Στήλη "ΕΓΡΑΨΕΣ"
ΚΕΙΜΕΝΟ Νο1
"Του έρωτα και της αγάπης" 
της Φιλιώς Μπαφαλούκα
Νά"μαι κοντά
σου θέλω...
Οταν η ομίχλη κυκλώνει την ψυχή σου να γίνομαι άνεμος...
Οταν το
βλέμμα σου αντικρύζει το κενό να γίνομαι θάλασσα...
Να τρέχω με ταχύτητα φωτός
σε φτερωτό άλογο πάνω γυρεύοντας τα ιχνη σου στην άμμο να αγγίξω...
Καράβι η
ζωή να ταξιδεύει δίχως φόβο, δίχως πάθος.
Στην αλήθεια δε χωράει καμμιά πλοκή
Το Εγώ και το Εσύ στην απεραντοσύνη της αγάπης, ένα.
Το Πορτρέτο σου με χρώμα
ανεξίτηλο στολίζει την καρδιά μου!
ΚΕΙΜΕΝΟ Νο2
"Η θεία μου η Έμπνευση"
του Κώστα Μεταλλίδη
Καλοκαίρι σε ένα ορεινό χωριό του Κιλκίς,
λίγο πριν το τέλος της δεκαετίας του 80. Ένα καζάνι με νερό, αχνίζει πάνω απ’
τη φωτιά που στήθηκε πρόχειρα μπροστά στο πέτρινο σπίτι. Λίγο πιο πέρα, ανάμεσα
σε κότες που βόσκουν αμέριμνα, μια μεταλλική σκάφη είναι τοποθετημένη επάνω σε
ένα μουσαμά. Μέσα στη σκάφη, επάνω σε ένα μικρό ξύλινο σκαμνάκι, υπάρχει μια
πλάκα πράσινο σαπούνι. Είναι έτοιμη να λιώσει, τρίβοντας τα ξυρισμένα κεφαλάκια
των πέντε αγοριών που περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους να καθίσουν στο
σκαμνί και να δεχθούν τη
φροντίδα της γιαγιάς. Δείχνουν κακόκεφα όμως δεν διαμαρτύρονται. Είναι Σάββατο, ημέρα καθαριότητας! Δε βελονιάζουνε καπνά το Σάββατο! Το καζάνι μπαίνει στη φωτιά, η σκάφη στήνεται στο μουσαμά, το σκαμνί και το πράσινο σαπούνι περιμένουν τους μικρούς ταραξίες, να τους εξαγνίσουν απ’ τις σκανταλιές της εβδομάδας που πέρασε. Κι αφού εξαγνιστούν απ’ τα ευλογημένα χέρια της γιαγιάς, λαμβάνουν το έπαθλο τους! Ένα στρόγγυλο καρβελάκι ζυμωτό ψωμί, που ψήνεται στον υπαίθριο φούρνο με τα ξύλα! Οι πιτσιρικάδες τρελαίνονται απ’ το μεθυστικό άρωμα του ψωμιού. Προσπαθούν να πάρουν μεγαλύτερη ανάσα, όμως η σαπουνάδα απ’ το πράσινο σαπούνι, τους καίει τα ρουθούνια και τους κάνει να βήχουν και να διαμαρτύρονται στη γιαγιά… Να τους ξεβγάλει επιτέλους… Να παραλάβουν το καυτό έπαθλό τους, που δεν είναι ορφανό, αλλά αφού το σπάσει στη μέση η γιαγιά με τα ευλογημένα χέρια που δεν καίγονται, θα τοποθετήσει στη μέση κάθε καρβελιού ένα κομμάτι από φρέσκο, ευωδιαστό, αγελαδινό, σπιτικό βούτυρο! Μόλις λάβει ο καθένας το έπαθλό του, είναι ελεύθεροι και οι πέντε να βγούνε στο χωριό, να παίξουν και να ξεκινήσουν τις σκανταλιές της επόμενης εβδομάδας. Δεν θα γυρίσουν στο σπίτι, παρά μόνο αφού βραδιάσει! Την ίδια στιγμή σε ένα κρασοχώρι της Αλσατίας, κάπου ανάμεσα στα σύνορα Γαλλίας και Γερμανίας, στο πέτρινο σπίτι ενός πλούσιου οινοπαραγωγού που μοιάζει με πύργο, μια πορσελάνινη μπανιέρα με επίχρυσα πόδια, βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο παράθυρο που βλέπει σε μια καταπράσινη κυματιστή πλαγιά της οροσειράς των Βοσγίων, σπαρμένη με αμπέλι της τοπικής ποικιλίας Riesling, ιδιοκτησία του πλούσιου οινοπαραγωγού. Δίπλα στην μπανιέρα από πορσελάνη, στο δρύινο τραπέζι, βρίσκονται ακουμπισμένα σε μια λευκή βαμβακερή πετσέτα με δαντέλα από μετάξι, δυο λευκά σαπούνια Μασσαλίας, με πλούσιο άρωμα βανίλιας! Ειδική παραγγελία για την απαλή μεταξένια επιδερμίδα της μονάκριβης κόρης του τοπικού άρχοντα. Η γριά παραμάνα μεταφέρει με μια πορσελάνινη κανάτα ζεστό νερό και το ρίχνει στη μπανιέρα. Δοκιμάζει τη θερμοκρασία του νερού με το χέρι της , που δεν καίγεται, και συμπληρώνει κρύο νερό απ’ τον ξύλινο κουβά που βρίσκεται στο πάτωμα. Στη συνέχεια λύνει τη μακριά πλεξούδα της μοναχοκόρης, που δεν την έχει αγγίξει παρά μόνο ο ήλιος και η πιστή γριά παραμάνα. Τώρα είναι έτοιμη να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην κόρη, προκειμένου να λάμψει και να αρωματιστεί η επιδερμίδα της. Γιατί μόνο αυτό μπορεί να καταφέρει το αρωματικό σαπούνι. Αφού δεν υπάρχει τίποτα για εξαγνισμό! Κάπως έτσι, με επισκέπτεται η θεία έμπνευση! Συνήθως σε ένα όμορφο ταξίδι… Μπλέκοντας μνήμες από το παρελθόν, μαζί με εικόνες και σκέψεις του παρόντος. Και τότε μια καινούρια ιστορία γεννιέται ως σκέψη! Θέλει να περάσει στο λόγο και να γραφτεί, με κάθε λεπτομέρεια... Έτσι μου ‘ρχεται να επιστρέψω στο ορεινό χωριό του Κιλκίς, να ελευθερώσω το ένα απ’ τα πέντε αγοράκια από την άχαρη καλλιέργεια του καπνού, και να το μυήσω στα μυστικά της αμπελουργίας! Στη συνέχεια να το οδηγήσω στη Γαλλία, στο Αλσατικό χωριό, να δουλέψει στα αμπέλια του πλούσιου οινοπαραγωγού, να ερωτευτεί τρελά την κόρη, να τον ερωτευτεί κι εκείνη, ο έρωτάς τους να περάσει από σαράντα κύματα, μέχρι που να θριαμβεύσει, σε αντίθεση με τον έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Όμως, υπήρξαν κι άλλα, πολλά ταξίδια! Ιστορίες που σπρώχνονται στην προσπάθειά τους να κερδίσουν μια θέση προτεραιότητας. Μάλλον πρέπει να ελαττώσω τα ταξίδια. Δικαιολογίες... Πρέπει ν’αρχίσω να ξενυχτάω! Με στυλό και χαρτί.
φροντίδα της γιαγιάς. Δείχνουν κακόκεφα όμως δεν διαμαρτύρονται. Είναι Σάββατο, ημέρα καθαριότητας! Δε βελονιάζουνε καπνά το Σάββατο! Το καζάνι μπαίνει στη φωτιά, η σκάφη στήνεται στο μουσαμά, το σκαμνί και το πράσινο σαπούνι περιμένουν τους μικρούς ταραξίες, να τους εξαγνίσουν απ’ τις σκανταλιές της εβδομάδας που πέρασε. Κι αφού εξαγνιστούν απ’ τα ευλογημένα χέρια της γιαγιάς, λαμβάνουν το έπαθλο τους! Ένα στρόγγυλο καρβελάκι ζυμωτό ψωμί, που ψήνεται στον υπαίθριο φούρνο με τα ξύλα! Οι πιτσιρικάδες τρελαίνονται απ’ το μεθυστικό άρωμα του ψωμιού. Προσπαθούν να πάρουν μεγαλύτερη ανάσα, όμως η σαπουνάδα απ’ το πράσινο σαπούνι, τους καίει τα ρουθούνια και τους κάνει να βήχουν και να διαμαρτύρονται στη γιαγιά… Να τους ξεβγάλει επιτέλους… Να παραλάβουν το καυτό έπαθλό τους, που δεν είναι ορφανό, αλλά αφού το σπάσει στη μέση η γιαγιά με τα ευλογημένα χέρια που δεν καίγονται, θα τοποθετήσει στη μέση κάθε καρβελιού ένα κομμάτι από φρέσκο, ευωδιαστό, αγελαδινό, σπιτικό βούτυρο! Μόλις λάβει ο καθένας το έπαθλό του, είναι ελεύθεροι και οι πέντε να βγούνε στο χωριό, να παίξουν και να ξεκινήσουν τις σκανταλιές της επόμενης εβδομάδας. Δεν θα γυρίσουν στο σπίτι, παρά μόνο αφού βραδιάσει! Την ίδια στιγμή σε ένα κρασοχώρι της Αλσατίας, κάπου ανάμεσα στα σύνορα Γαλλίας και Γερμανίας, στο πέτρινο σπίτι ενός πλούσιου οινοπαραγωγού που μοιάζει με πύργο, μια πορσελάνινη μπανιέρα με επίχρυσα πόδια, βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο παράθυρο που βλέπει σε μια καταπράσινη κυματιστή πλαγιά της οροσειράς των Βοσγίων, σπαρμένη με αμπέλι της τοπικής ποικιλίας Riesling, ιδιοκτησία του πλούσιου οινοπαραγωγού. Δίπλα στην μπανιέρα από πορσελάνη, στο δρύινο τραπέζι, βρίσκονται ακουμπισμένα σε μια λευκή βαμβακερή πετσέτα με δαντέλα από μετάξι, δυο λευκά σαπούνια Μασσαλίας, με πλούσιο άρωμα βανίλιας! Ειδική παραγγελία για την απαλή μεταξένια επιδερμίδα της μονάκριβης κόρης του τοπικού άρχοντα. Η γριά παραμάνα μεταφέρει με μια πορσελάνινη κανάτα ζεστό νερό και το ρίχνει στη μπανιέρα. Δοκιμάζει τη θερμοκρασία του νερού με το χέρι της , που δεν καίγεται, και συμπληρώνει κρύο νερό απ’ τον ξύλινο κουβά που βρίσκεται στο πάτωμα. Στη συνέχεια λύνει τη μακριά πλεξούδα της μοναχοκόρης, που δεν την έχει αγγίξει παρά μόνο ο ήλιος και η πιστή γριά παραμάνα. Τώρα είναι έτοιμη να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην κόρη, προκειμένου να λάμψει και να αρωματιστεί η επιδερμίδα της. Γιατί μόνο αυτό μπορεί να καταφέρει το αρωματικό σαπούνι. Αφού δεν υπάρχει τίποτα για εξαγνισμό! Κάπως έτσι, με επισκέπτεται η θεία έμπνευση! Συνήθως σε ένα όμορφο ταξίδι… Μπλέκοντας μνήμες από το παρελθόν, μαζί με εικόνες και σκέψεις του παρόντος. Και τότε μια καινούρια ιστορία γεννιέται ως σκέψη! Θέλει να περάσει στο λόγο και να γραφτεί, με κάθε λεπτομέρεια... Έτσι μου ‘ρχεται να επιστρέψω στο ορεινό χωριό του Κιλκίς, να ελευθερώσω το ένα απ’ τα πέντε αγοράκια από την άχαρη καλλιέργεια του καπνού, και να το μυήσω στα μυστικά της αμπελουργίας! Στη συνέχεια να το οδηγήσω στη Γαλλία, στο Αλσατικό χωριό, να δουλέψει στα αμπέλια του πλούσιου οινοπαραγωγού, να ερωτευτεί τρελά την κόρη, να τον ερωτευτεί κι εκείνη, ο έρωτάς τους να περάσει από σαράντα κύματα, μέχρι που να θριαμβεύσει, σε αντίθεση με τον έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Όμως, υπήρξαν κι άλλα, πολλά ταξίδια! Ιστορίες που σπρώχνονται στην προσπάθειά τους να κερδίσουν μια θέση προτεραιότητας. Μάλλον πρέπει να ελαττώσω τα ταξίδια. Δικαιολογίες... Πρέπει ν’αρχίσω να ξενυχτάω! Με στυλό και χαρτί.
ΚΕΙΜΕΝΟ Νο3
"Η διαφορά ηλικίας αναμεσα στα ζευγάρια"
του Σωτήρη Τίγρη
Το θεμα που θα αναπτυξω για αυτη την βδομαδα ειναι:
Τι ρολο παιζει η διαφορα ηλικιας αναμεσα στα ζευγαρια.
Τι ρολο παιζει η διαφορα ηλικιας αναμεσα στα ζευγαρια.
Στην κοινωνια που ζουμε ειναι συχνο φαινομενο στις ερωτικες σχεσεις να υπαρχει διαφορα ηλικιας .
Ποια ομως ειναι η μεγιστη διαφορα που δεν αποτελει εμποδιο στην εξελιξη της της σχεσης.
Επιβιωνουν και ποια ειναι η αντιμετωπιση της κοινωνιας απεναντι τους.
Κατα την αποψη μου θεωρω οτι ειναι αρκετα δυσκολο να προσδιοριστει η μεγιστη διαφορα ηλικιας που μπορει να υπαρξει στο ζευγαρι.
Υπαρχουν παραδειγματα ζευγαριων των οποιων η ερωτικη σχεση εχει επιβιωσει σε μεγαλος βαθος χρονου παρ'οτι η ηλικια τους ηταν ασυμβιβαστη.
Ειναι σημαντικο η σχεση αυτη να αποτελει συνειδητη επιλογη του καθε συντροφου ξεχωριστα.
Αυτο θα εχει ως αποτελεσμα την υπαρξη της ψυχικης δυναμης που απαιτειται για την αντιμετωπιση των αυξημενων δυσκολειων που θα προκυψουν κατα τη διαρκεια της σχεσης.
Οσο η διαφορα ηλικιας αυξανεται τοσο πολαπλασιαζονται τα θεματα που προκυπτουν κατα την διαρκεια της σχεσης
του ζευγαριου.
Οι σχεσεις που ο ανδρας ειναι ο μεγαλυτερος ηλικιακα ειναι περισσοτερος αποδεκτες απο το κοινωνικο συνολο.
Ειναι γεγονος πως το ανδρικο φολλο ωριμαζει αργοτερα απο το γυναικειο και αυτο αποτελει παραγοντα εξισοροπησης της σχεσης αρκει η διαφορα αυτη κατα την αποψη μου να μην ξεπερναει κατα προσεγγιση τα 10 χρονια.
Αντιθετα οταν η γυναικα ειχε την μεγαλυτερη ηλικια η σχεση ηταν κατακριτεα απο την κοινωνια.
Τα τελευταια χρονια ωστοσο υπσρχει μια αξιοσημειωτη βελτιωση στην αντιμετωπιση των συγκεκριμενων ζευγαριων.
Το οικονομικο η και το κοινωνικο επιπεδο πηρεαζουν την συναψη μιας σχεσης.
Η επιλογη ενος ερωτικου συντροφου με μεγαλη διαφορα ηλικιας εχει ψυχολογικη βαση οπως και στις περισσοτερες ερωτικες σχεσεις τα ατομα αναζητουν στους ερωτικους συντροφους τους χαρακτηριστικα που δημιουργουν αισθηματα
ασφαλειας και ικανοποιηση.
Η σχεση ειναι αποτελεσμα αναγκων γιατι ο καθε συντροφος επιλεγει οτι εχει αναγκη του λειπει η επιθυμια.
Ενδεχομενως να λειτουργει το Οιδιποδειο συμπλεγμα.
Ο ορος ειναι βασισμενος στκν μυθο του οιδιποδα ο οποιος χωρις να το γνωριζει σκοτωσε τον πατερα του ΛΑΙΟ και παντρευτηκε την μητερα του ΙΟΚΑΣΤΗ.
Το οιδιποδειο συμπλεγμα ειναι γενικα φιλογενετικο φαινομενο το οποιο ωστοσο ειναι πηγη εντονων τυψεων στους ανθρωπους .
Η αντιστοιχα το συνδρομο της ΗΛΕΚΤΡΑΣ ειναι αλλη μια εκδοχη αυτου που ονομαζουμε ΟΙΔΙΠΟΔΕΙΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ.
Ηγυναικα ερωτευεται καποιον που εχει κοινα σημεια με τον πατερα της.
Κοινωνιολογικα ηταν αναμενομενο να εμφανιστει το φαινομενο τα τελευταια χρονια καθως οι γυναικες εχουν καθοριστικο ρολο στην κοινωνια.
Ετσι διεκδικουν το δικαιωμα να ελπιλεγουν τους συντροφους τους ανεξαρτητα απο την ηλικια αυτων.
Κατα την αποψη μου οσο αυξανεται η διαφορα ηλικιας των συντροφων χρειαζεται να γνωριζουν οτι αυξανονται και τα θεματα που προκυπτουν στην καθημερινοτητα.
Επισης στις μικροτερες ηλικιες προκυπτουν περισσοτερες διαφορετικες απιψεις λογω των περιορισμενης ωριμανσης των ατομων
Εκ τουτου προκυπτει οτι η ερωτικη σχεση των εμπλεκωκομενων θα εχει περισσοτε3ες ταλαντωσεις στην ζωη τους.
Ταθετικα κοματια που συνηθως εκφραζονται
αναμεσα στα ατομα με μεγαλη διαφορα ηλικιας ειναι η ασφαλεια που απορεει απο τον ηλικιακα μεγαλυτερο-η προς τον μικροτερο-η ο σεβασμος και πιθανοτατα η εκτιμηση και ο θαυμασμος.
Τα αρνητικα συνηθως ειναι οι διαφορετικες εμπειριες και αξιες καθως αυξανεται το χασμα της ηλικιας.
Η διαφορετικη καθημερινοτητα και υποχρεωσεις που ενδεχομενως να εχει το ζευγαρει επιβαρυνει την κοπωση στην σχεση.
Εν κατακλειδι να ειναι συνειδητη η επιλογή αυτης της σχεσης γνωριζοντας τις δυσκολιες πιυ πιθανον να εμφανιστουν στην διαρκεια της........
Ποια ομως ειναι η μεγιστη διαφορα που δεν αποτελει εμποδιο στην εξελιξη της της σχεσης.
Επιβιωνουν και ποια ειναι η αντιμετωπιση της κοινωνιας απεναντι τους.
Κατα την αποψη μου θεωρω οτι ειναι αρκετα δυσκολο να προσδιοριστει η μεγιστη διαφορα ηλικιας που μπορει να υπαρξει στο ζευγαρι.
Υπαρχουν παραδειγματα ζευγαριων των οποιων η ερωτικη σχεση εχει επιβιωσει σε μεγαλος βαθος χρονου παρ'οτι η ηλικια τους ηταν ασυμβιβαστη.
Ειναι σημαντικο η σχεση αυτη να αποτελει συνειδητη επιλογη του καθε συντροφου ξεχωριστα.
Αυτο θα εχει ως αποτελεσμα την υπαρξη της ψυχικης δυναμης που απαιτειται για την αντιμετωπιση των αυξημενων δυσκολειων που θα προκυψουν κατα τη διαρκεια της σχεσης.
Οσο η διαφορα ηλικιας αυξανεται τοσο πολαπλασιαζονται τα θεματα που προκυπτουν κατα την διαρκεια της σχεσης
του ζευγαριου.
Οι σχεσεις που ο ανδρας ειναι ο μεγαλυτερος ηλικιακα ειναι περισσοτερος αποδεκτες απο το κοινωνικο συνολο.
Ειναι γεγονος πως το ανδρικο φολλο ωριμαζει αργοτερα απο το γυναικειο και αυτο αποτελει παραγοντα εξισοροπησης της σχεσης αρκει η διαφορα αυτη κατα την αποψη μου να μην ξεπερναει κατα προσεγγιση τα 10 χρονια.
Αντιθετα οταν η γυναικα ειχε την μεγαλυτερη ηλικια η σχεση ηταν κατακριτεα απο την κοινωνια.
Τα τελευταια χρονια ωστοσο υπσρχει μια αξιοσημειωτη βελτιωση στην αντιμετωπιση των συγκεκριμενων ζευγαριων.
Το οικονομικο η και το κοινωνικο επιπεδο πηρεαζουν την συναψη μιας σχεσης.
Η επιλογη ενος ερωτικου συντροφου με μεγαλη διαφορα ηλικιας εχει ψυχολογικη βαση οπως και στις περισσοτερες ερωτικες σχεσεις τα ατομα αναζητουν στους ερωτικους συντροφους τους χαρακτηριστικα που δημιουργουν αισθηματα
ασφαλειας και ικανοποιηση.
Η σχεση ειναι αποτελεσμα αναγκων γιατι ο καθε συντροφος επιλεγει οτι εχει αναγκη του λειπει η επιθυμια.
Ενδεχομενως να λειτουργει το Οιδιποδειο συμπλεγμα.
Ο ορος ειναι βασισμενος στκν μυθο του οιδιποδα ο οποιος χωρις να το γνωριζει σκοτωσε τον πατερα του ΛΑΙΟ και παντρευτηκε την μητερα του ΙΟΚΑΣΤΗ.
Το οιδιποδειο συμπλεγμα ειναι γενικα φιλογενετικο φαινομενο το οποιο ωστοσο ειναι πηγη εντονων τυψεων στους ανθρωπους .
Η αντιστοιχα το συνδρομο της ΗΛΕΚΤΡΑΣ ειναι αλλη μια εκδοχη αυτου που ονομαζουμε ΟΙΔΙΠΟΔΕΙΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ.
Ηγυναικα ερωτευεται καποιον που εχει κοινα σημεια με τον πατερα της.
Κοινωνιολογικα ηταν αναμενομενο να εμφανιστει το φαινομενο τα τελευταια χρονια καθως οι γυναικες εχουν καθοριστικο ρολο στην κοινωνια.
Ετσι διεκδικουν το δικαιωμα να ελπιλεγουν τους συντροφους τους ανεξαρτητα απο την ηλικια αυτων.
Κατα την αποψη μου οσο αυξανεται η διαφορα ηλικιας των συντροφων χρειαζεται να γνωριζουν οτι αυξανονται και τα θεματα που προκυπτουν στην καθημερινοτητα.
Επισης στις μικροτερες ηλικιες προκυπτουν περισσοτερες διαφορετικες απιψεις λογω των περιορισμενης ωριμανσης των ατομων
Εκ τουτου προκυπτει οτι η ερωτικη σχεση των εμπλεκωκομενων θα εχει περισσοτε3ες ταλαντωσεις στην ζωη τους.
Ταθετικα κοματια που συνηθως εκφραζονται
αναμεσα στα ατομα με μεγαλη διαφορα ηλικιας ειναι η ασφαλεια που απορεει απο τον ηλικιακα μεγαλυτερο-η προς τον μικροτερο-η ο σεβασμος και πιθανοτατα η εκτιμηση και ο θαυμασμος.
Τα αρνητικα συνηθως ειναι οι διαφορετικες εμπειριες και αξιες καθως αυξανεται το χασμα της ηλικιας.
Η διαφορετικη καθημερινοτητα και υποχρεωσεις που ενδεχομενως να εχει το ζευγαρει επιβαρυνει την κοπωση στην σχεση.
Εν κατακλειδι να ειναι συνειδητη η επιλογή αυτης της σχεσης γνωριζοντας τις δυσκολιες πιυ πιθανον να εμφανιστουν στην διαρκεια της........
ΚΕΙΜΕΝΟ Νο4
"Οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν ξύπνησαν ποτέ στο
ίδιο κρεβάτι".
του/της : Δεν εχει σημασια οπως και να χει χαρειται το..
"Η σχεση τους σε καμια περιπτωση δε λεγοταν συνηθισμενη,ουτε συμβατικη ισως ουτε καν σχεση απο καποιους. Aγαπουσαν σαν τρελοι ο ενας τον αλλον, ηταν γεματοι ερωτα και παθoς αλλα ο καθενας ειχε μια "κανονικη" σχεση με καποιον τριτο. Oχι παντα με τον ιδιο. Oι τριτοι αλλαζαν κατα καιρους, μονο οι δυο τους εμεναν σταθεροι. Αν ηθελαν θα μπορουσαν να ειχαν μια φυσιολογικη σχεση ομως δε το εκανα. Ισως ηταν πολυ τρελοι ο ενας για τον αλλον για να το κανουν ,ισως παλι ηταν πολυ σπανια και ασυνηθιστα τα αισθηματα τους για να μπουν σε συμβατικα καλουπια.
Μπορει να συναντιονταν μερικες φορες τον χρονο και να μιλουσαν λιγες περισσοτερες αλλα τις στιγμες που ηταν μαζι μπορουσαν να ορκιστουν,κι εγω ακομα μπορω να σας ορκιστω, οτι αγγιζαν το απειρο.. O χρονος γινοταν αχρονος και η υλη αϋλη, ο χωρος δεν ειχε διαστασεις και εκεινοι γινονταν σχεδον αθανατοι. Iσως ειναι και η πιο δυνατη μαστουρα αυτο το αισθημα. Iσως το ενιωθαν ,οτι η διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στη λογικη και στην παρανοια αυτης της καταστασης ηταν πολυ λεπτη και τα ορια πολυ ευθραυστα, για αυτο επρεπε να το παιρνουν σε πολυ μικρες δοσεις γιατι μπορουσε να τους σκοτωσει η να τους τρελανει.
Αν οντως υπαρχει στον κοσμο καποιος που η ψυχη του εχει φτιαχτει απ'το ιδιο υλικο με καποιου αλλο υ-το αλλο μισο οπως συνηθιζεται να λεγεται- τοτε μαλλον αυτοι ειναι ο καλυτερος ορισμος αυτης της εννοιας. Θα μπορουσαν να πεθανουν ο ενας για τον αλλον. Το εκαναν καθημερινα. Πεθαιναν ο ενας για τον αλλον .Ενα κομματι τους νεκρονοταν μακρια απο τον αλλον κι οταν ηταν 99% νεκροι τοτε συναντιονταν και μεσα σε μερικες ωρες ειχαν αναγεννηθει πληρως. Εγωιστικο? Μερικοι μπορει να το χαρακτηρισουν και ετσι. Εξαρταται την οπτικη γωνια του καθενος. Ισως ηταν και εγωιστικο γιατι εκτος απο την αγαπη υπηρχε και ενας ερωτας, ενα παθος που εραιε παντα,αιωνια ανικανοποιητο.
Αν ρωτατε την αποψη μου, δεν ηταν η πρωτη φορα που συναντουσαν ο ενας τον αλλον σε αυτη τη γη. Πιστευω πως ειχαν συναντηθει πολλες φορες ακομα σε προηγουμενες ζωες και ετσι σε καθε ζωη που ακολουθουσε ο ενας περιμενε τον αλλον, χωρις να το ξερει,απο ενστικτο. Και τις φορες που κατι ειχαν,που τoυς πλυμμυριζε μια θλιψη χωρις να ξερουν το γιατι, ηταν επειδη δεν ειχαν βρει ακομα ο ενας τον αλλον. Σ'αυτη τη ζωη, σ'αυτη που ειμαστε τωρα, απορω πως γινεται να μιλουν για αγαπη ατομα που ζουν μια ψευδαισθηση και πως γινεται να σιωπουν ατομα τα οποια εχουν καταλυθει απο τη φλογα της, την εχουν νιωσει στο πετσι τους και ζoυν την αληθεια της καθημερινα.. Απορω κι αναρωτιεμαι ποσοι απο εμας θα ειμαστε αραγε αληθινα τυχεροι να βρουμε σε αυτη η σε καποια αλλη ζωη οτι αυτοι οι δυο εχουν σ'αυτη και σε ολες τις προηγουμενεσ ζωες τους.
Θα κλεισω λοιπον λεγοντας ΟΧΙ στις συμβατικες σχεσεις, ΟΧΙ στους κανονες οσον αφορα την αγαπη. Και με μια ευχη,οι δυο αυτοι ανθρωποι να καταληξoυν μαζι σε αυτη και σε ολες τις επομενες ζωες που θα ακολουθησουν μεχρι το τελος του κοσμου και να ειναι καλα."
"Η σχεση τους σε καμια περιπτωση δε λεγοταν συνηθισμενη,ουτε συμβατικη ισως ουτε καν σχεση απο καποιους. Aγαπουσαν σαν τρελοι ο ενας τον αλλον, ηταν γεματοι ερωτα και παθoς αλλα ο καθενας ειχε μια "κανονικη" σχεση με καποιον τριτο. Oχι παντα με τον ιδιο. Oι τριτοι αλλαζαν κατα καιρους, μονο οι δυο τους εμεναν σταθεροι. Αν ηθελαν θα μπορουσαν να ειχαν μια φυσιολογικη σχεση ομως δε το εκανα. Ισως ηταν πολυ τρελοι ο ενας για τον αλλον για να το κανουν ,ισως παλι ηταν πολυ σπανια και ασυνηθιστα τα αισθηματα τους για να μπουν σε συμβατικα καλουπια.
Μπορει να συναντιονταν μερικες φορες τον χρονο και να μιλουσαν λιγες περισσοτερες αλλα τις στιγμες που ηταν μαζι μπορουσαν να ορκιστουν,κι εγω ακομα μπορω να σας ορκιστω, οτι αγγιζαν το απειρο.. O χρονος γινοταν αχρονος και η υλη αϋλη, ο χωρος δεν ειχε διαστασεις και εκεινοι γινονταν σχεδον αθανατοι. Iσως ειναι και η πιο δυνατη μαστουρα αυτο το αισθημα. Iσως το ενιωθαν ,οτι η διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στη λογικη και στην παρανοια αυτης της καταστασης ηταν πολυ λεπτη και τα ορια πολυ ευθραυστα, για αυτο επρεπε να το παιρνουν σε πολυ μικρες δοσεις γιατι μπορουσε να τους σκοτωσει η να τους τρελανει.
Αν οντως υπαρχει στον κοσμο καποιος που η ψυχη του εχει φτιαχτει απ'το ιδιο υλικο με καποιου αλλο υ-το αλλο μισο οπως συνηθιζεται να λεγεται- τοτε μαλλον αυτοι ειναι ο καλυτερος ορισμος αυτης της εννοιας. Θα μπορουσαν να πεθανουν ο ενας για τον αλλον. Το εκαναν καθημερινα. Πεθαιναν ο ενας για τον αλλον .Ενα κομματι τους νεκρονοταν μακρια απο τον αλλον κι οταν ηταν 99% νεκροι τοτε συναντιονταν και μεσα σε μερικες ωρες ειχαν αναγεννηθει πληρως. Εγωιστικο? Μερικοι μπορει να το χαρακτηρισουν και ετσι. Εξαρταται την οπτικη γωνια του καθενος. Ισως ηταν και εγωιστικο γιατι εκτος απο την αγαπη υπηρχε και ενας ερωτας, ενα παθος που εραιε παντα,αιωνια ανικανοποιητο.
Αν ρωτατε την αποψη μου, δεν ηταν η πρωτη φορα που συναντουσαν ο ενας τον αλλον σε αυτη τη γη. Πιστευω πως ειχαν συναντηθει πολλες φορες ακομα σε προηγουμενες ζωες και ετσι σε καθε ζωη που ακολουθουσε ο ενας περιμενε τον αλλον, χωρις να το ξερει,απο ενστικτο. Και τις φορες που κατι ειχαν,που τoυς πλυμμυριζε μια θλιψη χωρις να ξερουν το γιατι, ηταν επειδη δεν ειχαν βρει ακομα ο ενας τον αλλον. Σ'αυτη τη ζωη, σ'αυτη που ειμαστε τωρα, απορω πως γινεται να μιλουν για αγαπη ατομα που ζουν μια ψευδαισθηση και πως γινεται να σιωπουν ατομα τα οποια εχουν καταλυθει απο τη φλογα της, την εχουν νιωσει στο πετσι τους και ζoυν την αληθεια της καθημερινα.. Απορω κι αναρωτιεμαι ποσοι απο εμας θα ειμαστε αραγε αληθινα τυχεροι να βρουμε σε αυτη η σε καποια αλλη ζωη οτι αυτοι οι δυο εχουν σ'αυτη και σε ολες τις προηγουμενεσ ζωες τους.
Θα κλεισω λοιπον λεγοντας ΟΧΙ στις συμβατικες σχεσεις, ΟΧΙ στους κανονες οσον αφορα την αγαπη. Και με μια ευχη,οι δυο αυτοι ανθρωποι να καταληξoυν μαζι σε αυτη και σε ολες τις επομενες ζωες που θα ακολουθησουν μεχρι το τελος του κοσμου και να ειναι καλα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου