Η άποψη του φίλου μας Γρηγόρη Κωστόπουλου
για το βιβλίο
" Ο χορός των νεκρών"
του Βαγγέλη Γιαννίση από τις εκδόσεις Διόπτρα
Θα γράψω λίγο βιαστικά , για να προλάβω να δω το παιχνίδι, αλλά και γιατί δεν κρατιέμαι να αναφέρω αργότερα τις σκέψεις μου, μετά από αυτό που διάβασα...
Καταρχήν ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Vagelis Giannisisis...πάμε όμως λίγο από την αρχή.
Μετά από τρία συνεχόμενα αναγνώσματα σε 2 εβδομάδες, Νούφαρα του Bussi, Θεραπεία και Πείραμα του Fitzek τα οποία ενώ ήταν εκπληκτικά, το μεγαλύτερο μέρος τους υπήρξε πολύ απαιτητικό και χρειάστηκε να δώσω πολύ ενέργεια για να τα ολοκληρώσω. Το τέλος τους όμως, όπως και είχαμε γράψει και παλαιότερα σε αποζημίωνε απόλυτα. Πριν λοιπόν προχωρήσω στο τρίτο βιβλίο του Γερμανού, που με περιμένει απειλητικό στη γωνία της βιβλιοθήκης μου, είπα να αλλάξω λίγο ατμόσφαιρα και έπιασα το Χορό των Νεκρών, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ενώ το είχα προμηθευτεί από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του, είχε ξεφύγει της απαραίτητης προσοχής μου.
Εδώ λοιπόν αρχίζουν όλα και άξαφνα μπαίνω από την πρώτη σελίδα σε ένα απίστευτα περιπετειώδες κόσμο. Μιλάμε για ένα έργο που δεν σε αφήνει στιγμή να ηρεμήσεις, οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, οι σελίδες φεύγουν νερό και ανυπομονείς αμέσως να δεις τι συμβαίνει στη συνέχεια...απίστευτο βιβλίο.
Δυστυχώς δεν μπορώ να γράψω περισσότερα, γιατί αρχίζει το match (όπως έλεγε και ο Διακογιάννης), αλλά θα τονίσω με βεβαιότητα, ότι πρόκειται για το καλύτερο έργο του συγγραφέα, μέχρι στιγμής, το οποίο φυσικά ανεβάζει επικίνδυνα τον πήχη, γι αυτά που θα ακολουθήσουν.
Καλό βράδυ φίλοι μου και καλές αναγνώσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου