ΦΑΚΕΛΟΣ: ΦΛΩΡΑ ΜΑΤΤΕ(
Flora Matte)
" ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΟΥ "
της Μαρίας Γαβριελάτου
Εκδόσεις Έξη
Ένα εξαιρετικό βιβλίο,ύμνος στην αδελφική αγάπη,την αγνή και αληθινή.
Πρωταγωνιστής είναι ο Στράτος,που σε ηλικία 6 ετών,χάνει την μητέρα του πάνω στην γέννα της αδελφής του.Έτσι ο Στράτος αν και πολύ μικρό παιδάκι,ορκίζεται στην πεθαμένη μητέρα του,ό,τι θα προστατεύει την Ειρηνούλα του σε όλη την ζωή του.Ο πατέρας τους,ένας σκληρός και αδιάφορος άνθρωπος,για μια γυναίκα,παρατά τα παιδιά του σ ένα ίδρυμα.Ετσι αν και στο ίδιο ίδρυμα,τα δυο παιδιά χωρίζουν και την μικρή ,χωρίς να το γνωρίζει ο Στράτος την δίνουν για υιοθεσία.Καταφέρνει με την συμπεριφορά του μέσα στο ίδρυμα να ειδοποιήσουν τον πατέρα του να τον πάρει στο σπίτι.Στο σπίτι όμως η νέα γυναίκα του πατέρα του δείχνει την δυσαρέσκειά της.Ο Στράτος πια είναι δυστυχισμένος αφού έχασε την αδελφή του.Όταν στο χωριό φτάνει ένα μπουλούκι ηθοποιών,η Ροζαλία,μία από αυτούς συγκινείται με το δράμα του παιδιού και το παίρνει μαζί τους στην Αθήνα.Η Ροζαλία είναι το πρώτο στήριγμα του μικρού παιδιού.Όταν φτάνουν στην Αθήνα επειδή είναι αδύναμη να τον συντηρεί, τον πηγαίνει σ ένα θείο του τον μαστρο Κώστα, που είναι μαραγκός για να μείνει μαζί του και να μάθει την δουλειά.Στην αρχή η θεία του η Άννα συσανασχετεί,όμως στην συνέχεια του δείχνει αγάπη,αφού βλέπει ότι ο Στράτος είναι ένα καλο ΄και ευγενικό παιδί.Από την πρώτη στιγμή,το παιδί δένεται με την ξαδέλφη του την Ευγενία,που είναι λίγο μεγαλύτερή του και δημιουργούν μία πολύ όμορφη φιλία μεταξύ τους. Βλέπουμε από την μια ,την Ειρηνούλα να μεγαλώνει σε μια πολύ στοργική και πλούσια οικογένεια και ο Στράτος να βλβλέπει από την άλλη το σκληρό πρόσωπο της ζωής.
Η Μοίρα τα φέρνει έτσι ,ώστε τα δυο παιδιά να συναντηθούν κάποια στιγμή,αλλά ενώ η Ειρηνούλα δεν ξέρει τι τους ενώνει,ο Στράτος από σύμπτωση στην αρχή και τεκμήρια στην συνέχεια γνωρίζει ότι είναι αδελφή του και αρκείται μόνο να την βλέπει να ζει ευτυχισμένη.
Ο Στράτος μεγαλώνει και κάποια στιγμή ο θείος του του δίνει την διαχείριση του μαραγκούδικου αφού έχει γίνει πια ένας τέλειος μάστορας.Όμως η ζωή είναι απρόβλεπτη και στην πορεία πολλά αλλάζουν.
Έρχεται το 1940 και οι κατακτητές εισβάλλουν στην πατρίδα μας,σπέρνοντας παντού τον τρόμο και γκρεμίζοντας τις ζωές των ανθρώπων,που τόλμησαν να ονειρευτούν ένα καλύτερο αύριο.Η Ειρήνη χάνει ότι αγαπούσε περισσότερο και μαζί με άλλους κρατουμένους μεταφέρεται με φορτηγό στην Θεσσαλονίκη και από εκεί στοκολαστήριο του άουσβιτς.Εκεί θα περάσει πολλά βασανιστήρια.Ο Στράτος πάλι που την υπεραγαπά,κάνει μεγάλους αγώνες για να την σώσει.Σ αυτόν τον αγώνα έρχεται σε επαφή με ανθρώπους που τον βοηθούν.
Μία από αυτούς τους ανθρώπους είναι η Λιούμπα και διαβάζουμε στην σελίδα 362:<<Η Λιούμπα του έστρωσε δίπλα στο τζάκι και του έκανε νόημα να πάει να ξαπλώσει.Η γλυκύτητα στο πρόσωπό της ήταν αρκετή,ώστε να μην χρειάζεται να μιλήσουν,μιας και ο ένας δεν γνώριζε τη γλώσσα του άλλου.Στις σχέσεις των ανθρώπων που έχουν καθάρια και δοτική ψυχή,υπάρχει συνήθως ένας κώδικας επικοινωνίας πολύ πιο δυνατός από τα λόγια και τις λέξεις.Ο Στράτος αποκοιμήθηκε,ενώ η Λιούμπα κάθισεστην κουνιστή καρέκλα της και άρχισε να γνέθει το μαλλί που ετοίμαζε για να πλέξει.
Ο Στράτος ξύπνησε μόλις σουρούπωνε και τεντώθηκε για να ξεπιαστεί.Είχε καιρό να κοιμηθεί έτσι και τον ύπνο του στόλισαν όμορφα όνειρα.Έβλεπε τη μάνα του να τον κρατά από το χέρι και να τον οδηγεί στην ΙρέΝ.Είδε τον γιατρό στο χωριό να του χαρίζει έναν μικρό ξύλινο σταυρό και κήπους με λουλούδια,όπου αυτός και η Ιρέν περπατούσαν ευτυχισμένοι.Δεν ήξερε την ερμηνεία του ονείρου του,όμως του έδωσε ελπίδα.
Η Λιούμπα,χαμογελώντας,του έκανε νόημα να κάτσει να πιει τσάι.Ο Στράτος στο πρόσωπό της διέκρινε τη γλυκύτητα που είχε τότε η Ροζαλία,όταν τον πήρε κοντάτης.Ένιωσε για άλλη μια φορά τη ζεστασιά που στερήθηκε μικρός και έκανε το σταυρό του,νιώθοντας,έστω και τώρα,στους χαλεπούς καιρούς,πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ξέρουν να μοιράζουν τα αποθέματα της αγάπης τους.Μόλις τελείωσε το τσάι του,η Λιούμπα άνοιξε μια μικρή εταζέρα που είχε και από μέσα έβγαλε μια χάρτινη κασετίνα με τσιγάρα και του πρόσφερε.Εκείνοςπήρε ένα,με μια κίνηση του χεριού του την ευχαρίστησε,έβαλε τοπαλτό του και βγήκε έξω.>>
Ένας ακόμη άνθρωπος από αυτούς που τον βοήθησαν είναι και ο Λεν.Διαβάζουμε στην σελίδα 373:<<Ο Στράτος δεν ήξερε πώς να ξεπληρώσει όλη αυτή τη βοήθεια.Ο Λεν για εκείνον ήταν ήρωας.Ένας από τους πολλούς αφανείς ήρωες που πάλεψαν σε αυτά τα πέτρινα χρόνια χωρίς να δοξαστούν και χωρίς να τιμηθούν από κανέναν.Όμως,χάραξαν με το πνύμα τους και την αδούλωτη ψυχή τους τη λέξη <<Ελευθερία>>.Πολλές φορές,ακόμα και με το αίμα τους...>>
Το γράψιμο της Μαρίας Γαβριελάτου άψογο,σε συναρπάζει από την πρώτη στιγμή που ξεκινάς την ανάγνωση και σε κρατά σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα.Οι χαρακτήρες,'ολοι άψογα δομημένοι,που σε κάνουν να τους ακολουθάς πιστά μέχρι το τέλος.
Η ροή της ιστορίας γρήγορη,χωρίς να σε κουράζει και γεμάτη εικόνες,που νομίζεις ότι βλέπεις κινηματογραφική ταινία.Πιστεύω πως αν γινόταν ταινία θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Το θέμα της ιστρορίας πρωτότυπο και συναρπαστικό που σε ταξιδεύει αλλά και σε κάνει να σκεφτείς.Αξίζει να διαβαστεί απ όλους τους αναγνώστες διότι είναι ένα βιβλίο που θα συγκινήσει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.
Συγχαρητήρια στην συγγραφέα Μαρία Γαβριελάτου για το συναρπασικό ταξίδι που μου πρόσφερε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της.
Πάντα επιτυχίες!!!!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου