"Στην πΈνα" ✒️✒️
"Ζουν ανάμεσα μας"
Γράφει ο Μάριος Καρακατσάνης
"Ζουν ανάμεσα μας"
Πέρασε ένας χρόνος και κάτι ψιλά από την τελευταία φορά που έγραψα το κείμενο. «Ξέρουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε» και όμως αισθάνομαι πως όσα χρόνια και αν περάσουν, αυτό το κείμενο θα είναι πάντα διαχρονικό. Ο λόγος; Απλός! Οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν και ακόμα πιο δύσκολα μαθαίνουν. Δηλαδή πιστεύατε πως μέσα σε λίγα χρόνια οι άσχετοι θα γίνονταν σχετικοί; Η άγνοια θα μεταμορφωνόταν σε γνώση; Η τρέλα σε λογική; Έστω και ένα «ναι» να σκεφτήκατε είσαστε απλά αφελής! Οι εμπειρίες μου στον ένα αυτό χρόνο μου, δίδαξαν πολλά. Δώσε σημασία σε αυτά που κρίνει ο κόσμος, ίσως έτσι τους τραβήξεις την προσοχή και το δουν, με άλλο μάτι και κατέκρινε αυτό που θεωρούν σωστό, δίκαιο, ηθικό και ίσως καταφέρεις να τους δείξεις, πως η μάζα δεν έχει πάντα δίκιο!
Οι πολλοί δεν λένε ή δεν κάνουν πάντα το σωστό! Πολλές φορές ο ένας είναι ικανός να καταφέρει ότι δε μπορούν χιλιάδες, είτε για καλό είτε για κακό σκοπό. Η ιστορία το έχει αποδείξει αυτό αλώστε, πως θα ήταν άραγε η πορεία του κόσμου, αν δεν παρέβαινε σε αυτή ο Χίτλερ; Φανταστείτε το, μόνο ένας άνθρωπος, να αλλάζει την ροή όλου του κόσμου, για καλό ή για κακό. Μόνο οι γνώστες των πραγματικών γεγονότων της τότε εποχής, μπορούν να μας το πουν αυτό.
Το μυαλό του ανθρώπου σε όλες τις φάσεις της ζωής του, σε όλα τα γεγονότα που αντιμετωπίζει αντιδρά πάντα το ίδιο. Και εξηγούμαι..
Το μυαλό του ανθρώπου σε όλες τις φάσεις της ζωής του, σε όλα τα γεγονότα που αντιμετωπίζει αντιδρά πάντα το ίδιο. Και εξηγούμαι..
Φανταστείτε έναν κοινό άνθρωπο και πείτε πως τον λένε Κώστα. Ο Κώστας λοιπόν, έχει μια νορμάλ ζωή, μια υγιή σχέση και μια καλή δουλειά. Έχει φίλους που τον αγαπάνε, μια οικογένεια που τον στηρίζει και γενικά δεν υπάρχει τίποτα στην ζωή του, που να του δημιουργεί άγχος ή εκνευρισμό. Ο φίλος μας λοιπόν όσο μεγάλωνε διάβαζε, παρακολουθούσε, αλλά και άκουγε ότι αφορούσε την κοινωνική του ζωή, το περιβάλλον του, τα κοινωνικά δρώμενα και γενικότερα, ήταν ένας τύπος που θα μπορούσαμε να πούμε, μέσα σε όλα. Είναι ένας καθημερινός λοιπόν τύπος, που ζει ανάμεσα μας και δε τον παρατηρεί κανείς, κατά την δική του γνώμη, υπάρχουν πολλά κακώς κείμενα, που θα μπορούσαν να κάνουν την ζωή όλων μας καλύτερη, αλλά που για κάποιον λόγο δεν αλλάζουν! Έχει γνώμη για τα περισσότερα θέματα, αλλά που κανείς δε τον ρωτάει, η ζωή του κυλάει ήρεμα, κάνοντας πράγματα που αυτόν τον ευχαριστεί, όπως παίζοντας τα αγαπημένα του video game, να συνομιλεί στο internet και στην πορεία, να ανακαλύπτει πως μέσα σε αυτά τα υπόγεια και άγνωστα μονοπάτια των chat rooms, βρίσκει ανθρώπους με τις ίδιες ανησυχίες με αυτόν, τους ίδιους προβληματισμούς και γιατί όχι και τις ίδιες φοβίες. Μιλάει με τις ώρες μέσα σε αυτά και νιώθει πως ξεδίνει, αφού καταφέρνει και λέει όλα αυτά που κάποτε δε μπορούσε και μάλιστα με ανθρώπους, όμοιους με αυτόν. Κρύβετε μέσα στην ανωνυμία του και νιώθει μια ευχάριστη ηδονή, αφού εκφράζει ότι του έρχεται στο μυαλό, κακό-καλό-διεστραμμένο-ανισόρροπο και κανείς δε θα έχει να πει κάτι για αυτόν, κανείς δε θα τον στιγματίσει, αλλά κυρίως κανείς δε θα τον κρίνει. Με λίγα λόγια ξεσπά!
Ας αφήσουμε τώρα τον Κώστα και ας πιάσουμε έναν άλλο φίλο, με το όνομα Γιάννης, ο Γιάννης είναι το ακριβώς αντίθετο, από τον Κώστα. Έχει μεγαλώσει σε μια πολύ κλειστού τύπου οικογένεια, γεμάτη απαγορεύσεις, άγνοια, αρκετά συντηρητική και γενικά του τύπου «διάβασα αυτό στην εφημερίδα, είδα το άλλο στην τηλεόραση, μου είπε εκείνο ο γείτονας». Για τον Γιάννη κάποια πράγματα είναι αρκετά πιο δύσκολα σε σύγκριση με τον Κώστα, δε μπορεί να αποκτήσει κομπιούτερ, γιατί «ξέρουν» οι γονείς του ότι το θέλει για να παίζει παιχνίδια, αφού μόνο αυτό κάνει ένα pc και όχι για να διαβάζει. Αν τους καταφέρει να του το αγοράσουν, σίγουρα δε θα μπει ποτέ σε αυτό internet, αφού με αυτό το μέσο, μπαίνει ο σατανάς στα σπίτια μας και κάνει τα παιδιά μας πονηρά και ξεδιάντροπα. Ο φίλος μας όμως διψάει για γνώση, θέλει να μάθει για τον κόσμο στην άλλη άκρη της γης, ότι δε μπορεί δηλαδή μέσα από το σπίτι του και τα βιβλία. Θέλει να παίξει, να βιώσει την εμπειρία που ακούει τόσα χρόνια από τους φίλους του στο σχολείο, θέλει να χαρεί στο κάτω, κάτω γιατί είναι ένα παιδί! Όχι όμως, τίποτε από όλα αυτά δεν θα έχει την τύχη να βιώσει, αφού οι άλλοι ξέρουν καλύτερα τι είναι καλύτερο για αυτόν.
Ας προχωρήσουμε τώρα την ιστορία μας 40 χρόνια μπροστά, ο Κώστας είναι ένας κοινωνικός και ευχάριστος νέος γεμάτος γνώσεις και πεποιθήσεις, που τον κάνουν άξιο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της σύγχρονης ζωής, γεμάτος φίλους και διαφόρων ειδών εμπειρίες.
Φράσεις, που θα μπορούσε να είχε πει στα 30 αυτά χρόνια, σε διάφορες συμβουλές ή κοινωνικές παρατηρήσεις των μεγαλυτέρων; Ας δούμε μερικά παραδείγματα :
- Κώστα πρόσεχε με αυτό το πράγμα που είσαι τόσες ώρες στο ιντερνέτ, γιατί άκουσα τις προάλλες, πως κάποιοι επιτήδειοι έκαναν γνωριμίες με μικρά παιδιά, σε αυτά τα chat rooms και τους πουλούσαν ναρκωτικά! (άγνοια)
- Μη φοβάσαι μαμά, ξέρω να φυλάγομαι, εξάλλου αυτοί οι επιτήδειοι μπορούν να έρθουν και έξω από το σχολείο μας, δε έχουν ανάγκη το Internet, μου δώσατε καλή ανατροφή και ξέρω να προστατεύομαι. (σωστή αντιμετώπιση, ενός σωστά διαπαιδαγωγημένου παιδιού)
-Κώστα δε πιστεύω να έχεις το pc για να βλέπεις τσόντες και διάφορα τέτοια πονηρά και κακά πράγματα? (άγνοια, αλλά συγχρόνως μείωση και δημιουργία ενοχών για ένα τόσο πολύπλοκο θέμα, που ένας έφηβος είναι λογικό να είναι γεμάτος απορίες γύρω από αυτό, το sex )
- Δεν έχω ανάγκη το pc μαμά, αν θελήσω κάτι αγοράζω ένα περιοδικό από το περίπτερο ή βάζω την τηλεόραση που τόσο εμπιστεύεστε, σε οποιοδήποτε κανάλι μετά της 1. (ωριμότητα, γιατί ξέρει τι ζητάει και που θα το βρει)
-Μη κάθεσαι τόσες ώρες σε μια οθόνη και χαλάσεις τα μάτια σου! (ημιμάθεια)
-Τι περισσότερο να πάθω μαμά, τα χάλασα εδώ και χρόνια για να διαβάζω τους τόνους βιβλία, για να γίνω ο επιτυχημένος γιατρός που τόσο πολύ θέλατε, εξάλλου έχω φίλτρο στην οθόνη μου. Αλήθεια, ο μπαμπάς θα σηκωθεί καμιά ώρα από την τηλεόραση, από το πρωί κάθεται και έχει βραδιάσει πια, θέλω να δω τον αγώνα. (αγανάχτηση, για καταστάσεις που είτε προκάλεσαν, είτε γιατί τις επαναλαμβάνουν οι άλλοι αλλά με άλλο τρόπο)
Ας περάσουμε τώρα στον Γιάννη :
-Γιάννη, μην επιμένεις περισσότερο για αυτό το πράμα ,γιατί αν συνεχίσεις και άλλο θα τις φας. (Υπεροχή και κλείσιμο της συζήτησης μέσο βίας)
-Καλά μαμά!! (υποταγή)
-Γιατί να σου πάρω κομπιούτερ, για να παίζεις όλη μέρα παιχνίδια και να μη διαβάζεις; (καταδικάζει μια κατάσταση χωρίς να έχει δει πρώτα αν όντος, είναι έτσι)
-Μα μαμά θα διαβάζω πρώτα και ύστερα θα χαζεύω το κομπιούτερ μου (απόγνωση)
- Ναι καλά, τα ξέρω εγώ αυτά!! (κλείσιμο συζήτησης, με την γνωστή μαντεία του γονιού λες και υπήρχαν pc το `50)
-Σταμάτα να κλαις γιατί με εκνευρίζεις περισσότερο, αυτό το διάβολο πράγμα δε θα μπει μέσα στο σπίτι μας. (άδικος θυμός και λάθος εκμάθηση του καλού ή του δαιμονικού στην ζωή μας)
-(δεν υπάρχει απάντηση παρά μόνο, υποταγή)
-Μα μαμά, όλοι μου οι φίλοι έχουν κομπιούτερ και με κοροϊδεύουν και δε με παίζουν, γιατί εγώ δεν έχω (έκφραση ψυχικού πόνου, λύπης αλλά και μια πρώτη ένδειξη, ότι νιώθει μειονεκτικά με τα άλλα παιδιά στο σχολείο ή στην γειτονιά)
-Δε με νοιάζει, σκοτώνομαι τόσες ώρες στην δουλειά για να παίρνεις εσύ κομπιούτερ; (αδιαφορία αλλά και μεταφορά ευθύνης για την προσωπική αποτυχία του γονιού, που δε πέτυχε κάτι καλύτερο στην ζωή του)
Ο Κώστας με τα υγιή παιδικά χρόνια μεγαλώνει κανονικά, πετυχαίνει στην ζωή του και έχει δυο περήφανους γονείς . Ο Γιάννης, μεγαλώνει γεμάτος κόμπλεξ, αισθήματα κατωτερότητας, ψυχολογικά προβλήματα, απωθημένα και τελική κατάληξη του ίδιου, να έχει μια αποτυχημένη προσωπική ζωή, άθλια δουλειά και γενικά το κλασικό στυλ, ενός ανθρώπου που περπατά μόνος με σκυφτό κεφάλι στο δρόμο, χαμένος στις σκέψεις του. Οι γονείς του; Πιθανόν σε κάποιο γεροκομείο, ξεχασμένοι από τον ίδιο, αφού θα τους θεωρεί υπεύθυνους, για την προσωπική του αποτυχία. Θα μου πείτε, μα καλά όλα αυτά, γιατί δε του πήραν ένα pc; Μα και βέβαια όχι! Όμως κάποιος, που έχει μια άλφα συμπεριφορά και μια γνώμη για όλα την έχει παντού! Ας πούμε φαντάζεστε τους γονείς του Γιάννη, να του είπαν όχι δε θα πάρεις κομπιούτερ, αλλά ναι θα σου πάρουμε ένα ολοκαίνουργιο ποδήλατο ή μηχανάκι 'η πιο μετά ένα αυτοκίνητο ή μια καινούργια πλάσμα τηλεόραση;Ωστόσο για να τα λέμε όλα, κάποια από όλα αυτά μπορεί ορισμένοι γονείς να τα έκαναν, γιατί θα είχαν για κίνητρο την φοβία να μη γίνει το παιδί τους αντικοινωνικό. Η και πιθανόν ακόμα, αν το παιδί επέμενε να του έκαναν το χατίρι, όχι γιατί απλά το αγαπούν και το έχουν κακομαθημένο, αλλά γιατί ξέρουν ότι ήταν άξιοι γονείς και έχουν εμπιστοσύνη στην ανατροφή που έδωσαν στο παιδί τους.
Τώρα ας τα συνδυάσουμε όλα αυτά, με την δική μας ζωή και καθημερινότητα!
Ο Κώστας θα μπορούσε να ήταν εσείς, εγώ, ο Γιάννης όμως, είναι ο άγνωστος που ποτέ δε παρατηρούμε, αυτός που μπορεί να του την βαρέσει μια μέρα από την υπερβολική καταπίεση και να πάρει ένα όπλο και να σκοτώσει τους συμμαθητές του, γιατί μέσα στο άρρωστο πλέον μυαλό του, θα επικρατεί μόνο το κοροϊδευτικό τους γέλιο, γιατί επιτέλους ήρθε η ώρα να τους κάνει όλους αυτούς να σωπάσουν, μια για πάντα και τέλος σειρά θα έχουν οι δάσκαλοι του, αφού δεν στάθηκαν ποτέ στο πλευρό του, να πως αλλάζει, πως καταστρέφει ένας άνθρωπος μόνος του την μοίρα, αλλά και την ζωή εκατοντάδων άλλων ανθρώπων, ειδικά αν πιάσουμε και το ενδεχόμενο να μη κάνει τίποτα από όλα αυτά, αλλά μεγαλώνοντας να τα φέρει έτσι η ζωή, ώστε να κερδίσει ένα μεγάλο αξίωμα στην ζωή του και να γίνει ας πούμε πολιτικός, καθηγητής, δημοσιογράφος και να βγάλει όλα τα απωθημένα του, στους άλλους. Εκεί να δείτε πως αλλάζουν οι ζωές, όχι εκατοντάδων, αλλά χιλιάδων ανθρώπων!
Ποιος έχει δίκιο λοιπόν και ποιος άδικο; Άντε να το βρεις, οι γονείς των γονιών; Το παιδί που δεν είχε την ψυχική δύναμη να αλλάξει, να αντέξει το βάρος; Οι άλλοι; Κανείς δε ξέρει, για μένα τα πράγματα όμως είναι απλά, τα πάντα μπορούν να σε επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά, μάθε όσο μπορείς πιο νωρίς να τα αντιμετωπίζεις,αλλά κυρίως να τα διώχνεις από πάνω σου, βγάλε το βάρος τους, ζήσε αυτό που οι άλλοι, δεν έζησαν και αν στο αρνηθούν, μη σπάσεις, πάντα μπορείς να αποκτήσεις αύριο, αυτό που σου στέρησαν σήμερα.
Αν κάποιος μεγαλώσει σωστά, κανένας από τους φόβους των γονιών δεν θα σταθεί αρκετός, να του αλλάξει την συμπεριφορά.
Εξάλλου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η τεχνολογία γενικότερα, δεν είναι τα μοναδικά μέσα μετάδοσης βίας, στο σχολείο οι συμμορίες όσο πάνε και πληθαίνουν, στην τηλεόραση και όχι σε μεταμεσονύκτιες προβολές, έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε τον Terminator 1-2, τον εξορκιστή 1-2-3, τον δικηγόρο του διαβόλου, τον σφαγέα, τον σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι (όχι αυτόν που είναι στα παρατράγουδα!), το Παρασκευή και 13, τον εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες και δε ξέρω και εγώ, πόσα άλλα ακόμα.
Άρα τι κάνουμε; Κλείνουμε τα μάτια μας και δε βλέπουμε; Τα κλείνουμε σε χρυσό κλουβί; Με δεσμώτες τους ίδιους τους γονείς; Όχι! Τα αφήνουμε να προσπεράσουν ξέροντας πως δε θα μας αγγίξουν, δε θα μας αλλοιώσουν, τα μέσα είναι διασκέδαση, ξεδίνεις και ξεφεύγεις λίγο, από την πίεση της καθημερινότητας. Αυτό λοιπόν που λείπει είναι η σωστή πληροφόρηση. Και καλά θα κάνουν όλα αυτά τα μέσα παραπληροφόρησης, αντί να μεταδίδουν ασχετοσύνες και τρομολαγνείες, προκειμένου να ανεβάσουν ακροαματικότητα, να κάνουν και σοβαρές εκπομπές εκμάθησης. Εκπομπές που να αφορούν τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους γονείς, με σκοπό την σωστή πληροφόρηση της σύγχρονης τεχνολογίας στα παιδιά. Αφού όλοι αυτοί είναι οι υπαίτιοι, για το πώς θα μεγαλώσει ένα παιδί, όσο είναι σε τρυφερή ηλικία και το μόνο που κάνει στην αρχή της ζωής του, είναι να απορροφά γνώσεις.
Άρα τι κάνουμε; Κλείνουμε τα μάτια μας και δε βλέπουμε; Τα κλείνουμε σε χρυσό κλουβί; Με δεσμώτες τους ίδιους τους γονείς; Όχι! Τα αφήνουμε να προσπεράσουν ξέροντας πως δε θα μας αγγίξουν, δε θα μας αλλοιώσουν, τα μέσα είναι διασκέδαση, ξεδίνεις και ξεφεύγεις λίγο, από την πίεση της καθημερινότητας. Αυτό λοιπόν που λείπει είναι η σωστή πληροφόρηση. Και καλά θα κάνουν όλα αυτά τα μέσα παραπληροφόρησης, αντί να μεταδίδουν ασχετοσύνες και τρομολαγνείες, προκειμένου να ανεβάσουν ακροαματικότητα, να κάνουν και σοβαρές εκπομπές εκμάθησης. Εκπομπές που να αφορούν τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους γονείς, με σκοπό την σωστή πληροφόρηση της σύγχρονης τεχνολογίας στα παιδιά. Αφού όλοι αυτοί είναι οι υπαίτιοι, για το πώς θα μεγαλώσει ένα παιδί, όσο είναι σε τρυφερή ηλικία και το μόνο που κάνει στην αρχή της ζωής του, είναι να απορροφά γνώσεις.
Κάπου εδώ όμως θα κλείσω το κείμενο μου, όχι όμως γιατί δε θέλω να γίνω άλλο κουραστικός, αλλά γιατί κυρίως αυτό είναι μια γραπτή απολογία, μιας προσωπικής μου σκέψης ή αν θέλετε ενός δικού μου προβληματισμού.
Εύχομαι να προβλημάτισα έστω και για λίγο, τους απανταχού αναγνώστες και να μην περάσουμε σε ένα άλλο σοβαρό θέμα. Αυτό που αφορά την προσωπική μας αδιαφορία, για το τι συμβαίνει γύρω μας. Γιατί καμιά φορά η νωθρότητα αυτή, είναι ακόμα χειρότερη από τι τα παραπάνω, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία..
Εύχομαι να προβλημάτισα έστω και για λίγο, τους απανταχού αναγνώστες και να μην περάσουμε σε ένα άλλο σοβαρό θέμα. Αυτό που αφορά την προσωπική μας αδιαφορία, για το τι συμβαίνει γύρω μας. Γιατί καμιά φορά η νωθρότητα αυτή, είναι ακόμα χειρότερη από τι τα παραπάνω, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία..
Ο Μάριος Καρακατσάνης γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1978 στον Πειραιά. Aνέκαθεν τον έλκυε το παράξενο, το ανεξήγητο και το μεταφυσικό στοιχείο. Σε ηλικία 13 ετών ξεκίνησε το πρώτο του έργο, μια ποιητική συλλογή στην οποία περιέγραφε τις σκέψεις, τις ανησυχίες, την αγωνία του, αλλά και τις προσωπικές του εμπειρίες, ευχάριστες και δυσάρεστες. Μεγαλώνοντας, συνέχισε να γράφει ασταμάτητα, καταφέρνοντας να περιορίσει σημαντικά τη δυσλεξία του, αλλά και να την εκμεταλλευτεί, μεταφέροντας όλες τις εικόνες που είχε στο μυαλό του σε γραπτό λόγο, όσο δύσκολο κι αν ήταν.
Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από τον Μιχάλη Σούμα, ιδρυτή του ροκ συγκροτήματος Όνυξ, το οποίο μεσουράνησε τη δεκαετία του 1990 με πολλές επιτυχίες, και κυκλοφορούν σε βιβλίο και cd μαζί.
Έχει διακριθεί με την τρίτη θέση για τη συγγραφή νουβέλας στον πανελλήνιο διαγωνισμό Βραβεία Λογοτεχνίας του Φανταστικού Larry Niven (2014) και με την πρώτη θέση με έπαινο στην κατηγορία διήγημα στον επίσης πανελλήνιο διαγωνισμό συγγραφής Ασημένια Σελίδα (2015).
Στο πρώτο συμπόσιο τέχνης της Unesco στην Ελλάδα με τίτλο Made by Artist 4, που περιλάμβανε τη βράβευση τεσσάρων αντιπροσώπων των τεχνών της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της φωτογραφίας και της λογοτεχνίας, βραβεύτηκε ως εκπρόσωπος της λογοτεχνίας (2017).
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (ΠΕΛ).
| (2017) | Άμυ, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη |
| (2016) | Η συμφωνία των 5, Όστρια Βιβλίο |
| (2015) | Άμυ, Όστρια Βιβλίο |
| (2015) | Η κούκλα. Ο φύλακας άγγελος, Εντύποις |
| (2015) | Η συμφωνία, Όστρια Βιβλίο |
| (2015) | Το ξύπνημα, Όστρια Βιβλίο |
| (2014) | Άμυ, Ελληνική Πρωτοβουλία |
| (2013) | Η συμφωνία, Ελληνική Πρωτοβουλία |
| (2013) | Το ξύπνημα, Bookstars - Γιωγγαράς Συμμετοχές |
| (2016) | Για πάντα, Όστρια Βιβλίο |
| (2015) | Ασημένια σελίδα 2014, Μωραΐτης Εκδόσεις |
| (2015) | Ασημένια σελίδα 2014, Εντύποις |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου