ΕΓΩ, ΟΙ ΕΝΟΡΚΟΙ

'Nουάρ' διαδρομές: Aνακαλύπτοντας τους 'θησαυρούς' της Παγκόσμιας Αστυνομικής Λογοτεχνίας 

από τον Tim Orfanos.

13. 'Εγώ, οι ένορκοι' - Mickey Spillane (1947)

Yπόθεση: Μάικ Χάμερ. Ιδιωτικός ντετέκτιβ. Οι εφημερίδες τον εμφανίζουν να διψά για αίμα, ενώ εκείνος αναζητά απλώς δικαιοσύνη. Σε στιγμές αδυναμίας, και ωραίες γυναίκες. Όταν ο Τζακ Ουίλιαμς, ο καλύτερος φίλος του, βρίσκεται δολοφονημένος, ο Χάμερ ορκίζεται να ανακαλύψει το δολοφόνο και να εκδικηθεί.

Ξεκινά την έρευνα από τους καλεσμένους στο πάρτι που είχε διοργανώσει ο Τζακ το προηγούμενο βράδυ. Η λίστα είναι, τουλάχιστον, ενδιαφέρουσα. Τζορτζ Καλέκι: πρώην μαφιόζος, αναμεμειγμένος σε διάφορες βρομοδουλειές. Χαλ Κάινς: σπουδαστής, υπό την προστασία του Τζορτζ. Οι δίδυμες αδερφές Μπέλαμι: πλούσιες και όμορφες, σε αναζήτηση συζύγου. Μίρνα: πρώην ναρκομανής και σύντροφος του Τζακ. Σάρλοτ: μοιραία ξανθιά και πετυχημένη ψυχίατρος την οποία ερωτεύεται ο ντετέκτιβ.

Κάθε ύποπτος έχει

το δικό του κίνητρο αλλά και το δικό του άλλοθι. Όσο προχωράει η υπόθεση, ο Χάμερ βρίσκεται αντιμέτωπος με περισσότερα ερωτηματικά και περισσότερους φόνους...

Σύντομη κριτική:

Ένα από τα κλασικότερα αστυνομικά μυθιστορήματα νουάρ όλων των εποχών, και για πολλούς, κλασικό αριστούργημα και ΄διαμαντάκι' της αστυνομικής λογοτεχνίας (1947).

Είναι το βιβλίο όπου ο Σπιλέιν γνωρίζει στο αναγνωστικό κοινό τον σκληροτράχηλο και ντόμπρο ιδιωτικό ντετέκτιβ, Μάικ Χάμερ, ο οποίος είναι ακαταμάχητος στις γυναίκες, και αδίστακτος διώκτης του εγκλήματος και της αδικίας.

Σε αυτό το 1ο βιβλίο, οι αναγνώστες, ίσως, αντιδράσουν στο απόλυτο και ιδιαίτερα αρρενωπό στυλ του Χάμερ, απορρίπτοντας το ως ξεπερασμένο και επιτηδευμένο. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη ιστορία, ένας από τους καλύτερους του φίλους δολοφονείται, οπότε και ο ντετέκτιβ θέλει να πάρει εκδίκηση για το χαμό του, θίγοντας με αυτό τον τρόπο το νόημα της αληθινής φιλίας που δεν έχει βέβαια καμία σχέση με την αυτοδικία.

Ο Σπιλέιν, έξυπνα, υφαίνει έναν ιστό που στα δίχτυα του μπλέκονται πολλά ετερόκλητα άτομα από το χώρο του υποκόσμου, της τέχνης και του πνεύματος, σχολιάζοντας εμμέσως το πόσο λεπτά ήταν στην μεταπολεμική Αμερική τα όρια μεταξύ νόμιμης 'πρόσοψης' και ουσιαστικής παρανομίας. Οι χαρακτήρες ξετυλίγουν εύστοχα τις αδυναμίες τους, παράλληλα με το μυστήριο και το σασπένς που θυμίζει σε αρκετά σημεία τη συγγραφική δομή της Άγκαθα Κρίστι.

Στο 2ο μέρος, υπάρχει μια ξεκάθαρα hard-boiled στροφή στο ύφος, ενώ εντυπωσιάζουν οι αναφορές σε τρόπους που παρασκευάζονται κάποια ναρκωτικά, όπως και στη χειριστικό μέθοδο, την οποίαν κάποιοι ψυχοθεραπευτές χρησιμοποιούν για να ελέγχουν τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις των ασθενών τους.

Το μυθιστόρημα περιέχει αρκετές δόσεις ερωτισμού και αισθησιασμού, ενώ κατακεραυνώνει το επικίνδυνο μονοπάτι της ανθρώπινης απληστίας, και την έλλειψη ξεκάθαρου στόχου για την μεταπολεμική εξέλιξη των Η.Π.Α.

Το 1984 γυρίστηκε και μια αρκετά επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά, βασισμένη στα βιβλία του Σπιλέιν με βασικό ήρωα τον ντετέκτιβ Μάικ Χάμερ, τον οποίον υποδυόταν ο Στέισι Κιτς. Η σειρά προβλήθηκε και στην Ελλάδα από το Mega.

Bαθμολογία: 4/5 ή 8/10 (θα έβαζα παραπάνω, αλλά, από τη μέση του βιβλίου και μετά, μπορείς να υποψιαστείς τον δολοφόνο).