MIAMI BLUES

'Nουάρ' διαδρομές: Aνακαλύπτοντας τους 'θησαυρούς' της 

Παγκόσμιας Αστυνομικής Λογοτεχνίας 

από τον Tim Orfanos.

22. 'Miami Blues' - Charles Willeford (1984)

Υπόθεση: Ο Φρέντι Τζούνιορ Φρένγκερ, άρτι απολυθείς από τις φυλακές του Σαν Κουέντιν, προσγειώνεται στο αεροδρόµιο του Μαϊάµι φορτωµένος µε ένα µάτσο κλεµµένες πιστωτικές κάρτες. Σαν τον χαµαιλέοντα, ο Τζούνιορ υιοθετεί τη µια ταυτότητα µετά την άλλη και σκοτώνει χωρίς δισταγµό ώσπου οι δρόµοι του διασταυρώνονται µε τον ντετέκτιβ Χοκ Μόσλι του τµήµατος Ανθρωποκτονιών. Ένα ξέφρενο κυνηγητό ξεκινά, από κοµψά ξενοδοχεία σε κουβανέζικα γκέτο και σε υποβαθµισµένα εµπορικά κέντρα, και ο αναγνώστης µε κοµµένη ανάσα παρακολουθεί µια θανάσιµη καταδίωξη που αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο του Μαϊάµι (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Σύντομη κριτική:

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα διαφορετικό από τα άλλα (1984), το οποίο αποδεικνύει

περίτρανα τον τίτλο που δόθηκε στον Ουίλφορντ. Γιατί είναι ο πατριάρχης του 'Psycho-Pulp'.

Το εξώφυλλο τιου βιβλίου, κατευθείαν, σε ταξιδεύει στο λαμπερό Μαϊάμι, το οποίο κρύβει περίτεχνα το αληθινό 'θανατηφόρο' πρόσωπο του μέσα σε χλιδάτα ξενοδοχεία, μοντέρνα εμπορικά κέντρα, αχανείς δρόμους και παραλίες. Ένα μεγάλο μέρος της αμερικάνικης κουλτούρας του πρώτου μισού της δεκαετίας του '80 αντικατοπτρίζεται μέσα στο βιβλίο (π.χ. η θρησκευτική ινδουιστική αίρεση 'Χάρε Κρίσνα' που είχε εξαπλωθεί με μεγάλη ταχύτητα στην Αμερική, το κύμα μετανάστευσης Κουβανών και Νοτιοαμερικάνων αμφιβόλου προελεύσεως στο Μαϊάμι, όπως και οι τηλεοπτικές σειρές μυστηρίου που έκαναν θραύση, τότε).

Το μυθιστόρημα χωρίζεται σε δύο άξονες: παρουσιαζει τη ταυτόχρονη σχεδόν δράση δύο αντίπαλων ηρώων που παίζουν το παιχνίδι της γάτας (ο ντετέκτιβ Χοκ Μόσλι) με το ποντίκι (ο ψυχοπαθής κλέφτης και δολοφόνος Φρέντι Τζούνιορ Φρένγκερ). Στη μέση τοποθετείται η Σούζαν, ένα call-girl, που αποτελεί τον παράγοντα εξισορρόπησης και ανατροπής.

Το 'Miami Blues' περιέχει περισσότερο στοιχεία αστυνομικής περιπέτειας παρά αστυνομικού μυθιστορήματος μυστηρίου, αν και έχει κάποιους διαλόγους και γεγονότα που 'τσακίζουν κόκαλα'. Το πρώτο μέρος είναι αρκετά πιο αργό από το δεύτερο, αλλά η εμβάθυνση στους χαρακτήρες είναι τέτοια που δεν θέλεις να τελειώσει.

Υ.Γ. 1: Το τέλος είναι ανατρεπτικό με αρκετές δόσεις μαύρου χιούμορ.

Υ.Γ. 2: Η ταινία 'Ενας επικίνδυνος άνθρωπος' (1990) με τον Άλεκ Μπόλντουιν βασίζεται στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα.

Συνολική βαθμολογία: 3,8/5 ή 7,6/10.

Βαθμολογία λόγω πρωτοτυπίας της υπόθεσης και συγγραφικής απόδοσης της δεκαετίας του '80: 4,6/5 ή 9,2/10.