταν το πόσο μεταμορφώνει τον άνθρωπο ο έρωτας, αφού εξαιτίας του υποβάλλεται σε θυσίες που σε άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσε να διανοηθεί καν πως είναι ικανός να πράξει, το πώς τελικά το ίδιο άτομο κάτω από την καταλυτική του επίδραση μπορεί να δρα συγχρόνως τόσο ως θύτης όσο και ως θύμα ανάλογα με τις περιστάσεις. Και οι τρεις βασικοί πρωταγωνιστές του βιβλίου, η Ειρήνη, η Αγγελική και ο Φίλιππος μπλέκονται σε ένα ερωτικό κυκεώνα που ο καθένας τους ανάλογα με το άτομο που έχουν απέναντί τους μετατρέπονται από ταλαιπωρημένα και άξια λύπησης πλάσματα σε πανίσχυρες, σκληρές και αδυσώπητες υπάρξεις. Και κάπως έτσι προκύπτει τελικά και το διαχρονικό ερώτημα: είμαστε αυτοί που είμαστε ή μήπως αυτοί που οι εκάστοτε περιστάσεις απαιτούν από εμάς;
--Πρόκειται για κοινωνικά θέματα που απασχολούν αρκετές φορές την καθημερινότητά μου λόγω και της ιδιότητας του εκπαιδευτικού. Παρόλ’ αυτά, από ένα σημείο και μετά η πένα μου, όπως πολύ ωραία λες, αποκτά δικές της υπερφυσικές δυνάμεις, μια αυτοτέλεια, συνωμοτεί με τους ήρωες της ιστορίας μου και είναι εκείνοι πλέον που κινούν τα νήματα. Έτσι, όπως και η δική μας πορεία στη ζωή δεν είναι προδιαγεγραμμένη, όσο κι αν προσπαθούμε με διάφορους τρόπους να την ελέγξουμε και να την καθορίσουμε, έτσι κι αυτή των ηρώων στο βιβλίο ακολουθεί τη δική της πορεία, υπόκειται στη δική της δυναμική.
4) Στην "Αγάπη που δεν άκουσες", βλέπουμε την κεντρική ηρωίδα, να κάνει πολλές φόρες την υπέρβαση στην ζωής της. Σαν εκπαιδευτικός, γνωρίζεις καλά συμπεριφορές παιδιών και γονέων. Έχεις συναντήσει παιδιά που κάνουν τη δική τους υπέρβαση; Ποιος είναι ρόλος των γονιών απέναντι σε αυτό; Μπορεί τελικά το οικογενειακό περιβάλλον, να παραδώσει στην κοινωνία δυναμικά και αποφασιστικά παιδιά;
--Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις παιδιών που κάνουν απίστευτες υπερβάσεις στη ζωή τους και πετυχαίνουν πράγματα από το πουθενά και που πραγματικά σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα από το θαυμασμό. Τις περισσότερες φορές πίσω από αυτές τις πράξεις και τις συγκεκριμένες επιτυχίες κρύβεται ένα οικογενειακό περιβάλλον υποστηρικτικό, γεμάτο αγάπη και ενσυναίσθηση, κατανόηση και φροντίδα για το παιδί, ένα περιβάλλον που δεν ξεχνά να το επαινεί, να το ενθαρρύνει και να του δίνει τα απαραίτητα ψυχικά εφόδια προκειμένου να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που θα συναντήσει στο διάβα του. Δεν είναι όμως και λίγες οι φορές εκείνες που βλέπεις παιδιά από οικογένειες που δεν έχουν τα μέσα, τον τρόπο και σπανιότερα τη θέληση να τα στηρίξουν να πετυχαίνουν πράγματα και στόχους πέρα
από κάθε προσδοκία, να χτίζουν μόνα τους το μέλλον της ζωής τους, να γίνονται τα ίδια δημιουργοί καλύτερων συνθηκών ζωής, να προοδεύουν και να εξελίσσονται με έναν τρόπο μαγικό. Χρειάζονται βέβαια κίνητρα και υγιή πρότυπα τα παιδιά, αυτό είναι το μόνο βέβαιο, αυτά όμως μπορούν να αντληθούν και πέρα από το οικογενειακό περιβάλλον και από αυτό του σχολείου και του φιλικού τους κύκλου.
5) " Η αγάπη που δεν άκουσες", είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο έντονα συναισθήματα, που δεν μπορεί παρά να επηρεάσουν τον αναγνώστη. Αναρωτιέμαι πόσο αυτή η συγγραφή επηρέασε εσένα την ίδια.
--Με επηρέασε πολύ, όπως άλλωστε και η συγγραφή του κάθε μου βιβλίου. Επί έναν ολόκληρο χρόνο ζω και αναπνέω στο πλευρό των ηρώων μου, είμαι μέρος της καθημερινότητάς τους, μοιράζομαι τις πιο μύχιες σκέψεις τους, γνωρίζω τα πιο φοβερά μυστικά τους. Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου αποτελούν για μένα απόλυτα υπαρκτά πρόσωπα κατά τη διάρκεια της συγγραφής, τους βλέπω κυριολεκτικά μπροστά μου, μιλάμε, τσακωνόμαστε, γελάμε, κλαίμε μαζί. Γράφοντας άλλωστε βιώνω όλη την γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων στο πετσί μου: αγαπώ, ερωτεύομαι, θαυμάζω, μισώ, κλαίω, γελώ, φοβάμαι, θυμώνω… Αυτή δεν είναι όμως τελικά η μαγεία του κάθε βιβλίου που σε αγγίζει είτε σαν δημιουργό είτε σαν αναγνώστη;
6) Κλαίρη μου, ειλικρινά σε συγχαίρω για την ευσυνειδησία και την εντιμότητα της γραφής σου. Διαβάζοντας την "αγάπη που δεν άκουσες", θαύμασα την λεπτομερή έρευνα που έκανες, τόσο σε θέματα ιατροδικαστικής όσο και ιστορίας. Αν δεν σε πειράζει, θα ήθελα να μάθω πόσο καιρό, σου πήρε η ολοκλήρωση του βιβλίου;
--Περίπου ένα χρόνο διήρκησε τόσο η συγγραφή όσο και η έρευνα για το συγκεκριμένο βιβλίο.
7)Το τέλος στο καινούριο σου βιβλίο, είναι ανατρεπτικά απρόσμενο! Γιατί το επέλεξες;
--Δεν το επέλεξα, με επέλεξε. Όπως ανέφερα και πριν, κατά κάποιο μαγικό τρόπο από ένα σημείο και μετά η ιστορία πάει εκεί που θέλει εκείνη και είναι σαν εγώ να είμαι απλά το μέσο, προκειμένου να καταφέρει αυτή να βγει στο φως, να επιπλεύσει στην επιφάνεια. Το συγκεκριμένο τέλος με ξάφνιασε κι εμένα την ίδια πολύ περισσότερο από όσο μπορείτε να φανταστείτε. Ήταν όμως μονόδρομος. Έτσι, όσο κι αν ένα κομμάτι μου επιθυμούσε έντονα να του αντισταθεί, να το ανατρέψει, να το παρακάμψει, να ξαναποκτήσει την πρωτοκαθεδρία στις επιλογές των ηρώων, κάτι τέτοιο απλά δεν αποτελούσε πια επιλογή. Δεν θα σας κρύψω ότι κι εγώ η ίδια θύμωσα και έκλαψα πολύ με τη συγκεκριμένη ανατροπή, παράλληλα όμως βίωσα την κάθαρση και αυτό που μονάχα ως μεγαλείο του έρωτα και της αγάπης μπορεί να χαρακτηριστεί.
8) Ποια κατά την γνώμη σου είναι τα στοιχεία που κάνουν ένα μυθιστόρημα να ξεχωρίσει και να χαρακτηριστεί από τους αναγνώστες ως “καλό”.
--Θα μιλήσω ως αναγνώστης και θα πω πως πρόκειται για τα έργα εκείνα που μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη σου όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτά στα οποία η λέξη “τέλος” σε πληγώνει, αφού σηματοδοτεί έναν βίαιο αποχωρισμό από έναν κόσμο που έχεις αγαπήσει, εκείνα που σου γεννούν έντονα συναισθήματα, όποια κι αν είναι αυτά.
9) Πόσο συγγραφέας νιώθεις Κλαίρη μου; Πόσο δύσκολο είναι να μοιράζεσαι, μεταξύ εκπαίδευσης και συγγραφής;
--Δεν ξέρω να σου απαντήσω πόσο συγγραφέας νιώθω. Ούτε όμως και πόσο εκπαιδευτικός, ούτε και πόσο φωτογράφος. Είμαι αυτή που είμαι, αντιπαθώ ούτως ή άλλως τις ταμπέλες και απλά υπάρχουν πράγματα στη ζωή μου, όπως είναι η συγγραφή, που είναι σχεδόν τόσο σημαντικά για εμένα όσο και ο αέρας που αναπνέω. Αδυνατώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μη γράφει, γιατί νομίζω ότι σε μια τέτοια περίπτωση, πολύ απλά δεν θα ήμουν πια ο εαυτός μου.
10) Μίλησε μας λίγο για σένα.
--Ζω στην Αθήνα με τον άντρα μου και τα τέσσερα υπέροχα σκυλιά μας, λατρεύω τα ταξίδια, τη θάλασσα, τη φωτογραφία, το σινεμά και το θέατρο. Είμαι αθεράπευτα ρομαντική, αισιόδοξη και ονειροπόλα. Απολαμβάνω όσο τίποτα ένα ποτήρι καλό κρασί στο ένα χέρι και ένα καλό ανάγνωσμα στο άλλο, αγαπώ απόλυτα και με πάθος, είμαι φίλη αληθινή και πιστή, ενώ πολλές φορές είμαι ανυπόμονη και παρορμητική και αυτήν την επιπολαιότητα την πληρώνω. Δεν μετανιώνω όμως για πράγματα και καταστάσεις όσο άσχημα κι αν εξελίχθηκαν εντέλει, γιατί αντιλαμβάνομαι τις αντιξοότητες ως μαθήματα ζωής και προσπαθώ πάντα να βελτιώνομαι.
11) Πες μας μια φράση που σε χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο, ποιο είναι ας πούμε το μότο σου.
--Πάντα σε αυτήν την ερώτηση δανείζομαι τον τίτλο του βιβλίου της Μαργαρίτας Καραπάνου “Η ζωή είναι αγρίως απίθανη”, γιατί αυτή ακριβώς είναι η δική μου πραγματικότητα. Μου έχουν συμβεί απίθανα πράγματα - απίθανα όμορφα και απίθανα άσχημα - και πολλές φορές αισθάνομαι πως έχω ζήσει εκατό ζωές. Νιώθω όμως ευγνώμων και για τα καλά και για τα κακά, αφού όλα αυτά μαζί είναι τελικά κι εκείνα που με καθορίζουν, που με έχουν κάνει αυτή που είμαι, που με έχουν φέρει εδώ που βρίσκομαι.
12) Κλείνοντας την συζήτησή μας και αφού σε ευχαριστήσω που μίλησες μαζί μου για τα μέλη της ομάδας <<Βιβλίων ορίζοντες>> θέλω ν’ αφήσω σε σένα τον τελευταία λόγο. Τι θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες σου και τι σε αυτούς που δεν σε έχουν διαβάσει ακόμα;
--Θα ήθελα να πω σε όλους να είναι αληθινοί, να παραμένουν συνεπείς και σταθεροί στις επιλογές τους, να μην προδίδουν τον εαυτό τους πρώτα απ’ όλα, αλλά και τους άλλους. Να ζουν την κάθε στιγμή και να την απολαμβάνουν, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό πολλές φορές στην καθημερινότητα και να βλέπουν με τα μάτια της καρδιάς και της φαντασίας. Αυτό άλλωστε είναι κι εκείνο που προσπαθώ τελικά κι εγώ με τα βιβλία μου: να κινήσω εκείνα τα νήματα που ενεργοποιούν το “βλέμμα” της καρδιάς, τις “αισθήσεις” της ψυχής, τη μαγεία της υπέρβασης.
Και εμείς σας ευχαριστούμε πολύ κ. Κλαίρη Θεοδώρου, που μας μιλήσατε και μας χαρίσατε αυτήν την τόσο όμορφη και ζεστή συνέντευξη-γνωριμία, μαζί σας !!!
Οι απόψεις μου για τα βιβλία της Κλαίρης Θεοδώρου
Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ
Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ
"Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ "
"Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ"
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Η ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ γεννήθηκε στην Ελλάδα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία. Ζει στην Αθήνα με τον άντρα της και τα τέσσερα σκυλιά τους και λατρεύει τα ταξίδια. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική Ξένων Γλωσσών και την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση. Επίσης έχει σπουδάσει φωτογραφία κι έχει εργαστεί ως φωτογράφος και συντάκτρια σε ελληνικά περιοδικά. Σήμερα εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ και Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου