ΟΙ ΛΥΚΑΙΝΕΣ

"ΟΙ ΛΥΚΑΙΝΕΣ"

Nουάρ' διαδρομές: Aνακαλύπτοντας τους 'θησαυρούς' της Παγκόσμιας Αστυνομικής Λογοτεχνίας 

από τον Tim Orfanos.

Σήμερα, προτείνω 2 'διαμαντάκια' της Αστυνομικής Λογοτεχνίας από Εκδόσεις Κέδρος - Σειρά: 'Mαύρο Βελούδο'.

7. 'Οι λύκαινες' - Pier(re) Boileau - Thomas Narcejac (1955)

Υπόθεση: Δύο Γάλλοι αιχμάλωτοι πολέμου, ο Μπερνάρ και ο Ζερβέ, δραπετεύουν από γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Με κάθε προφύλαξη φτάνουν στη Λιόν για να κρυφτούν στο σπίτι της Ελέν, της γυναίκας με την οποία ο Μπερνάρ αλληλογραφεί από τις αρχές του πολέμου. Ένα αναπάντεχο γεγονός ανατρέπει το σχέδιό τους: ο Μπερνάρ σκοτώνεται· για να σωθεί, ο Ζερβέ παίρνει την ταυτότητα του νεκρού φίλου του. Σύντομα, βρίσκει την Ελέν, η οποία ζει μαζί με τη νεότερη και πολύ όμορφη ετεροθαλή αδερφή της, την Ανιές. Ο νέος άντρας θα γίνει ο ερωτικός στόχος των δύο γυναικών, οι οποίες ζηλεύουν θανάσιμα η μία την άλλη. Φυλακισμένος στο σκοτεινό
τους διαμέρισμα, με το φόβο ότι μια απερίσκεπτη κίνηση θα μπορούσε να αποκαλύψει το ψέμα του, ο Ζερβέ νιώθει να κινδυνεύει. Ίσως από την Ελέν, που πίσω από τη βραχνή εφηβική φωνή της κρύβει ένα ύποπτο σχέδιο· ή από την Ανιές, η οποία, εκτός από τα πρόσωπα, μπορεί να διαβάζει και τις σκέψεις..

Σύντομη κριτική:

Ίσως το καλύτερο από τη σειρά 'Μαύρο Βελούδο' (Εκδόσεις 'Κέδρος'). Οι δημιουργοί του 'Δεσμώτη του Ιλίγγου' και των 'Διαβολογυναικων' σε μια από τις καλύτερες στιγμές τους (1955), γράφουν ένα μυθιστόρημα με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, χιτσκοκικής ατμόσφαιρας, και με αποχρώσεις αστυνομικού μυθιστορήματος μυστηρίου. Μόλις το ξεκινάς, δεν θέλεις να το αφήσεις. Η πάλη των χαρακτήρων, οι συνεχείς υποψίες θανάτου και οι πληγές στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συνθέτουν ένα εντυπωσιακό 'ψυχογραφικό' πορτρέτο της Ευρώπης εκείνης της εποχής. Το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Υ.Γ.: Κυκλοφορεί ακόμα!

Βαθμολογία: 4,5/5 ή 9/10.