ΠΗΛΕΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΓΑΙΤΑΝΑΚΙ

Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή για το βιβλίο

" Πηλιορείτικο γαϊτανάκι"
Συγγραφέας: Άρτεμις Παπανδρέου
Εκδόσεις Μολύβι



Το βιβλίο " Πηλιορείτικο γαϊτανάκι" είναι μια έκπληξη για μένα. Μια ευχάριστη έκπληξη που όσο το διάβαζα, γινόταν ακόμα πιο έντονη, καθώς δεν περίμενα ότι θα διάβαζα, ένα τέτοιο βιβλίο από κάποια, που είναι το δεύτερο της μυθιστόρημα και που γράφει, για να εκφράσει μια βαθιά ανάγκη της και από αγάπη για τα βιβλία και το διάβασμα. Την Άρτεμις Παπανδρέου. 
Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή...
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα στο
οποίο, η συγγραφέας του , έχει πετύχει να συνδέσει αρμονικά την μυθοπλασία με την αληθινή ζωή, να αναδείξει λαογραφικά στοιχεία και παραδόσεις, ήθη και έθιμα, άλλα την ιστορία του τόπου της που τόσο φαίνεται να αγάπα. 
Ένα υπέροχο γαϊτανάκι, το οποίο τυλίγεται και ξετυλίγεται μέσα στις σελίδες του βιβλίου, τόσο όμορφα, που εντελώς αβίαστα σε κάνει παρατηρητή της ιστορίας, χωρίς να σε κουράζει , με λεπτομέρειες, με άσκοπες περιγραφές, πολλά ονόματα, μιας και περιέχει και ιστορικά στοιχειά , ημερομηνίες και εκτενή σχόλια  που να αναφέρονται στις πολίτικες εξελίξεις της εποχής, κάνοντας το βιβλίο βαρύ και μονότονο. 
Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα, το βιβλίο καταφέρνει να σε καθηλώσει και να σε παρασύρει μαζί του σε μια χρονική δίνη, ταξιδεύοντας σε από το παρελθόν στο μέλλον, τόσο ομαλά,που είναι δύσκολο να μην ταυτιστείς με τους ήρωες και να μην το διαβάζεις σαν να ζεις τις καταστάσεις και τα γεγονότα, στα οποία αναφέρετε. 
Τα συναισθήματα που σε γεμίζει πολλά και έντονα, αυτό που αξίζει να τονίσω είναι, ότι δεν εκβιάζει το συγκινησιακό στοιχείο, δίνοντας στο βιβλίο χαρακτήρα "μελό", ακόμα και όταν περιγράφει δυσάρεστες ιστορίες , οι οποίες επηρεάζουν δραματικά,τις ζωές των ηρώων του βιβλίου. Από τα λογοτεχνικά εκείνα έργα που δεν έχουν σκοπό να ψυχαγωγήσουν, αλλά να σε ταξιδέψουν να σε διδάξουν , να σου δείξουν και να αναδείξουν πτυχές από τις ζωές των ανθρώπων και πως κατάφεραν να επιβιώσουν και να προχωρήσουν.
Η σκιαγράφηση των συγγραφικών χαρακτήρων είναι εξαιρετικά επιτυχής και κάνει την αφήγηση να ρέει με φυσικό τρόπο.  Κάποιοι είναι φανταστικοί και άπλα εξυπηρετούν την συγγραφή του βιβλίου, άλλοι είναι αληθινοί, όμως όλοι έχουν να σου πουν και πάνω από όλα να σου αφήσουν μέσα σου πράγματα.
 Το ιστορικό κομμάτι της αφήγησης τοποθετείται σε εκείνα τα πέτρινα, για την χώρα μας χρόνια των Βαλκανικών, του Μεγάλου Πολέμου, του ΄22, της Μεταξικής Δικτατορίας, της κατοχής. Παρακολουθούμε την διαδρομή δυο οικογενειών, μέσα από αυτό το ξετύλιγμα του "γαϊτανιού" από το 1910 ως και το τέλος της κατοχής. Ένα γαϊτανάκι, που σε κάθε του κορδέλα,μπλέκει την αγάπη, την θλίψη, την χαρά, την απώλεια, την ευθύνη, το χρέος, την ζήλια, την ίντριγκα , την μετάνοια και την συγνώμη, αλλά και τον έρωτα με το πάθος και τον πόθο που γεννά και ανθεί στις καρδιές των ηρώων.
Ένιωθα όσο το διάβαζα σαν να καθόμουν μπροστά στα πόδια της γιαγιάς ή του πάππου μου και μου έλεγαν ιστορίες του τόπου τους. Ανθρώπων που ήξεραν και που  άφησαν κληρονομιά άλλες φορές ένα στίγμα , άλλες ένα κατόρθωμα που σε γέμιζε καμάρι και περηφάνια. Σαν  μαυρόασπρες σκηνές κάποιας ταινίας , που σιγά σιγά μέσα στο χωρόχρονο, με την μαγική πένα της συγγραφέως παίρνουν χρώμα και φθάνουν στο σήμερα.
Η σοβαρή δουλειά και η επιμελής έρευνα, που έχει κάνει η συγγραφέας πάνω στο ιστορικό υπόβαθρο του βιβλίου,είναι αξιόλογη και ένα ακόμα από τα θετικά στοιχεία του βιβλίου της. Υπάρχει πλήρη αρμονία και ισορροπία με την συγγραφική σύλληψη.
Γενικά η γραφή της Παπανδρέου σου προκαλεί τον θαυμασμό, έντονα στοιχειά λυρισμού αλλά όχι φορτωμένα , όμορφα σχήματα λόγου, επίθετα σωστά τοποθετημένα, ξεκάθαρες έννοιες , αναλύσεις και αναφορές που βοηθάνε στην ανάγνωση , χωρίς να πλατειάζουν και να κουράζουν.

Ένα βιβλίο που σε συνεπαίρνει από την αρχή μέχρι το τέλος του,μέσα από μια ενδιαφέρουσα και ελκυστική πλοκή, κράτα το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο. 

Θα λεγα δίχως άλλο φίλοι μου πως είναι ένα βιβλίο που σίγουρα αξίζει την προσοχή σας και τον χρόνο που θα του αφιερώσετε. 




Λίγα λόγια για το βιβλίο 

Απρίλιος του 1910. Πήλιο.

Η Ελένη, κόρη του πιο πλούσιου προεστού της Μακρυνίτσας, αλλά και του πιο αμφιλεγόμενου ταυτόχρονα, μετά από μια ακροβασία ανάμεσα σε ζωή και θάνατο, κατορθώνει να γεννήσει ένα ακόμη παιδί. Ένα κοριτσάκι. Τη Βασιλική. Πέντε γέννες μέχρι τότε, πέντε παιδιά και όμως κανένα δεν της είχε απομείνει. Τούτο ήταν το έκτο. Το σπίτι της, το πιο μεγάλο αρχοντόσπιτο σ’ ολάκερο το βουνό, ήταν στοιχειωμένο. Ποτισμένοι οι τοίχοι του στο αίμα αθώων, που ζητούσε εκδίκηση. Το παιδί, ήταν σίγουρο, θα ακολουθούσε την μοίρα του, όπως και τα άλλα. Στο όνομα της ευτυχίας εγκαταλείπουν το σπίτι και μαζί του την άνετη ζωή τους και ξεκινούν τη ζωή τους από το μηδέν στην πόλη του Βόλου. Η απόφασή τους αυτή τους φέρνει αντιμέτωπους με την οργή του πατέρα της Ελένης.

Την ίδια εποχή, ένα νέο παλληκάρι, ο Θόδωρος από την Ανακασιά, γιός του Βαρβαρή από την Ύδρα, παίρνει το δρόμο του μισεμού για την Αμερική. Κι ενώ καταφέρνει μέσα από αντιξοότητες να πατήσει σταθερά στα πόδια του, ξεσηκωμένος από το εθνικό παραλήρημα, αποφασίζει να επιστρέψει  στην Ελλάδα και να πολεμήσει εθελοντικά στους Βαλκανικούς, όπου διακρίνεται για την ανδρεία του.

Με το τέλος των πολέμων, προσπαθεί να ορθοποδήσει, αναπτύσσοντας και εξελίσσοντας την βιοτεχνία του πατέρα του. Στην προσπάθειά του να δανειστεί επί πλέον χρήματα για να πετύχει τους στόχους του, συναντά στην Μακρυνίτσα τον επιστήθιο φίλο του Χαρίλαο. Εκείνη η συνάντηση, όμως, θα αποβεί μοιραία για την μετέπειτα ζωή του, γιατί θα γίνει η αφορμή της γνωριμίας του με την γυναίκα της ζωής του. Την Αρετή.  Μια περίοδος δημιουργίας και ευτυχίας ακολουθεί, ωσότου τα σύννεφα βαραίνουν πάνω τους με την αρχή του Μεγάλου Πολέμου. Μια εθνική προδοσία συντελείται τον Αύγουστο του 1916. Οι μυλόπετρες της Ιστορίας αρχίζουν να αλέθουν ζωές, ψυχές, όνειρα …

Λίγα λόγια για την συγγραφέα

Η Άρτεμις Παπανδρέου γεννήθηκε στο Βόλο στα τέλη του Μάη του 1962.

Έζησε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια σε μια οικογένεια που της εμφύσησε την αγάπη για το δίκαιο, το σωστό και το έντιμο.

Η αγάπη για τη συγγραφή συνυπήρχε με την αρχή της ζωής της, αφού κατάγεται από λογοτεχνική οικογένεια.

Μικρό κορίτσι, όταν τα άλλα έτρεχαν στις γειτονιές, εκείνη προτιμούσε να σκαρώνει φανταστικές ιστορίες στα τετράδιά της. Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο οι εκθέσεις της πάντα διακρίνονταν για το ύφος και τον λόγο τους.

Στόχος της ήταν το Πανεπιστήμιο. Όμως, ο έρωτας την κράτησε πίσω, καθώς ο γάμος και το πρώτο παιδί ήρθαν νωρίς. Έτσι οι περγαμηνές και τα πτυχία έμειναν ανεκπλήρωτες επιθυμίες στο πίσω μέρος του μυαλού της.

Η τύχη, όμως, η μοίρα, το πλήρωμα του χρόνου ή και όλα αυτά μαζί συνωμότησαν γλυκά,  ώστε το παιδικό της όνειρο να πάρει σάρκα και οστά πιο δυνατό από ποτέ τα τελευταία χρόνια.

Το <<Πηλιορείτικο γαϊτανάκι>> είναι το πρώτο της βιβλίο που εκδόθηκε. Ένα πάντρεμα, είναι αυτό το βιβλίο, της πραγματικότητας με την φαντασία, της παράδοσης με το θρύλο, της ιστορίας της Ελλάδας με κείνη της πόλης  του Βόλου. Στις σελίδες του καταγράφεται η διαδρομή δυο οικογενειών στα πέτρινα χρόνια της μετανάστευσης, των Βαλκανικών, του Μεγάλου Πολέμου, του ’22, της Μεταξικής Δικτατορίας, της κατοχής. Υπάρχουν αναφορές στα επόμενα χρόνια, μα είναι σύντομες. Τέσσερις γενιές αφήνουν το αποτύπωμά τους στις σελίδες του. Ένα αποτύπωμα ζυμωμένο με την αγάπη, τη χαρά, τη θλίψη, τους πολέμους, την πίκρα, τη ζήλεια, την ίντριγκα, τη συγγνώμη, τη μετάνοια. Ένα βιβλίο βασισμένο τόσο σε ιστορικά, όσο και αληθινά γεγονότα, γνωστοποιώντας στους νεότερους και θυμίζοντας στους παλαιότερους … πράξεις της Ιστορίας που ίσως να λησμονήθηκαν.

Το <<Διαμάντι κρυμμένο στη σκόνη>> είναι ουσιαστικά το πρώτο της μυθιστόρημα. Στο βιβλίο αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα η λαχτάρα του τεχνίτη του για την δημιουργία και την έκδοσή του. Μια ιστορία ντύνει αυτό το βιβλίο. Μια ιστορία που υμνεί τη δύναμη του ανθρώπου, στην προκειμένη μιας γυναίκας, που από το απόλυτο μηδέν καταφέρνει να βρει το κουράγιο, τη δύναμη, να παλέψει με τους δαίμονές της, να τους νικήσει και από την άβυσσο ν’ ανέβει στο φως. Οι σελίδες του είναι ποτισμένες από συναισθήματα αληθινής αγάπης. Περνά όμως κι ένα μήνυμα στις αδύναμες γυναίκες, σε κείνες που δεν μπόρεσαν, δεν τόλμησαν, που φοβήθηκαν να τολμήσουν …

Τολμήστε! Οι αξίες στη ζωή δεν χάνονται! Η ίδια η ζωή επιβραβεύει την επιμονή και τις θυσίες..!! Τίποτε δεν χαρίζεται.

Αυτό το διάστημα εργάζεται πάνω στο νέο της μυθιστόρημα με τίτλο  <<Ένα χαμόγελο στον ουρανό>>  και ελπίζει να το  ολοκληρώσει σύντομα.