ΜΙΡΕΛΛΑ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ: Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ

Συνέντευξη στην συγγραφέα Μιρέλλα Παπαιωάννου
Επιμέλεια συνέντευξης: Καλλιόπη Γιακουμή 

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λυκόφως το πρώτο μυθιστόρημα της Μιρέλλας Παπαϊωάννου, «Αύριο θα στείλω λουλούδια στον εαυτό μου», που δίνει την πρώτη της συνέντευξη στη σελίδα μας.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που επικεντρώνεται στη γυναίκα σε μία κρίσιμη καμπή της ζωής της, εκεί γύρω στα πενήντα, όταν με κάποιες αφορμές αρχίζει να νιώθει ανασφάλεια ή δεν ξέρει εάν έπραξε σωστά στα μέχρι τότε βήματά της. Και κυρίως την απασχολεί τι πρέπει να κάνει από εδώ και πέρα, εάν έχει χρονικά περιθώρια και διάθεση να προχωρήσει σε αλλαγές στη ζωή της.

1) Γιατί πιστεύετε ότι ένας αναγνώστης πρέπει να διαβάσει το βιβλίο σας «Αύριο θα στείλω λουλούδια στον εαυτό μου;»

Μ.Π: Επειδή, εν τέλει, παραμένει αισιόδοξο, ακόμη και όταν αναφέρεται σε «δύσκολες» καταστάσεις, χωρίς να προσπαθεί να ωραιοποιήσει τις τελευταίες και κυρίως χωρίς να θεωρεί αυτοσκοπό την αισιοδοξία παρά μόνο ίσως μια συμφέρουσα προσωπική επιλογή.

2) Με το χέρι στην καρδιά, το βιβλίο διαβάζεται και από άντρες ή απευθύνεται αποκλειστικά στο γυναικείο κοινό;

Μ.Π: Διαβάζεται από όλους, άντρες και γυναίκες. Ίσως όμως «αγγίξει» περισσότερο εκείνους που έχουν χιούμορ, ξέρουν να αυτοσαρκάζονται και καμιά φορά βρίσκουν το κουράγιο να αντιμετωπίσουν τις μικρές ή τις μεγάλες δυσκολίες που συναντούν στη ζωή τους σα μια αφορμή να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

3) Η αλήθεια είναι ότι δεν θα το κατατάσσαμε στα ρομάντζα, δεν πρόκειται για love story. Εσείς τι λέτε, θα μπορούσαμε να το κατατάξουμε στα ψυχογραφήματα;

Μ.Π: Είναι love story. Αναφέρεται στην πιο αδικημένη ιστορία αγάπης, εκείνης προς τον εαυτό μας. Γίνεται ψυχογράφημα όταν αποφασίσουμε να παρατηρήσουμε την ηρωίδα και να αντιληφθούμε ότι, αν τελικά καταφέρει να τα «βγάλει πέρα», αυτό θα οφείλεται στο χρόνο και τον κόπο που είχε επενδύσει στο να αναπτύξει μια υγιή σχέση με τον εαυτό της.

4) Η κεντρική σας ηρωίδα είναι συγγραφέας. Μήπως αυτό προδίδει την ύπαρξη αυτοβιογραφικών στοιχείων στο βιβλίο ή προσωπικές ελπίδες;

Μ.Π: Η ηρωίδα μου είναι αποκύημα της φαντασίας μου. Υποθέτω βέβαια πως η φαντασία μου δε μένει ανεπηρέαστη από τις εμπειρίες, τα όνειρα και τις πεποιθήσεις μου, αλλά και πάλι, δε νομίζω ότι αυτό αρκεί για να χαρακτηριστεί το βιβλίο ως αυτοβιογραφικό. Πάντως, τη συμπαθώ πολύ την ηρωίδα μου και ίσως αυτό να σημαίνει ότι έχουμε περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές.

5) Πόσο δύσκολο είναι στο πρώτο της βιβλίο μία νέα σε ηλικία συγγραφέας να φέρνει στο επίκεντρο μία γυναίκα της μέσης ηλικίας;

Μ.Π: Δεν είναι πολύ δύσκολο. Έχω την εντύπωση ότι σπάνια μέσα στην ίδια ημέρα καταφέρνουμε να έχουμε μόνο την ηλικία εκείνη που προδίδει η ημερομηνία γέννησής μας. Υπάρχουν ημέρες που μπορεί να ξυπνήσεις ξεκούραστος και ξέγνοιαστος με διάθεση που θυμίζει αντίστοιχη ενός παιδιού δέκα χρονών, ενώ κατά τη διάρκεια τους να «βαρύνεις» τόσο πολύ από τις ευθύνες και την κόπωση με αποτέλεσμα, αργά το απόγευμα, να αισθάνεσαι ηλικιωμένος, Το βράδυ μάλιστα, δεν αποκλείεται να διαπιστώσεις ότι γερνάς πριν την ώρα σου και να σε κυριεύσει τέτοιος θυμός και απόγνωση όμοιος με εφήβου που ονειρεύεται να επαναστατήσει ενάντια σε ό,τι τον καταπιέζει. Ίσως, λοιπόν, εκείνη την ημέρα που ξεκίνησα να γράφω να αισθανόμουν αρκετά μεγαλύτερη από ό,τι πραγματικά ήμουν και για αυτό να είχα την έμπνευση και την ανάγκη η ηρωίδα του βιβλίου μου να είναι γυναίκα μέσης ηλικίας.

6) Τα διλήμματα που απασχολούν μία γυναίκα της μέσης ηλικίας, όπως τα αναδεικνύετε στο βιβλίο σας, είναι σύγχρονα ή διαχρονικά;

Μ.Π: Δεν ξέρω αν όλες οι μεσήλικες γυναίκες αντιμετωπίζουν τα ίδια διλήμματα, για την ηρωίδα μου πάντως η μέση ηλικία είναι μια υπενθύμιση πως ο χρόνος περνά γρήγορα και για αυτό το λόγο φοβάται μήπως δεν προλάβει να πραγματοποιήσει όλα όσα επιθυμεί, επειδή θα μειωθούν τα αποθέματα ενέργειάς της. Το θέμα του χρόνου, επομένως, όπως μπορεί να φοβίζει έναν συνειδητοποιημένο άνθρωπο στη μέση ηλικία, ασχέτως του φύλου του, θεωρώ πως είναι διαχρονικό. Σύγχρονη είναι ίσως μόνο η αντίληψη ότι η μέση ηλικία μπορεί να είναι εξίσου δημιουργική, όπως κάθε άλλη περίοδος της ζωής ενός ανθρώπου, με διαφορετικό όμως τρόπο, αφού παρουσιάζει και διαφορετικές δυσκολίες και προκλήσεις.

7) Νομίζετε ότι μόνο η δύναμη και η θέληση είναι οι προϋποθέσεις για να μπορεί κάποια γυναίκα να κάνει βήματα εμπρός;

Μ.Π: Είναι καθοριστικής σημασίας μαζί, όμως, με την αυτογνωσία. Αν δεν ξέρεις πού ακριβώς στέκεσαι στο παρόν και προς τα πού θέλεις να κατευθυνθείς στο μέλλον είναι πολύ πιθανό, όση δύναμη και θέληση να έχεις, να καταλήξεις να κάνεις ανούσιους κύκλους γύρω από τον εαυτό σου.

8) Και κάτι τελευταίο: Ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερός μας αντίπαλος;

Μ.Π: Είναι ο εκκεντρικός μας φίλος. Δεν τον καταλαβαίνουμε πάντα, αλλά περνάμε υπέροχα όταν είναι μαζί μας και απαιτούμε την παρουσία του στη ζωή μας για πολλές  περισσότερες ώρες. Εκείνος αρνείται πεισματικά να μας κάνει το χατίρι, αλλά τουλάχιστον παραμένει εξαρχής πολύ ειλικρινής μαζί μας. Βρίσκει ένα σωρό αφορμές να μας υπενθυμίσει ότι είναι όλος δικός μας αλλά για λίγο, αφήνοντας μας απεριόριστη ελευθερία για το πώς θα διαχειριστούμε την «περιορισμένη» παρουσία του στη ζωή μας.

Η Μιρέλλα Παπαϊωάννου γεννήθηκε και κατοικεί στην Αθήνα. Επέλεξε να σπουδάσει νομικά, καθώς δήλωνε γοητευμένη από την επιστήμη που δημιουργήθηκε για να απονέμει δικαιοσύνη και ήθελε να μάθει τα μυστικά της. Εργάζεται ως δικηγόρος, ενώ η συγγραφή αποτελεί το καταφύγιο που της επιτρέπει να ισορροπεί μέσα της τις ανισορροπίες που συναντά στην καθημερινότητά της. Γράφει από τότε που θυμάται τον εαυτό της από ανάγκη να εκφραστεί με απώτερο σκοπό την ψυχαγωγία, ενίοτε και τη διασκέδαση.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ την κ. Μιρέλλα Παπαϊωάννου  που μας έκανε την τιμή να μας μιλήσει, δίνοντας μας τη ευκανιρία , μέσα από αυτή την συνέντευξη να γνωρίσουμε καλύτερα και την ίδια και το βιβλίο της. Καλοτάξιδο κ. Παπαιωαννου !!!