ΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΥ

Συνέντευξη στην συγγραφέα Σούλα Παπαλάμπρου
  Επιμέλεια συνέντευξης: Καλλιόπη Γιακουμή

Κοντά μας σήμερα η συγγραφέας του βιβλίου 

" ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΨΕΜΑΤΑ, ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ " 

Σούλα  Παπαλάμπρου. 

Το βιβλίο είναι η πρώτη της συγγραφική προσπάθεια και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος Εκδοτική.

.

1. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο έχω να πω μετά βεβαιότητας, ότι είναι μια κατάθεση ψυχής, της δίκης σας ψυχής... Πως πήρατε την απόφαση να το κάνετε αυτό βιβλίο;

Σ.Π :" Καταρχήν να σε ευχαριστήσω Καλλιόπη για το βήμα ώστε να μιλήσω για το βιβλίο μου, μέσα από την συνέντευξη σου. Η απόφαση λοιπόν δεν ήταν δική μου. Ήταν των εκδοτών μου, μιας και διαβάζοντας το, το βρήκαν ενδιαφέρον. Εγώ ένα αντίτυπο ζήτησα, εκείνοι όμως είχαν διαφορετική γνώμη. Το θέμα της υιοθεσίας είναι ένα θέμα που απασχολεί αρκετούς ανθρώπους, όπως επίσης είναι (ακόμη) ταμπού το να μιλήσει κάποιος για αυτό, πόσο δε, αν αφορά τον ίδιο. Σκέφτηκαν λοιπόν, πως εκτός από μένα θα βοηθήσει και άλλα υιοθετημένα άτομα ώστε να δουν πως δεν είναι οι μόνοι που κουβαλάνε ένα τέτοιο μυστικό."

2. Πως γεννήθηκε μέσα σας η ιδέα να το ξεκινήσετε.

Σ.Π: "Ξεκίνησα να γράφω ένα γράμμα στην αδερφή μου. Έπρεπε να μάθει και εκείνη την αλήθεια της υιοθεσίας της. έπρεπε να μάθει πως είχε άλλες δύο αδερφές που είχαν την ίδια κοινή μοίρα. Πως είχαν πάρει και οι τρεις τον ίδιο κοινό αλλά παράλληλο δρόμο, τον δρόμο της υιοθεσίας.

Έγραφα, έγραφα, και κάποια στιγμή κατάλαβα ότι είχα φτάσει στις ενενήντα έξι χιλιάδες λέξεις. Το φαντάστηκα ως βιβλίο στα χέρια της. Το κρατούσε και διάβαζε την ιστορία μας, μαθαίνοντας την αλήθεια.  Με αυτή την φαντασίωση να μου τριβελίζει το μυαλό, πήρα τηλέφωνο στον εκδότη μου, ζητώντας του μια χάρη. Ένα και μοναδικό αντίτυπο."

3. Είστε «ένα παιδί της καρδιάς» πως νιώσατε όταν το μάθατε;

Σ.Π : "Δεν υπάρχει πιο ιερή κίνηση, από το να πάρεις και να μεγαλώσεις με αγάπη ένα παιδί που δεν βγήκε από τα σπλάχνα σου. Τότε όμως δεν το γνώριζα αυτό. Όταν εγώ σε ηλικία εννέα χρόνων το έμαθα τυχαία, από τα παιδιά στο σχολείο, ήταν κάτι σοκαριστικό, τραγικό και συνάμα έπρεπε να κρατηθεί και κρυμμένο βαθιά μέσα μου για να μη πληγώσω τους ανθρώπους που μέχρι πριν μερικά δευτερόλεπτα ήταν οι «πραγματικοί» γονείς μου και ξαφνικά είχα γίνει οι  «ψεύτικοι».

Τι είναι άραγε «πραγματικός γονιός»; Είναι αυτός που σε κουβαλάει μέσα του; Αυτός που σε γεννάει και μετά δεν ενδιαφέρεται για σένα ή αυτός που σε κρατάει στα χέρια του σαν κρύσταλλο και σε μεγαλώνει με αγάπη; Είναι αυτοί που βρίσκονται πάντα δίπλα σου όταν τους χρειάζεσαι; Ή είναι εκείνοι που αδιαφορούν στις δύσκολες στιγμές σου; Για πολλά χρόνια, κουβαλώντας ένα τέτοιο μυστικό, υπέφερα. Η απελευθέρωση της ψυχής μου ήρθε, όταν οι ίδιοι οι θετοί γονείς μου, μου αποκάλυψαν την αλήθεια. Τώρα νιώθω ένα τυχερό παιδί που ευτυχώς μεγάλωσε με αγάπη μαθαίνοντας να την παίρνει και να την δίνει.

Νιώθω περήφανη που με μεγάλωσαν και με γαλούχησαν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Ότι είμαι, το οφείλω σε εκείνους τους ανθρώπους, που αν και αγράμματοι μου έμαθαν τι θα πει αγάπη, σεβασμός και ανιδιοτέλεια."

4. Αν είχατε διαβάσει αυτό το βιβλίο σαν αναγνώστρια , για ποιους λογούς θα μου το προτείνατε;

Σ.Π : "Από κάθε βιβλίο κάτι παίρνουμε, κάτι μαθαίνουμε. Ζούμε μαζί με τους ήρωες την ιστορία τους, πονάμε, κλαίμε, γελάμε. Βλέπουμε τα λάθη τους και λέμε «εγώ δεν θα έκανα έτσι» ή «εγώ θα το έκανα κι ας ήταν λάθος». Ταυτιζόμαστε στις σωστές επιλογές τους.

Όλα τα βιβλία κάτι μας δίνουν, ακόμη και αυτά που δεν μας αρέσουν το ίδιο με κάποια άλλα. Το δικό μου βιβλίο μιλάει για τον έρωτα σε μια αθώα ηλικία που καταλήγει σε όχι ένα, αλλά, πολλά λάθη. Μιλάει για την αγάπη προς το παιδί, την συνέχεια μας. Μιλάει για την ανάγκη του να γνωρίζεις την αλήθεια. Την αποδοχή αλλά και την απόρριψη. Το σημαντικότερο για μένα είναι, διαβάζοντας το, να μάθει ο αναγνώστης, πως τα υιοθετημένα παιδιά δεν έχουν έρθει από άλλο πλανήτη αλλά είναι και εκείνα παιδιά που έχουν την ίδια ανάγκη αποδοχής και αγάπης από τον περίγυρο τους. Όλοι γνωρίζουμε τέτοια παιδιά, είτε στην οικογένεια μας, είτε έξω από αυτή. Αυτό που δεν γνωρίζουμε οι περισσότεροι, είναι, το πως να τα συμπεριφερθούμε."

5.  Ποιο είναι τον αγαπημένο σας σημείο;

Σ.Π: "Πολλά τα αγαπημένα μου σημεία. Η αποκάλυψη της αλήθειας από τους θετούς γονείς, η συνάντηση με την βιολογική μητέρα, η επαφή με την αδερφή μου. Το πιο αγαπημένο σημείο όμως, δεν έχει γραφτεί... Η συνάντηση με την αδερφή μας..."

6. Πόσο σας επηρέασε συναισθηματικά η συγγραφή του και μάλιστα γράφοντας μέσα σε αυτό προσωπικά σας βιώματα και εμπνευσμένη από μια δίκη σας εσωτερική ανάγκη; 

Σ.Π: "Έγραφα συνήθως το βράδυ για να μη με ενοχλούν τα παιδιά μου αλλά και να μη με βλέπουν που έκλαιγα. Ήμουν και είμαι εγωίστρια. Δεν εξωτερικεύω τον πόνο μου. Έγραφα και έκλαιγα. Έκλαιγα στο μεγαλύτερο μέρος του, άλλες φορές από οργή, άλλες από πόνο, άλλες από αγάπη για τα πρόσωπα που αναφερόμουν. Η ανάγκη όμως να το κάνω για ένα συγκεκριμένο σκοπό μου έδινε δύναμη να συνεχίσω.

Για μένα η συγγραφή του ήταν ένα είδος ψυχανάλυσης. Με βοηθούσε να βγάλω από μέσα μου όσα κρατούσα χρόνια κρυμμένα. Ήταν λύτρωση. Το δυσκολότερο ήταν όταν το είδα έτοιμο βιβλίο και σκέφτηκα ότι θα διαβαστεί από χιλιάδες μάτια. Ο εγωισμός. Θα μάθαιναν όλοι πόσο πόνο έκρυβα όλα αυτά τα χρόνια. Με έπιασε πανικός. Το ξεπέρασα βλέποντας τα μηνύματα αγάπης που ερχόταν από τους φίλους μου που γνώριζαν το μυστικό μου αλλά και από ανθρώπους που με επαινούσαν για το θάρρος μου να το κάνω. Τα πιο συγκινητικά ήταν τα μηνύματα άγνωστων ανθρώπων που ταυτίζονταν μαζί μου. "

7.  Πως νιώσατε όταν βάζατε την τελευταία τελεία;

Σ.Π: "Ηρεμία. Εκεί μπροστά μου ήταν γραμμένη η ζωή όλων των ανθρώπων που αποτελούσαν την οικογένειά μου είτε έζησα μαζί τους είτε όχι. Η ψυχανάλυση είχε τελειώσει. Όχι μόνο η δική μου αλλά και των ανθρώπων που περιστρέφονταν γύρω από μένα. Ήταν έτοιμο τώρα να διαβαστεί από ένα ζευγάρι πράσινα μάτια, της αδερφής μας, και αυτό με έκανε να νιώθω μεσολαβητής μεταξύ του παρελθόν της και του παρόν της. Ευελπιστούσα και του μέλλοντος."

8. Oι δικοί σας θετοί γονείς δεν σας έκρυψαν την αλήθεια και μάλιστα σας βοήθησαν να βρείτε την πραγματική σας οικογένεια. Πόσο σημαντικό είναι να ξέρουν τα  «παιδιά της καρδιάς» την αλήθεια από τους θετούς γονείς. Πόσο και που τα βοηθάει. 

Σ.Π "Ο Σεφέρης είπε: «σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνεις και ένα κομμάτι από το μέλλον». Αν το παιδί δεν γνωρίζει το παρελθόν του, όποιο κι αν είναι αυτό, νιώθει απομονωμένο, απροστάτευτο, απελπισμένο. Οι θετοί γονείς δεν είναι καλύτεροι από τους βιολογικούς, απλά οι θετοί ήθελαν ένα παιδί, ένα παιδί, που οι βιολογικοί απέρριψαν. Δεν χρειάζεται να υπάρχουν μυστικά, αυτά σε αναγκάζουν να ζεις μια διπλή ζωή.

Κρατώντας ένα μυστικό δεν κάνεις το παιδί ευτυχισμένο, παρά του κρύβεις εκείνο που είναι απαραίτητο για να μπορέσει να γίνει ένας υγιής ενήλικας. Μετά την αποκάλυψη της αλήθειας από τους γονείς μου ένιωσα ότι μπορούσα να αναπνεύσω ελεύθερα. Μπορούσα να μιλήσω για την υιοθεσία χωρίς να ντρέπομαι ούτε εγώ αλλά ούτε και εκείνοι. Μπορούσα να απαντήσω στην πιο απλή ερώτηση ενός γιατρού: «κληρονομικές αρρώστιες;» Δεν φαντάζεστε πόσο επώδυνο είναι αυτό! Αυτό έπρεπε να γίνει πολλά χρόνια πριν και να μην αφήσουν το μυστικό να φάει τη ψυχή μας. Όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Κανείς άλλος πέρα από τους θετούς γονείς δεν γνωρίζει πια είναι η αλήθεια. Όλοι οι άλλοι κάνουν σενάρια. Τα παιδιά χρειάζεται να έχουν εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που τα μεγαλώνουν. Και η εμπιστοσύνη με ψέματα δεν κερδίζεται, έστω και αν αυτά δεν είναι «Ολόκληρα ψέματα και μισές αλήθειες». ";)

9. Το βιβλίο σας πέτυχε τελικά τον στόχο του ; 

Σ.Π: "Το στόχο που είχα βάλει εγώ, δεν τον πέτυχε ακόμη. Ευελπιστώ ότι κάποια στιγμή θα γίνει. Απλά θέλει το χρόνο του και εγώ έχω μάθει να περιμένω.  Έχει πετύχει όμως άλλους εξίσου σημαντικούς. Έχει δώσει δύναμη σε θετούς γονείς, θάρρος σε υιοθετημένα παιδιά και ελπίδα σε βιολογικούς γονείς. Ελπίζω ότι θα έρθει και η σειρά μου..."

10.  Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη του βιβλίου σας;

Σ.Π: "Η υιοθεσία όπως είπα είναι η ιερότερη πράξη αγάπης. Δεν είναι αναγκαίο να είσαι πλούσιος για να το κάνεις. Το μόνο που αρκεί είναι να έχεις πλούσια αισθήματα. Τα ιδρύματα είναι γεμάτα από παιδιά που βρίσκονται στην αναμονή. Άνθρωποι που έχουν περίσσευμα αγάπης μπορούν να το κάνουν.  Αρκεί να γίνεται νόμιμα και το κράτος να μη τους ταλαιπωρεί με χρονοβόρες διαδικασίες."

11.  Πως είναι η Σούλα Παπαλάμπρου στην καθημερινοτητα της; 

Σ.Π : "Μια γυναίκα που ξυπνάει πρωί, εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα, πηγαίνει στα χωράφια, περνάει αρκετό χρόνο στο θερμοκήπιο, μεγαλώνει παιδιά, σύντομα και εγγόνι, είναι σύζυγος, φίλη, γελάει, κλαίει, φωνάζει, χορεύει, διαβάζει, γράφει τις σκέψεις της, ένας συνηθισμένος άνθρωπος. "

12. Μέσα από αυτό σας το επιχείρημα αναδείχτηκε και το ταλέντο σας στην συγγραφή, εγώ δεν μπορώ να μην το αναφέρω. Θα υπάρξει συνεχεία λοιπόν; Να περιμένουμε ενα νέο βιβλίο από σας; 

Σ.Π: "Ετοιμάζεται. Θέλει το χρόνο του και εκείνο ώστε να είμαι πρώτα εγώ ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα και μετά οι αναγνώστες του"

13.  Τι βιβλία σας αρέσει να διαβάζεται? Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;

Σ.Π: "Διαβάζω τα πάντα. Από παιδικά παραμύθια μέχρι Κρισναμούρτι. Θα πω αγαπημένο μου συγγραφέα τον Λουντέμη, μιας και τον πρωτοδιάβασα ως παιδί,όμως υπάρχουν και αρκετοί νεότεροι που μου αρέσει να διαβάζω."

14.  Τι σας χαλαρώνει και τι σας κάνει να ονειρεύεστε; 

Σ.Π: "Με χαλαρώνει η βόλτα με καλούς φίλους. Ενα βιβλίο που με ταξιδεύει. Η παρακολούθηση των σπόρων μου να μεγαλώνουν και να καρπίζουν. Ο χορός. Οι οικογενειακές συζητήσεις με τα παιδιά μου. Τα παιδιά μου είναι αυτά που με κάνουν να ονειρεύομαι μαζί τους ένα μέλλον χωρίς την τρέλα του παρόντος."

15.  Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε να μιλήσουμε και να σας γνωρίσω καλύτερα και εγώ και οι αναγνώστες, θα ‘θελα εσείς να κάνετε τον επίλογο αυτής της συζήτησης με ότι νιώθετε την ανάγκη να πείτε και να εκφράσετε.

Σ.Π.: "Θα ήθελα μόνο να πω, να αγαπάτε! Ότι και αν είναι αυτό. Έμψυχο ή άψυχο. Με όποιο τρόπο εσείς θέλετε. Να μη νοιάζεστε αν σας αγαπούν, αρκεί αυτό που νιώθετε εσείς να είναι δυνατό και να κάνει τη ψυχή σας να πετάει.  Να το ζείτε. Μη μένετε με απωθημένα, αυτό σας δημιουργεί φόβο για το αύριο. Όποιος δε ζει με τα θέλω του, φοβάται το αύριο. Ότι κάνετε να το κάνετε με αγάπη και αυτή θα επιστρέψει σε εσάς. Η αγάπη επιστρέφει. Αρκεί να έχετε το μυαλό, τα μάτια και τα χέρια σας ανοιχτά. Πείτε αυτό που πραγματικά νιώθετε. Μη κρύβεστε πίσω από τα πρέπει. Και οι αλήθειες σας να είναι ολόκληρες, χωρίς μισά ψέματα. Γιατί αν και μισά τα ψέματα, πάλι τον ίδιο πόνο προκαλούν.  Σας ευχαριστώ πολύ για την αγάπη που μου δείχνετε ως πρωτοεμφανιζόμενη στο χώρο της συγγραφής. Σας ευχαριστώ για όλα. Καλή συνέχεια σε ότι κι αν κάνετε." 

Σούλα μου σε ευχαριστώ που μου μίλησες για άλλη μια φορά με την φωνή της καρδιάς. Θέλω να σου πω πως τώρα ανυπομονώ ακόμα περισσότερο για εκεινό το κρασί... που λέγαμε ...


Στο blοg μας  vivlionorizontes.blogspot.com/  υπάρχει η άποψη μου για το βιβλίο.