ΑΘΑΜΠΩΤΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

Η άποψη της φίλης μας Flora Matte  για το βιβλίο 

" Αθάμπωτες μνήμες " 
της Καίτης Κάστρο - Λογοθέτη.

Ένα βιβλίο που με την πολύ γρήγορη πλοκή του μαθαίνουμε ιστορία.
Γράφει στο οπισθόφυλλο: << Το δύσβατο οδοιπορικό δύο οικογενειών που ζουν,με τις χαρές και τις λύπες τους,μέσα στη Θεσσαλονίκη των μεγάλων ιστορικών της στιγμών...
Ένα χρονικό που προσεγγίζει άμεσα τις ανθρώπινες αντιδράσεις,από την πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης,τους βαλκανικούς πολέμους,την προσφυγιά,την κατοχή και τους <<τρομαγμένους έρωτές>> τους που αντέχουν την συμπόρευση με την οδυνηρή πορεία των επιλογών της ιστορίας...
Μια μυθοπλασία σε αρμονική σύζευξη με πραγματικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της πόλης,έστω κι αν στεγάστηκαν στα περιθώρια των σελίδων της...>>
Η συγγραφέας μέσα από την ιστορία δύο οικογενειών,μίας χριστιανικής και μίας εβραικής,καταφέρνει να δείξει
όλες τις τραγικές στιγμές του προηγούμενου αιώνα στην Θεσσαλονίκη.
Πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος τα παιδια των δύο οικογενειών ο Ραούλ και η Λίλυ που ζουν ένα μεγάλο έρωτα και μέσα από τις δυσκολίες προσπαθούν να κάνουν μία σωστή οικογένεια.Διαβάζουμε στην σελίδα 143:<< Τα χρόνια πέρασαν,τα παιδιά μεγάλωσαν,σπούδασαν,έγινα δακτυλοδυκτούμενα.Ο Ραούλ κι η Λίλυ έκαναν ό,τι μπόρεσαν για να φτιάξουν σωστούς ,τίμιους και μορφωμένους ανθρώπους.Ο Μάκης είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο,ήταν ένα όμορφο παλικάρι με πολλά ταλέντα,με ευγένεια στη συμπεριφορά αλλά και στην ψυχή.Η Κλαίρη είχε γίνει κι αυτή μια χαριτωμένη κοπέλα με μεγάλη μόρφωση,το καμάρι των γονιών της.Ο Έντμοντ,το γλυκύτατο αυτό αγόρι,ήταν ένας πολύ καλός μαθητής,η αδυναμία της Λίλης,η τρέλα της,το παιδί και τ αδέρφι της μαζί.Η κυρία Αγνή έβλεπε την κόρη της ευτυχισμένη και χαιρόταν,όσο μπορεί να χαρεί μια χαρικαμένη μάνα.Η Κλαίρη,που ήταν πολύ ευαίσθητη κοπέλα,της έκανε παρέα,την πήγαινε βόλτα,της διάβαζε όσο μποτούσε για ν απαλύνει την γεροντική μοναξιά της.
Ο Ραούλ δουλεύοντας σκληρά κατάφερε να φτιάξει περιουσία και να ξαναφέρει την οικογένειά του στην παλιά αίγλη των παιδικών του χρόνων,προτού καταστραφεί οικονομικά ο πατέρας του.Αγόρασε ένα θαυμάσιο σπίτι με μεγάλο κήπο,όπου ζούσαν ευτυχισμένοι.Τα παιδιά του μεγάλωναν άνετα,αλλά ο σοφός πατέρας,που είχε γνωρίσει σκαμπανεβάσματα στη ζωή του,έλεγε πως τα πλούτη φεύγουν γρηγορότερα απ ότι έρχονται κι ότι εκείνο που μετράει στον άνθρωπο δεν είναι το χρήμα,αλλά η προσωπική αξία.Τους μάθαινε πως η απλότητα είναι προσόν κι ότι ο άνθρωπος που έχει αξία είναι απλός.Φαντασμένος είναι μονάχα ο κούφιος.Τους μάθαινε να σέβονται τους κατώτερους τους,να φέρονται με σεβασμό στο προσωπικό,γιατί κι αυτοί άνθρωποι σαν κι εκείνους ήταν,μονάχα που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν πλούσιοι.Έτσι τα τρία παιδιά,όπως ήταν ευγενικά,λεπτά και καλοβαλμένα,ήταν ευπρόσδεκτα παντού.Αλλά είχαν και σπίτι πολύ ανοιχτό κι έκαναν πάρτι που άφησαν εποχή.
Η μοίρα όμως ζήλεψε τόση ευτυχία και κάποια στιγμή άλλαξαν τα πράγματα για την οικογένεια του Ραούλ.Ο Μάκης,το καμάρι τους,το έργο ζωής του Ραούλ,έμπλεξε.>>
Στην σελίδα 148 διαβάζουμε τις σκέψεις της Κλαίρης:<<Η Κλαίρη σκεφτόταν πόσο άχαρα και θλιμμένα περνούσαν απ τον καιρό που έφυγε ο Μάκης.Το σπίτι τους είχε κλείσει.Δεν καλούσαν πια κανέναν.Η μητέρα τους μαράζωνε κι ο μπαμπάς τους περνούσε ολάκερες νύχτες άγρυπνος καπνίζοντας στο σκοτάδι.Πολλές φορές έβγαινε τη νύχτα αργά έξω και γυρνούσε άσκοπα στους δρόμους μέχρι να ξημερώσει.Δεν μπορούσε να κοιμηθεί,σκεφτόταν τον Μάκη.Κι η Κλαίρη είχε χάσει την παρέα της,τον καβαλιέρο της,αλλά σκεφτόταν πως οι γονείς της έπρεπε ν αντιδράσουν γιατί είχαν κι άλλα δυο παιδιά.Λυπόταν και τον καημένο τον Έντμοντ που είχε πληγωθεί απ αυτή την ιστορία σε μια τόσο τρυφερή ηλικία.Κάτι έπρεπε να γίνει,κάτι έπρεπε ν αλλάξει.Δεν μπορεί η ζωή να ναι μονάχα πίκρες,πρέπει κάπου να υπάρχουν και χαρές.Αργούν,αλλά θα ρθουν.Ο θάνατος της γιαγιάς της τής άφησε κάποιο μήνυμα.Τους έφερε στο σπίτι τον Μάκη,έστω και για λίγο.Θα ξαναρχόταν,το ξερε,ναι,θ άλλαζαν τα πράγματα,δεν μπορεί,θα ρχονταν καλύτερες μέρες για όλους.Μια παλιά ισπανική παροιμία λέει πως όσο πιο σκοτεινή είναι η νύχτα τόσο νωρίτερα ξημερώνει.Έτσι κι αυτοί θα βγαιναν κάποια στιγμή από το σκοτεινό κύκλο που τους τύλιγε και θ αντίκριζαν το φως και πάλι,τη χαρά της ζωής.>>
Τραγικά τα γεγονότα που αναφέρονται στους Εβραίους που ομολογώ με συγκλόνησαν.Όμως η συγγραφέας κατάφερε μέσα από τις δυσκολίες και τα τραγικά γεγονότα να περάσει και πολλά θετικά μηνύματα.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα σ όλους να το διαβάσουν.
Συγχαρητήρια στην Καίτη Κάστρο Λογοθέτη για το πολύ καλό βιβλίο της και για το πνευματικό ταξίδι που μας πρόσφερε μέσα στην ιστορία.
Πάντα επιτυχίες!!!!!!