ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ ΞΑΝΑ

η άποψη Καλλιόπη Ορφανού-Γιακουμή για το βιβλίο

<<ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ ΞΑΝΑ >> της Ιφιγένειας Τέκου από τις εκδ0σεις Διόπτρα 

Λίγα λόγια από μενα 

Θα αρχίσω να σας μιλάω για αυτό το βιβλίο....ξεκινώντας από τον τίτλο " Να ονειρευτώ ξανά"...μια υπέροχη προτροπή...Γεμάτη αισιοδοξία, ελπίδα... σκέφτηκα και μετά άρχισα να διαβάζω...

Στις πρώτες σελίδες ήμουν παρατηρητική να το πω...ας το πω! Μετά από λίγο όμως είχα προχωρήσει αρκετά χωρίς να το καταλάβω...με ρούφηξε,ξεχάστηκα...εκεί μέσα στα στενά της Κέρκυρας. Εκεί βρήκα τους ήρωες του βιβλίου να ξετυλίγουν τις ζωές τους διπλά μου και εγώ να παρακολουθώ λες και ήμουν αόρατη και δεν με έβλεπαν...
Αλλους τους συμπόνεσα,άλλους τους συμπάθησα,κάποιους τους αντιπάθησα, μπήκα στην διαδικασία να καταλάβω κάποιους και κάποιους τους συγχώρεσα....Θαύμασα την γυναικεία υπομονή, καρτερικότητα, δύναμη, αντοχή, σθένος, επιμονή...και ζήλεψα, θαύμασα τις ηρωίδες...μακάρι να χα τα μισά...
Υπέροχο συναίσθημα η αγάπη! Αν είναι αληθινή δεν ξεχνιέται ποτέ...δεν σου περνάει...Κινητήριος δύναμη...Φιλί ζωής..της δίκης σου ζωής...
Τέλειες περιγραφές, σαν να το έβλεπα σε ταινία...Άφηνε εύκολα την φαντασία μου να το <<σκηνοθετήσει>> ...και εγώ το γέμισα με χιλιάδες χρώματα γιατί ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές των ηρώων...πουθενά δεν μπορούσα να βάλω το μαύρο ή το σκούρο γκρι... Ξέρετε γιατί..?? Ήταν τόσο δυνατό το αίσθημα αισιοδοξίας, της γλυκιάς ελπίδας, της άσβεστης, που γεννά η προσμονή , που αμέσως τα βγάζεις από τις χρωματικές σου επιλογές...Και έτσι μέσα από όμορφες εικόνες γαλήνευε την καρδιά μου και την ταξίδευε...Της υποσχόταν δίνοντας της το παράδειγμα μέσα από τις σελίδες του...ότι :
<< τελικά όλα είναι πιθανά στη ζωή. Γιατί τα όνειρα δεν είναι για να τα φυλακίζεις ούτε για να τα δαμάζεις, μα για να τ’ αφήνεις λεύτερα να πετάνε από καρδιά σε καρδιά.>> ...
Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελά...αισιόδοξα. Στο τέλος το χαμόγελο είχε παραμείνει στα χείλη μου μαζί με μια αγκαλιά ανάμεικτα πραγματάκια που ένιωθα εκείνη την στιγμή...έλεγα :
<<λες να ταν αληθινό όλο αυτό..?? αλλά τι σημασία έχει..?? εσύ πέρασες καλά...και κοιτά... σκέφτεσαι όλα εκείνα που άφησες πίσω, στο χθες, τα αποτυχημένα όνειρα και είσαι έτοιμη να τα ξανακάνεις...όνειρα δεύτερης ευκαιρίας...>>
Αυτά μου έδωσε το βιβλίο αυτό, τα όνειρα που άφησα κάπου εκεί πίσω!!!! Και ξανακοίταξα το εξώφυλλο και είπα..τελικά...τα ονειρεύτηκα ξανά!!! Και είμαι έτοιμη να τα ξανά διεκδικήσω...γιατί όντως όλα είναι πιθανά...Απλά... αν δεν το ξανά προσπαθήσεις...σίγουρα είναι ...χαμένα....
Τολμήστε το και εσείς φίλοι μου...είναι γλυκό και λυτρωτικό όλο αυτό!!!! Και σίγουρα θα βρείτε ξανά μπροστά σας ...κάτι που αφήσατε πίσω...κάπου καταχωνιασμένο....

Και τώρα θα απευθυνθώ στην συγγραφέα...
Το πήρα το μήνυμα...εντάξει. Ευχαριστώ γι αυτό!!!! Έχεις δίκιο...τα όνειρα που μας συντηρούν έχουν μεγαλύτερη αξία και σημασία...εκείνα που μας γεμίζουν προσμονή ξανά, ελπίδα, προσδοκία ...εκείνα που μας κάνουν να κάνουμε κι άλλα όνειρα..να ονειρευτούμε ξανά...
Ευχαριστώ!!!
Ξέχασα να πω ότι εγώ αυτό το βιβλίο το κέρδισα λίγο πριν το τέλος του 16...ε ..λοιπόν τελικά ήταν ένα υπέροχο προμήνυμα για μένα για το νέο έτος...η τύχη μου έφερε... το να μπορώ να ονειρευτώ ξανά... γιατί πολλά μπορούν να μας πάρουν ...αλλά και αυτό ...είναι στα λίγα που ΔΕΝ μπορούν...ότι και να κάνουν, δεν μπορούν...αν δεν τους αφήσουμε....
Σας είπα πολλά ίσως σας ζάλισα φίλοι μου,αλλά κάντε το ταξίδι και είμαι σίγουρη ότι θα με συγχωρήσετε!!!!

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Ξέρεις τι θα ’θελα, Ρουμπίνα; Να κάνω όνειρα ξανά.
Όχι τίποτα μεγάλα κι εντυπωσιακά.
Από κείνα τ’ άλλα έστω, τα όνειρα «δεύτερης ευκαιρίας».
Αυτά που δεν σε απογειώνουν, όμως σε συντηρούν.
Να τι θα ήθελα, αν γινόταν. Να ονειρευτώ ξανά!
ΚΕΡΚΥΡΑ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1943. Ανήμερα της εορτής του Σταυρού το νησί σημαδεύεται με φωτιά, καταστροφές και απώλειες. Δύο νέοι, άγνωστοι μεταξύ τους μέχρι χθες, τρέχουν να σωθούν από τα γερμανικά βομβαρδιστικά. H μοίρα, όμως, θα τους ενώσει μονάχα για λίγο και μπροστά στη γερμανική κατοχή, τα όνειρά τους θα πάρουν μια απρόβλεπτη τροπή. Δίπλα τους άνθρωποι που τους αγάπησαν και τους μίσησαν πολύ σε ένα περίεργο γαϊτανάκι ανατροπών.
Άραγε είναι εφικτή μια δεύτερη ευκαιρία ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα, ακόμα κι όταν το κακό παραμονεύει ενώ ο έρωτας μοιράζει τις υποσχέσεις του;
Μια ιστορία γεμάτη όνειρα, προσδοκίες και την ελπίδα πως τελικά όλα είναι πιθανά στη ζωή. Γιατί τα όνειρα δεν είναι για να τα φυλακίζεις ούτε για να τα δαμάζεις, μα για να τ’ αφήνεις λεύτερα να πετάνε από καρδιά σε καρδιά.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα...

Η Ιφιγένεια Τέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στις όμορφες γειτονιές της Άνω Κυψέλης. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε διάφορες πολυεθνικές εταιρείες, έκανε μεταφράσεις και ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά.

Το πρώτο της βιβλίο κυκλοφόρησε το 2014 με τίτλο
<< Μνήμες χαμένες στην άμμο>> (Κέδρος).
Το 2015, κυκλοφόρησε το βιβλίο της
<<Αγάπα το ή Παράτα το >> (Λιβάνης).
Από τις Εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα βιβλία της <<Θάλασσες μας Χώρισαν>> (2015)
<< Να Ονειρευτώ Ξανά >>(2016)