Nουάρ' διαδρομές: Aνακαλύπτοντας τους 'θησαυρούς' της Παγκόσμιας Αστυνομικής Λογοτεχνίας από τον Tim Orfanos.
H ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ. ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΚΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ Η ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΗ ΣΤΗΛΗ!
ΜΕΡΟΣ 5ο
13. 'Αυτή η γλυκια αρρώστια' - Patricia Highsmith (1960)
Βαθμολογία: 4,1/5 ή 8,2/10.
Υπόθεση:
Ο Ντέιβιντ είναι ένας ήσυχος άνθρωπος. Δουλεύει σκληρά όλη την εβδομάδα και κάθε Σαββατοκύριακο επισκέπτεται τη βαριά άρρωστη μητέρα του ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν οι γύρω του.
Στην πραγματικότητα όμως ο Ντέιβιντ κάθε Σαββατοκύριακο επισκέπτεται μόνος τη ζεστή φωλιά που έχει ετοιμάσει για να στεγάσουν τον έρωτά τους αυτός και η Άναμπελ στη Νέα Αγγλία. Βέβαια, η Άναμπελ αρνείται να επισκεφτεί αυτό το σπίτι, γιατί είναι ήδη παντρεμένη με κάποιον άλλο και έγκυος στο πρώτο της παιδί. Ένα ελάσσονος σημασίας εμπόδιο για τον Ντέιβιντ, πράγμα για το οποίο όμως θα πρέπει να πείσει και την αγαπημένη του... (Aπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Σύντομη κριτική:
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα διαφορετικό από τα άλλα, το οποίο δίχαζε και σινεχίζει να διχάζει το αναγνωστικό κοινό και τους κριτικούς λογοτεχνίας. Οι New York Τimes εκείνης της εποχής είχαν γράψει ότι το μυθιστόρημα αυτό της Πατρίσια Χάισμιθ αποτελεί μία 'εντυπωσιακή ψυχολογική μελέτη'.
Πάντως θα μπορούσαμε, επιπρόσθετα, να πούμε ότι ανήκει στα 'ψυχογραφικά' αστυνομικά μυθιστορήματα ή σε μια κατηγορία μυθιστορημάτων Εναλλακτικής Αστυνομικής Λογοτεχνίας με έντονα στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. και σε αυτό συμβάλλει καί το γεγονός ότι η ίδια η Χάισμιθ αποτελεί από μόνη της μια εναλλακτική πρόταση για τους μελετητές και αναγνώστες αστυνομικής λογοτεχνίας.Σε αυτό το βιβλίο, έχει δώσει τέτοιο ψυχολογικό βάθος και εσωτερικότητα στους ήρωές της, τα οποία καταλήγουν να δημιουργούν μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και την αίσθηση ενός επικείμενου κινδύνου.
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα δεν είναι εύκολο να διαβαστεί, ωστόσο, αν ο αναγνώστης καταλάβει τους κεντρικούς ήρωες, τα κίνητρά των πράξεών τους, και κάνει λίγο υπομονή, στο τέλος, θα αποζημιωθεί. Η ανταλλαγή γραμμάτων (τα οποία εύστοχα αποτυπώνονται καί στο εξώφυλλο του βιβλίου) αποτελούν τον κεντρικό άξονα που συνθέτει τη πλοκή και τα επικίνδυνα γεγονότα που θα διαδραματιστούν. Η Χάισμιθ, έξυπνα, αποτυπώνει τη καθημερινή ρουτίνα της αμερικάνικης κουλτούρας, η οποία βασιζόταν, εκείνη την εποχή (και ακόμα καί τώρα) στη διατήρηση των προσχημάτων και της επιφανειακής ευπρέπειας, στη κοινωνικοποίηση μέσω δείπνων, γευμάτων και απογευματινού τσαγιού/καφέ, στην συχνή επικοινωνία μέσω γραμμάτων, στην επιφανειακή έφραση συναισθημάτων, αλλά, κυρίως, στην έντονη πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι αυτό που δείχνουν ότι είναι. Η Χάισμιθ δεν αναλλώνεται σε αντιφατικούς χαρακτήρες όπως ο Ρίπλυ, επειδή, εδώ το παιχνίδι της πλαστοπροσωπίας καλύπτει ένα προσωπικό δράμα και έναν 'διπολικό χαρακτήρα, ο οποίος επιλέγει, ηθελημένα και μή, να μην αποδέχεται την πραγματικότητα των καταστάσεων.
Το 1ο μέρος του βιβλίου είναι πιο αργό και ψυχογραφικό, ενώ το 2ο διαθέτει πιο έντονους ρυθμούς και δράση - το τέλος της ιστορίας μπορεί να φανεί προβλέψιμο, ωστόσο, γίνεται κατανοητό, χωρίς να προκαλεί σύγχυση στον αναγνώστη.
14. 'Η κληρονομιά των Πέλενμπεργκ' - Evelyn Anthony(1972)
Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.
Υπόθεση:
«Δώσε τα έγγραφα...» φώναξε εκείνος στον ντετέκτιβ. «Και κοίτα μην κάνεις καμιά εξυπνάδα γιατί θα της τινάξω τα μυαλά στον αέρα...» Κρατώντας πάντα το όπλο στραμμένο προς την πριγκίπισσα Χέσελ, ο γέρο-στρατηγός γύρισε και την κοίταξε. Χαμογέλασε βλέποντας την τρομαγμένη έκφραση της «ατσάλινης» πριγκίπισσας. Είχε έρθει η ώρα να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του μαζί της. Στο χέρι του κρατούσε ένα χαρτί που αποκάλυπτε για ποιους ανόσιους και απάνθρωπους λόγους εκείνη του είχε χαρίσει το θησαυρό -αυτό το θησαυρό που τώρα κινούσε γη και ουρανό για να ξαναπάρει πίσω (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Σύντομη κριτική:
Mία από τις εκπλήξεις του φετεινού καλοκαιριού! Ένα κοσμοπολίτικο αστυνομικό μυθιστόρημα κατασκοπείας με ενδιαφέρουσες αναφορές στη καταδιωκτική ατμόσφαιρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο από τη μέση και μετά περιέχει και κάποια στοιχεία 'νουάρ'.
Από την αρχή, η Evelyn Anthony δημιουργεί μια ατμόσφαιρα στοιχειωτική, αφού κάνει ξεκάθαρο στον αναγνώστη ότι το παρόν και το μέλλον ενός ανθρώπου μπορεί να το απειλήσει το παρελθόν, ειδικά, αν υπάρχουν θαμμένα ένοχα μυστικά, τα οποία έχουν σφραγιστεί με το αίμα αθώων ανθρώπων.
Η συγγραφέας γνωρίζει ότι πολλές από τις ιστορίες που είχαν δημοσιευτεί, στις αρχές της δεκαετίας του '70, για Ναζί εγκληματίες πολέμου, οι οποίοι είχαν καταφύγει σε άλλες χώρες και είχαν αλλάξει ταυτότητα μέσω μυστικών οργανώσεων όπως η 'Οντέσσα', ευσταθούν, οπότε και βρίσκει το κεντρικό της θέμα. Μόνο που στα παιχνίδια κατασκοπείας και απληστίας, οι θύτες μπορεί να γίνουν θύματα, και τα θύματα θύτες.
Το πρώτο μισό του βιβλίου διαθέτει μυστήριο που εξιτάρει τη φαντασία του αναγνώστη, γρήγορο ρυθμό, αληθοφανείς λεπτομέρειες για τους εγκληματίες πολέμου, όπως και αναφορές για την αμηχανία που προκαλούσε στους Γερμανούς η φρίκη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου ή για τη δυσπιστία και περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπιζόταν η Γερμανία από τις άλλες χώρες, κατα τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Το δεύτερο μισό είναι πιο αργό, διαθέτει τη γοητεία ενός κοσμοπολίτικου αστυνομικού μυθιστορήματος, ωστόσο, το ερωτικό ειδύλλιο μεταξύ των 2 βασικών ηρώων δίνει την εντύπωση ότι θα μπορούσε να έχει αναλυθεί συντομότερα, επειδή φαίνεται να 'εμποδίζει' τη κορύφωση της πλοκής. Τονίζεται (εμμέσως), επίσης, πολύ εύστοχα ότι οι 'βασιλικοί τίτλοι' μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο αδίστακτοι από έναν αντίστοιχο 'τίτλο βαθμοφόρου' των 'Ες-Ες'.
Από τα πιο ενδιαφέροντα αστυνομικά μυθιστορήματα των εκδόσεων Bell.
15. 'Postmortem' - Patricia Cornwell (1990)
Βαθμολογία: 4,3/5 8,6/10.
