ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ΝΟΥΦΑΡΑ

Η άποψη του φίλου μας Γρηγόρη Κωστόπουλου για το βιβλίο 

"Τρία μαύρα νούφαρα " 

του MICHEL BUSSI από τις εκδόσεις Κέδρος 

Καλησπέρα σε όλους τους καλούς φίλους,

Αφορμή για την αποψινή ανάρτηση, αποτελεί ένα πρωτόγνωρο γεγονός, στη μέχρι στιγμής αναγνωστική μου εμπειρία, στο αγαπημένο μας είδος. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Μετά την περσινή ανάγνωση του "ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΠΤΗΣΗΣ 5403", αποφάσισα ότι ο MICHEL BUSSI θα καθιερωθεί στους συγγραφείς που θα παρακολουθώ συνεχώς.
Με αφορμή λοιπόν τη λογική αυτή, απέκτησα φέτος τα "ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ΝΟΥΦΑΡΑ", γεμάτος προσμονή για την ανάγνωσή του.
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ενώ ξεκίνησα με μεγάλες προσδοκίες (συνήθως πάντα έτσι την πατάω), πάνω από το μισό βιβλίο ήταν αρκετά κουραστικό, καθώς ίσως και η μη γνώση μου για την ζωγραφική με έκανε να αρχίζω να κουράζομαι και αντίστοιχα να απογοητεύομαι. Το κέρδος μου στο μεσοδιάστημα αυτό ήταν ότι άρχισα το ψάξιμο στο Internet σχετικά με τον Μονέ και το Ζιβερνί, προκειμένου να μπορώ να παρακολουθήσω τα δρώμενα της ιστορία και πραγματικά με βοήθησε να μάθω πολύ χρήσιμα πράγματα, που μου ήταν άγνωστα μέχρι τότε.
Για να μην κουράζω άλλο, φτάνουμε "σπρώχνοντας" στις τελευταίες 48 σελίδες, όπου εκεί γίνετε κάτι κυριολεκτικά εκπληκτικό. Η εξέλιξη της ιστορίας

και η λύση του γρίφου με κάνουν να μην μπορώ να ξεκολλήσω με τίποτα, να τελειώνω το βιβλίο με το στόμα ανοικτό και να μην μπορώ να συνειδητοποιήσω, τι έχει μόλις συμβεί και φυσικά για μια ώρα περίπου να ψάχνω ξανά πίσω γεγονότα που με είχαν μέχρι τότε κουράσει για να καταλάβω πως όλα αυτά ήταν τόσο μαεστρικά συνδεδεμένα, που να εξηγούνται απόλυτα, με τον μαγικό τρόπο που διάλεξε ο συγγραφέας.
Παρά τις 2 - 3, μη κατανοητές καταστάσεις που αφορούσαν κυρίως τον τομέα της τέχνης, είναι η πρώτη φορά που οι τελευταίες 48 σελίδες ενός βιβλίου, καλύπτουν σε τέτοιο βαθμό τις υπόλοιπες 400, με αποτέλεσμα ένα μέτριο μέχρι τότε έργο να εξελιχθεί σε ένα πραγματικό αριστούργημα.
Το συνιστώ ανεπιφύλαχτα...καλό βράδυ.