Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΦΑΓΩΜΑ

Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή  για το παιδικό βιβλίο

“Ο ταχυδρόμος δεν είναι για φάγωμα” 

του Στέφανου Παπαδόπουλου και σε εικονογράφηση της Λιάνας Δανεζάκη 

από τις εκδόσεις Παλμός

Ξεκινώντας να σας μιλάω για αυτό το εξαιρετικό παιδικό βιβλίο θα ήθελα να σας πω ότι το πρώτο που σου κάνει εντύπωση ανοίγοντας το είναι οι παραστατικές , ευδιάκριτες και πολύχρωμες εικόνες του. Το παιδί κουρνιάζει δίπλα σας και απλά αφήνεται να το παρασύρει η φωνή σας στον μαγικό
κόσμο του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας.
Θα γελάσετε πολύ με την Μέλπω Μαύρα την μύγα, τον Κάρολο Σουβλή το κουνούπι και την οικογένεια Σιφουνάκηδων που είναι λιβελούλες και συνεπώς η εξαιρετική φαντασία του συγγραφέα τους έκανε…. τι άλλο ?? Ταχυδρόμους!! Απο-λαυ-στι-κό!! Διασκεδαστικό, επιμορφωτικό απόλυτα προσαρμοσμένο στην παιδική ηλικία και με σεβασμό στην παιδική αθωότητα. Τροφοδοτεί την φαντασία των παιδιών και τους προσθέτει γνώσεις καθώς και καινούριες λέξεις στο λεξιλόγιό τους, με έννοιες που μπορούν να καταλάβουν και να αποστηθίσουν.
Τα μηνύματα του παραμυθιού έχουν αποδέκτες εμάς τους γονείς που θα πρέπει ν’ αφήνουμε τα παιδιά μας ελευθέρα να επιλέξουν τι τα κάνει να νιώθουν καλά, τι είναι αυτό που αγαπάνε και ποιο δρόμο (επαγγελματικό) θα ακολουθήσουν στο μέλλον.
Έχουν αποδέκτες τα παιδιά μας, μιας και με πολύ έξυπνο τρόπο τα βοηθούν να καταλάβουν πως πρέπει να διεκδικούν και να μην παραιτούνται από τα δικά τους θέλω.
Αλλά και όλους εμάς γενικότερα, το παραμύθι μας θυμίζει, για να μην πω μας διδάσκει, πως ο καθένας από τον δικό του χώρο και με τον δικό του τρόπο πάντα, μπορεί να είναι λειτουργικός μέσα στην οικογένεια ή την κοινωνία αντίστοιχα και να την βοηθάει σαν ενεργό μέλος της, χωρίς να τον διαφοροποιούν και να τον απομονώνουν από αυτήν οι επιλογές του.
Οι εύστοχες παραπομπές σε μεγάλους ζωγράφους όπως ο Βαν Γκογκ και ο Ντα Βίντσι, καθώς και η λυτρωτική ιδέα του κεντρικού ήρωα να χρησιμοποιήσει τα πινέλα του για να σώσει τους συντοπίτες του από έναν μεγάλο εχθρό, βοηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν την θέση και τη σημασία της τέχνης (ζωγραφική) στην ζωή τους.
Ζωγραφισμένο εξ’ ολοκλήρου στο χέρι από την καταπληκτική Λιάνα Δενεζάκη , είναι ειλικρινά, ένα εξαιρετικό βιβλίο για τα παιδιά μας, σε μια κοινωνία που καταρρέει από όνειρα, πάθος και ιδανικά.
Κύριε Στέφανος Παπαδόπουλος για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ για το υπέροχο οικογενειακό ταξίδι που μας χαρίσατε..

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Οι λιβελούλες γίνονται πάντοτε ταχυδρόμοι, γιατί είναι γρήγορες. Στην υπερήφανη οικογένεια των Σιφουνάκηδων όλοι αυτή τη χρήσιμη δουλειά έκαναν, από πάππου προς πάππον. Πάει και τελείωσε! Έλα όμως που ένας νεαρός Σιφουνάκης λαχταράει να γίνει... καλλιτέχνης!
Ο μικρός ΚορνήλιοςΣιφουνάκης τρελαίνεται για τη ζωγραφική και βαριέται αφόρητα τις ιπτάμενες παραδόσεις επιστολών και πακέτων στη λίμνη και στα περίχωρα. Μάταια προσπαθεί να εξηγήσει αυτή την αγάπη στον πατέρα του. Δεν θέλει ούτε να το ακούσει. Ο γιος του καλλιτέχνης; Φρίκη! Αυτοί είναι όλοι τους τεμπέληδες και χαραμοφάηδες, σαν τον Τζώνη τζίτζικα!
Όταν όμως χάρις στην καλλιτεχνική φύση του Κορνήλιου σώζεται η ζωή και των δυο τους, ο πατέρας δεν μπορεί παρά να αναθεωρήσει. Τελικά ίσως οι ζωγράφοι και οι μουσικοί να μην είναι παράσιτα της εντομοκοινωνίας και ένα λιβελουλάκι να πραγματοποιήσει το όνειρό του!
Ένα ιδιαίτερο παραμύθι για την αποδοχή της διαφορετικότητας και της ανάγκης για το καινούριο, που αναδεικνύει την αξία της τέχνης και της αισθητικής μαζί με το αξιοθαύμαστο πάθος των γνήσιων ταλέντων.