ΖΑΝΕΤΑ ΚΟΥΤΣΑΚΗ

Συνέντευξη στην συγγραφέα Ζανέτα Κουτσάκη  
Επιμέλεια συνέντευξης: Καλλιόπη Γιακουμή 

Κοντά μας σήμερα η συγγραφέας του βιβλίου 

"Θυμάμαι τα πάντα"

Το βιβλίο της Ζανέτας Κουτσάκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια 

1) "Θυμάμαι τα πάντα" είναι ο τίτλος του τελευταίου βιβλίου σας. Μιλήστε μας για αυτό.

Ζ.Κ:Το βιβλίο, λόγο της χρονολογικής του τοποθέτησης, θεωρείται ιστορικό μυθιστόρημα, χωρίς όμως να είναι φορτωμένο με ιστορικά στοιχεία και γεγονότα.  Ο τίτλος αλληγορικός, καθώς ο πρωταγωνιστής πάσχει από άνοια και έχει σχεδόν ξεχάσει ακόμη και το ποιος είναι. Πιέζει όμως τον εαυτό του και θυμάται. «θυμάται τα πάντα». Γιατί θεωρεί πως αν ξεχάσει ο ίδιος, θα ξεχαστεί και από τους γύρω του. Θα θεωρηθεί πως ο

ίδιος, είναι απλά αυτό που οι άλλοι μπορούν να δουν. Ένα γέρικο κορμί σε ένα κρεβάτι.

2) Βασίζεται σε αληθινά γεγονότα , πως μάθατε για αυτά και τι σας έκανε να τα αποτυπώσετε τελικά μέσα στις σελίδες ενός βιβλίο ;

Ζ.Κ: Το βιβλίο είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου πολύ σημαντικού για έμενα. Τον παππού μου. Πέρασα πολλά απογεύματα συντροφιά με την γιαγιά μου και άλλους ανθρώπους που γνώριζαν τον πρωταγωνιστή, προκειμένου να συλλέξω πληροφορίες τόσο για τον ίδιο, όσο και για την καθημερινότητα της εποχής εκείνης. (γερμανική κατοχή, εμφύλιος πόλεμος, χούντα). Οι άνθρωποι που έζησαν την εποχή εκείνη έχουν χαθεί σχεδόν όλοι πια, κάποια πράγματα όμως πρέπει να μένουν ανεξίτηλα και κάποιες ιστορίες δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουν να ακούγονται. Αυτό λοιπόν με έκανε να αποτυπώσω κάποια από τα όσα άκουγα σαν παιδί από τον παππού μου.

3) Το βιβλίο σας είναι μια αφήγηση ενός ηλικιωμένου άντρα , ένα οδοιπορικό της ζωής του, αλλά μέσα από αυτό παρακολουθούμε και την ιστορία της Ελλάδας, τα δύσκολα χρονιά της Γερμανικής Κατοχής , του εμφυλίου , της χούντας. Πως νιώθατε όσο μαθαίνατε για όλα αυτά; 

Ζ.Κ: Είναι γενικά πολύ λυπηρό να πρέπει να μαθαίνεις για τις όσες κακουχίες πέρασαν οι άνθρωποι τα χρόνια εκείνα. Το ότι υποχρεούσαι να ρωτήσεις και άτομα του δικού σου αγαπημένου κύκλου και να μαθεις τα όσα πέρασαν το κάνει ακόμη πιο δύσκολο. Έφτασα σε σημείο που άρχισα να νιώθω τύψεις, για το γεγονός πως τους ¨υποχρέωνα¨ να θυμούνται καταστάσεις τόσο δυσάρεστες για αυτούς. Η συνεχές παρακολούθηση ταινιών και ντοκιμαντέρ σχετικά με την εποχή ομολογώ πως είχε και έχει επηρεάσει τον τρόπο σκέψης μου σε σημαντικό βαθμό.

 4) Τι ήταν αυτό που σας δυσκόλεψε περισσότερο στην συγγραφή του βιβλίου σας

Ζ.Κ: Το βιβλίο είναι γραμμένο στον πρώτο ενικό. Αυτό από μόνο του ανεβάζει τον βαθμό δυσκολίας, διότι έπρεπε να αφηγηθώ ιστορίες ως ένας άντρας μεγάλης ηλικίας. Να μπω στην ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου που έζησε σε μια εποχή εντελώς διαφορετική από αυτή που εγώ έχω μάθει να ζω. Ένα ακόμη δύσκολο κομμάτι ήταν η αποστασιοποίησή μου από τα πολιτικά δρώμενα της εποχής. Δεν θα ήθελα με τίποτα το έργο μου να φορτωθεί με πολιτικές  απόψεις, όσο σπουδαίο ρόλο και αν έπαιξαν αυτές στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

 5) Ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο;

Ζ.Κ: Ο επίλογος. Πριν η συγγραφή του βιβλίου ολοκληρωθεί, ο παππούς έφυγε από την ζωή. Αυτό κάνει το βιβλίο να αποκτά την εξής ιδιαιτερότητα. Όσο γράφονταν, η πλοκή του συνέχιζε να αλλάζει. Αυτό φόρτωσε τον επίλογο συναισθηματικά. Και είναι κάτι που θεωρώ πως ο αναγνώστης μπορεί να το αντιληφθεί.

6) Πόσο καιρό σας πήρε η έρευνα γύρω από αυτό και η συγγραφή του;

Ζ.Κ: Αν έρευνα θεωρείται η συλλογή πληροφοριών που συνέθεσαν την πλοκή, τότε η πληροφόρηση ξεκίνησε από τότε που άρχισα να κατανοώ τα όσα έλεγε ο παππούς μου. Δηλαδή σε πολύ μικρή ηλικία. Δεν παύει όμως τα ιστορικά γεγονότα για τα οποία γίνεται η παραμικρή αναφορά να πρέπει να ερευνώνται πριν γραφτούν. Η έρευνα λοιπόν μου πήρε παρά πολύ καιρό, σε αντίθεση με την συγγραφή του, που καθώς είχα τα πλάνα και τις πληροφορίες στο μυαλό και στα τετράδια μου, δεν μου πήρε πάνω από ένα μήνα.

 7) Πως νιώσατε όταν ολοκληρώσατε το βιβλίο σας; 

Ζ.Κ: Η ολοκλήρωση κάθε συγγραφικού έργου αποτελεί μια μοναδικότητα με ξεχωριστά συναισθήματα.  Αυτό που ένοιωσα βάζοντας τέλεια στο βιβλίο αυτό, ήταν νοσταλγία. Γιατί μόνο τότε συνειδητοποίησα πως όλες αυτές τις ιστορίες που συνήθιζα να ακούω από παιδί, δεν θα έφταναν ποτέ ξανά στα αυτιά μου. Με παρηγορούσε όμως αρκετά το γεγονός πως βρήκα το κουράγιο να τις γράψω και να τις περάσω σε όσους δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν τόσο τον πρωταγωνιστή, όσο και οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο που έζησε τα χρόνια εκείνα.

8 ) Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την συγγραφή ;

Ζ.Κ: Η συγγραφή είναι αγάπη μεγάλη από πολύ μικρή ηλικία! Συμμετείχα πάντα σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς από όταν ήμουν ακόμη μαθήτρια δημοτικού. Τότε ήταν που είχα κατακτήσει και την πρώτη μου διάκριση στον πεζό λόγο. Το όνειρό μου ήταν να δω ένα δικό μου βιβλίο δίπλα στα αγαπημένα μου μυθιστορήματα που διάβαζα σχεδόν καθημερινά.

 9 ) Είστε πολύτεκνη μητέρα, εργαζόμενη , νοικοκυρά και έχετε ήδη γράψει τέσσερα βιβλία. Πως έχετε καταφέρει να τα συνδυάσετε σωστά όλα αυτά και να μοιράζεται το χρόνο σας από ότι φαίνεται τόσο αποδοτικά ;

Ζ.Κ: Ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους που λένε πως αγαπούν κάτι, άλλα δεν βρίσκουν χρόνο να ασχοληθούν με αυτό. Το να περνώ τον χρόνο μου κάνοντας δημιουργικά πράγματα είτε με τον υπολογιστή, είτε με τα παιδιά μου είναι στάση ζωής για μένα. Άλλωστε συνηθίζω να γράφω ώρες βραδινές, (μια και μόνο τότε υπάρχει απόλυτη ηρεμία στο σπίτι!) πάντα υπάρχει τρόπος να χωρέσεις στην καθημερινότητα σου όσα αγαπάς πραγματικά.

 10) Με τι ασχολείστε τον ελεύθερο χρόνο σας; Τι χαλαρώνει την Ζανέτα;

Ζ.Κ: Γράφοντας. Δεν είναι τυχαίο που όταν οι γύρω μου βλέπουν πως βρίσκομαι σε υπερένταση μου λένε να πάω να γράψω μπας και χαλαρώσω λίγο!

 11) Τι βιβλία διαβάζετε, ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ζ.Κ: Η αλήθεια είναι πως τα κριτήρια των επιλογών μου αλλάζει κατά καιρούς. Υπήρξε περίοδος, που διάβαζα βιβλία μόνο και μόνο γιατί θεωρούσα ελκυστικό το εξώφυλλό τους. Έπειτα άρχισα να ξεχωρίζω κάποιους συγγραφείς και να πάει το χέρι μου στα ράφια όπου έβλεπα να υπάρχουν τα ονόματά τους. Τώρα πια, τα βιβλία των φίλων μου συγγραφέων είναι τόσα πολλά, που δεν μου αφήνουν χρόνο για κάποιον άλλον συγγραφέα που δεν γνωρίζω προσωπικά! Χαίρομαι όμως που οι περισσότεροι με δικαιώνουν για την επιλογή μου αυτή και μου κρατούν ευχάριστη συντροφιά.

 12) Το βιβλίο σας έχει πάρει μέχρι τώρα πολύ καλές κριτικές και θετικά σχόλιά. Σίγουρα ο ενθουσιασμός και η ικανοποίηση σας είναι μεγάλη, αλλά στην αρνητική κριτική πως αντιδράτε;

Ζ.Κ: Η αρνητική κρητική είναι σπίθα πρόκλησης. Όχι μόνο για τα λογοτεχνικά μου κείμενα, άλλα και σε μεγαλύτερο εύρος. Είναι η αφορμή που ζητά κάποιος για να γίνει ακόμη καλύτερος. Γι’ αυτό τον λόγο ζητάμε από τους γύρω μας ειλικρίνεια για κάθε αποτέλεσμα. Γιατί θέλουμε πέρα από κομπλιμέντα, να αναγνωρίσουμε που βρίσκονται τα λάθη μας και να μπορέσουμε να τα διορθώσουμε.

 13) Δεν ξέρω αν είναι ακόμα νωρίς άλλα ένα τόσο ανήσυχο πνεύμα σαν εσάς , με ωθεί στο να ρωτήσω.. Έχετε ξεκινήσει να γράφετε κάτι νέο; 

Ζ.Κ: Έχει ολοκληρωθεί η πρώτη μου ποιητική συλλογή. Οπότε το επόμενο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει θα είναι αυτό. Πρόκειται για μια συλλογή ποιημάτων που θα συνοδεύεται από cd με μελοποιημένα ποιήματα. Κάποια από αυτά έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε να μπορούν να ακούγονται ως τραγούδια. Θα είναι μια πολύ πρωτότυπη δουλειά η οποία ήδη κάνει έμενα και τους συνεργάτες μου υπερήφανους, έστω κι αν βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της επεξεργασίας.

14) Κλείνοντας την συνέντευξη μας και αφού σας ευχαριστήσω, για την τιμή που μου κάνατε και την χαρά που μου δώσατε να μιλήσετε μαζί μου για το βιβλίο σας και να σας γνωρίσω καλύτερα και εγώ και οι αναγνώστες , θα θελα να αφήσω σε σας τον επίλογο. Υπάρχει κάτι που θα θέλετε να μας πείτε και να μοιραστείτε μαζί μας; 

Ζ.Κ: Μαζί σας θα ήθελα να μοιραστώ κάθε ελπίδα μου, για ένα μέλλον γεμάτο υγεία και δημιουργικότητα. Ευχαριστώ κι εγώ από μεριά μου για τον χρόνο, τόσο τον δικό σας όσο και τον φίλων της ομάδας σας. Εύχομαι το βιβλίο μου να σας κρατήσει συντροφιά δημιουργώντας όμορφα συναισθήματα άλλα και προβληματισμούς.

Να είστε καλά!

Ευχαριστούμε πολύ την κ. Ζανέτα Κουτσάκη