Yπόθεση:
Το Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια συγκλονίζεται από μια σειρά στραγγαλισμών. Η ιατροδικαστής Κέι Σκαρπέτα υποψιάζεται το χειρότερο: τη δράση ενός ιδιοφυούς σίριαλ κίλερ που αφήνει πίσω του ελάχιστα ίχνη. Εκμεταλλευόμενη τις τελευταίες εξελίξεις της επιστήμης στην εξιχνίαση εγκλημάτων, η Κέι Σκαρπέτα θα αποκαλύψει τον δολοφόνο αν και θα δοκιμαστεί καθώς κάποιος θέλει να τη σταματήσει με κάθε τρόπο.
Σύντομη κριτική:
Το πρώτο αμιγώς ιατροδικαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο αποτέλεσε στην εποχή του (1990) 'συγγραφικό φαινόμενο' κερδίζοντας, για πρώτη φορά στα χρονικά, πολυάριθμα βραβεία μέσα στην ίδια χρονιά. Aποτέλεσε δε τον 'προάγγελο' πολλών πετυχημένων αστυνομικών τηλεοπτικών σειρών και κινηματογραφικών ταινιών, όπως το 'C.S.I.', 'Cold Case', 'Criminal Minds' κτλ.
Το έναυσμα για τη συγγραφή του ήταν η αύξηση των serial killers στις Η.Π.Α. από τα τέλη της δεκαετίας του '80 και μετά, όπως και οι ιατροδικαστικές γνώσεις της Cornwell λόγω θητείας της σε παρεμφερείς εργασιακές θέσεις. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο αναγνώστης έχει την αίσθηση ότι το βιβλίο περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, ακόμα και από την απλή καθημερινότητα της συγγραφέα. Η ιατροδικαστής Κέι Σκαρπέτα θα μπορούσε να είναι η Cornwell, αφού άλλωστε δεν φαίνεται η συγγραφέας να διατηρεί τις 'αποστάσεις' της από την κεντρική ηρωίδα, διχάζοντάς την και αποτολμώντας, σε πολλά σημεία, να την φέρει ακόμα καί αντιμέτωπη με τον εαυτό της.
Το πρώτο μισό του βιβλίου περιέχει πολλές αλλά ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες ιατροδικαστικού ενδιαφέροντος, είναι πιο αργό, και ενδιαφέρεται να πληροφορήσει τον αναγνώστη για το πόσο είχε αλλάξει η καθημερινή ζωή, τουλάχιστον, των Αμερικανών πολιτών (κυρίως, των νέων γυναικών) λόγω του φόβου και του κινδύνου που προερχόταν από ανθρώπους της 'διπλανής πόρτας', οι οποίοι, τη νύχτα, 'φορούσαν τη μάσκα του 'θανάτου'.
Το δεύτερο μισό είναι πιο γρήγορο και πιο περιπετειώδες, ωστόσο, προς τη κορύφωση της ιστορίας, η συγγραφέας δίνει την εντύπωση ότι εκβιάζει την διαλεύκανση του μυστηρίου, δίνοντας ένα λιγότερο εντυπωσιακό ρυθμό στη ροή της πλοκής. Με αυτό τον τρόπο, ίσως, προκαλέσει την αίσθηση ότι την ενδιαφέρει περισσότερο το 'ταξίδι' παρά ο 'προορισμός', αφού δείχνει να βιάζεται να ολοκληρώσει την ιστορία.
Οφείλω όμως να τονίσω ότι το βιβλίο αποτελεί 'καινοτομία' στην ιστορία της αστυνομικής λογοτεχνίας, διότι η δομή της ιστορίας και της πλοκής απομακρύνεται από τα κίνητρα και την προσωπικότητα των ηρώων ενός βιβλίου μυστηρίου, και, πλέον, προσανατολίζεται στην εξέταση και τη διασταύρωση στοιχείων όπως είναι το DNA, οι σωματικές εκκρίσεις κτλ.
Ακόμα, κάνει εντύπωση στο μυθιστόρημα και το χάσμα των γενεών στις γνώσεις της τεχνολογίας μεταξύ της Κέι Σκαρπέτα και της ανηψιά της, Λούσυ, όπου η μικρή της 'βάζει τα γυαλιά', όσον αφορά τη χρήση του προσωπικού υπολογιστή, διαλευκάνοντας μια περίπτωση παραβίασης προσωπικών δεδομένων και αρχείων στον Κεντρικό Υπολογιστή του Ιατροδικαστικού Τμήματος.
Υ.Γ.: Ακούγεται ότι θα γυριστεί σε ταινία με πρωταγωνίστρια τη Αντζελίνα Τζολί στο ρόλο της Κέι Σκαρπέτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου